Dragoslav Dević
Dragoslav Dević | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1925. |
| Datum smrti | 2017. |
Dr Dragoslav Dević, etnomuzikolog, bio je jedan od utemeljivača srpske etnomuzikologije i pokretač nekoloko sabora narodnog stvaralaštva širom Srbije. Više od trideset godina bavio se terenskim istraživanjima i proučavanjem srpskog muzičkog folklora.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 15. avgusta 1925. godine u Požarevcu. Nakon Realne gimnazije koju je završio u Požarevcu, U Beogradu je upisao Muzičku akademiju. Muzičku teoriju završio je 1951. godine. Radio je u Muzičkoj školi Stanković kao profesor solfeđa, istorije i teorije uzike. Na Filozofskom fakultetu u Beogradu završio je etnologiju 1958. godine. Od 1961. godine radio je kao asistent Miodragu Vasiljeviću na Odseku za muzički folklor Muzičke akademije u Beogradu. Od 1963. godne postaje glavni predavač na Odseku gde ostaje do 1990. godine. Doktorirao je muzičke nauke (etnomuzikologija) i bio redovni profeser Fakulteta muzičke umetnosti na odseku za etnomuzikologiju. Preminuo je 21. septembra 2017. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na beogradskom Novom groblju.
Naučni rad[uredi | uredi izvor]
Naučno-istraživački rad profesora Dragoslava Devića bio je vezan prevashodno za srpsku muzičku trdiciju (instrumentalnu i vokalnu), ali i za orsku igru. Za potrebe nastave objavio je nekoliko udžbenika: Etnomuzikologija I,II,III — skripta, Osnovna melografska uputstva. Veoma su značajne dve obimne studije: Narodna muzika Dragačeva - oblici i razvoj, Beograd, 1986 i Narodna muzika Crnoorečja u svetlosti etnogenetskih procesa, Beograd 1990.[1]. Pored ovoga, objavio je veliki broj manjih studija, priloga, članaka među kojima su izuzetno značajni: Narodna muzika Svrljiga, Cevara - osobena vrsta svirale u istočnoj Srbiji kao proizvod kulturnih kontakata, Zapisi narodnih melodija sa Kosova i Metohije, Hibridni oblici višeglasnog pevanja u Srbiji, Duboka brazda, Bela Bartok i jugoslovenska narodna muzika, Dinarsko i šopsko pevanje i metanastazička kretanja...
Očuvanje muzičkog nasleđa[uredi | uredi izvor]
Pored naučno-istraživačkog rada, profesor Dević dao je veliki doprinos očuvanju muzičkog nasleđa. Izuzetno se angažovao u organizaciji i pružanju stručne pomoći na saborima narodnog stvaralaštva širom Srbije. Bio je saradnik mnogih sabora i smotri narodnog stvaralaštva: Dragačevski sabor trubača u Guči, Homoljski motivi u Kučevu, Crnorečje u pesmi i igri u Boljevcu, Krajinski običaji u Štubiku[2].
Priznanja[uredi | uredi izvor]
Tokom dugogodišnje karijere dr Dević je mnogo puta nagrađivan za svoj rad. Dobitnik je Vukove nagrade koju dodeljuje Kulturno-prosvetna zajednica Srbije. Dodeljeno mu je više plaketa povodm jubilarnih godišnjica festivala: Dragačevski sabor trubača, Homoljski motivi, Crnorečje u pesmi i igri.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Dragoslav Dević 1925.”. Riznica srpska. Arhivirano iz originala 24. 02. 2019. g. Pristupljeno 24. 02. 2019.
- ^ „'Dragoslav Dević”. Kulturno-obrazovni centar Boljevac.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Maksimović, Irina; Jakovljević, Rastko (2015). Aurem Mundi: Dragoslav Dević i muzika sveta na Trećem programu Radio Beograda. Beograd: Muzikološki institut SANU. str. 177—188. ISBN 9788680639246.