Gostionica u Topoli
Gostionica u Topoli podignuta je zaslugom i za vreme vladavine kneza Aleksandra Karađorđevića, preko puta zapadne strane topolskog utvrđenja.[1]
U dokumentima iz 19. veka ova građevina se naziva „meana I klase”, zidana je kamenom i pokrivena ćeramidom, podignuta je u stilu najboljih drumskih hanova, kakvi su se tridesetih godina 19. veka počeli planski postavljati na glavnim saobraćajnicama radi prihvata i prenoćišta putnika, karavana i gostiju. No, s obzirom na rezidencijalni karakter topolskog grada, ova „gostilnica” je imala pridvorsku namenu. Služila je u prvom redu za odsedanje visokih dostojanstvenika, posetilaca i gostiju kneza Aleksandra. Oivičena sa istočne i južne strane dugim hodnikom, koji se odlikuje snažnim stubovima i lučnim svodovima trema sa arkadama, gostionica je imala, pored dve veće odaje za prenoćište (jedna za muškarce, a druga za žene sa decom), prostranu salu za boravak i obedovanje, kujnu, više pomoćnih prostorija i stan za gostioničara. Trem je nesumnjivo omogućavao izuzetno ugodno odmaranje i predah sa otvorenim vidikom prema utvrđenom topolskom gradu, Karađorđevom konaku i šumovitom Oplencu.
Za vreme Drugog svetskog rata okupator je ovu zgradu koristio kao tamnicu.
Izvori[uredi | uredi izvor]
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- „Istorija Topole”. TO Oplenac. Pristupljeno 4. 6. 2019.
