Grickanje noktiju
Griženje noktiju (u stručnoj terminologiji onihofagija) je česta navika, koja se može smatrati i poremećajem ponašanja, odnosno psihičkim poremećajem. Češća je kod djece nego kod odraslih,[1] i naročito se ispoljava u situacijama frustracije i psihičke napetosti. Oko 30% djece od 7 do 10 godina grize nokte u manjoj ili većoj mjeri, i oko 45% adolescenata.[2] Kod odraslih je dosta rjeđa pojava.
Loše posljedice[uredi | uredi izvor]
Izgriženi vrhovi prstiju mogu postati vrlo osjetljivi na bol, obično na mjestima gdje se nokti spajaju sa kožom. Zanoktice, koje se često nepravilno uklanjaju, ostavljaju otvorenu kožu koja je osjetljiva na bacile i viruse, koje u pljuvački ima dosta, te može doći do prištova i podnoktica. Takođe, prljavština ispod noktiju, koja nosi različite štetne mikroorganizme, prenosi se u usta te dodatno povećava vjerovatnoću da dođe do nekog oboljenja.
Pored toga, ružan izgled izgriženih noktiju dovodi do manjih ili većih problema sa okolinom, što može izazvati probleme sa samopouzdanjem, društvenom prihvaćenošću itd.
Liječenje[uredi | uredi izvor]
Najčešći tretman, najjeftiniji i najpristupačniji, predstavlja premazivanje noktiju posebnim, u apotekama dostupnim lakom, gorkog ukusa, koji je neotrovan, a zbog odbojnog ukusa odvraća osobu od grickanja.
Liječenje grickanja noktiju pomoću bihevioralne terapije u principu se zasniva na zamjeni te navike nekom boljom, konstruktivnijom, navikom. Ova terapija je poželjna kad druge, jednostavnije mjere, nemaju uspjeha i kad se navika nakon kraćeg vremena ne izgubi sama od sebe.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Centar za psihoterapiju „Korak“ Beograd: „Grickanje noktiju“”. Arhivirano iz originala 23. 12. 2008. g. Pristupljeno 08. 02. 2009.
- ^ Leung AK, Robson WL (1990). "Nailbiting". Clin Pediatr (Phila) 29 (12): 690–2. PMID 2276242
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
 | Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja). |
