Dragoslav Žikić
 | Ovaj članak možda zahteva čišćenje i/ili prerađivanje kako bi se zadovoljili standardi kvaliteta Vikipedije. Problem: Nedostaju kategorije ili unutrašnje veze, prisutne su pravopisne i gramatičke greške, tekst nije razlomljen na odeljke i slično. |
| Dragoslav Žikić | |
|---|---|
 Dragoslav Dragan Žikić | |
| Lični podaci | |
| Puno ime | Dragoslav Dragan Žikić |
| Datum rođenja | 1936. |
| Mesto rođenja | Bačina,  Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 8. april 2013. (76/77 god.) |
| Mesto smrti | Niš,,  Srbija |
| Veza do IMDb-a | |
Dragoslav Dragan Žikić (Bačina, kod Varvarina, 1936 – Niš, 8. april 2013) bio je srpski glumac.
Osnovnu školu završio je u rodnom mestu Bačini, a gimnaziju u Nišu. Glumom je počeo da se bavi u Dramskoj sekciji Kulturno-umetničkog društva „Svetozar Marković“ u Nišu gde je predstave režirao Aleksandar Đorđević, koji je radio u niškom Narodnom pozorištu. Nastavio je u Kamernoj sceni "M", igrajući sa Tanasijem Uzunovićem, Sonjom Jauković i Midom Stevanovićem u avangardnim komadima Vilijama Sarojana, Somerseta Moma, Samjuela Beketa, Edvarda Olbija i drugih autora.
Karijeru profesionalnog glumca započinje u sezoni 1963/64. U Narodnom pozorištu u Nišu ulogom Mladića u komadu „Tanja“ Alekseja Nikolajeviča Arbuzova, premijerno izvedenim 20. februara 1964. godine. Od tada pa do penzionisanja u Narodnom pozorištu u Nišu sa uspehom je podario publici značajne uloge domaće i svetske dramske literature. Kao penzionisani glumac odigrao je svoju poslednju ulogu Svetozar (Miletić) u predstavi Vide Ognjenović "Je li bilo kneževe večere?", 2004. U režiji Kokana Mladenovića. Igrao je i u filmovima i televizijskim serijama. Dobitnik je velikog broja glumačkih nagrada.
Zapaženije uloge[uredi | uredi izvor]
Bernardo (Viljem Šekspir, Hamlet, 1965.), Policaja (Borisav Stanković, Koštana, 1965.), Seminarist Rakitin (F. M. Dostojevski, Braća Karamazovi, 1966.), Prvi agent (Artur Miler, Slučaj u Višiju, 1966.), Glasnik (Žan Anuj, Antigona, 1966.) , Džon (Piter Justinov, Život u mojim rukama, 1967.), Ing. Đura (Radivoje Lola Đukić, Bog je umro uzalud, 1968.), Džeki, Kuka (Bertold Breht Opera za tri groša, 1968.), Lućio (Viljem Šekspir, Ravnom merom, 1969.), Svirac (Vuk Vučo, Goloruki, 1969.), Milorad (Branislav Nušić, Dr, 1969.), Zdravko (Janko Veselinović i Dragomir Brzak, Dido, 1969.), Dmitar (Borislav Mihajlović ‒ Mihiz, Kraljević Marko, 1969.), Momak (Vuk Vučo, Kula od lobanja, 1970.), Mladić (Meša Selimović, Derviš i smrt, 1970.), Tezej (Viljem Sekspir, San letnje noći, 1970.), Peri (Edvard Olbi, Sve zbog bašte, 1971.), Priška (Aleksandar Solženjicin, Odeljenje za rak, 1971.), Vaso Čubrilović (Radosav Dorić, Sarajevski atentat, 1971.), Novodvorov (Lav Nikolajevič Tolstoj, Vaskrsenje, 1971.), Joca Škokić (Ivo Brešan, Predstava Hamlet u selu Mrduša Donja, 1972.), Dr Petrović (Branislav Nušić, Ožalošćena porodica, 1972.), Kapetan Piter Najls (Judžin O'Nil, Povratak, 1972.), Ivan Šatov (F. M. Dostojevski, Zli dusi, 1972.), Piter (Judžin O'Nil, Progonjeni, 1973.), Pepo (Karlo Goldoni, Ribarske svađe, 1874.), Ivan Petrovič Pticin (F. M. Dostojevski, Idiot, 1974.), Ragbi (Žorž Fejdo, Buba u uhu, 1975), Svistunov (Nikolaj Vasiljevič Gogolj, Revizor, 1975.), Jovan (Borisav Stanković, Jovča, 1975.), Drug Momentaljnikov (Vladimir Majakovski, Hladan tuš, 1976.), Mane, kujundžija (Stevan Sremac, Zona Zamfirova, 1976.), Anđelko (Ljubomir Simović, Čudo u Šarganu, 1976.), Selifan (N. V. Gogolj. Doživljaji Čičikova, 1977.), Čeda Urošević (Branislav Nušić, Gospođa ministarka, 1977.), Imotski kadija (Milan Ogrizović, Hasanaginica, 1977.), Lukač (Miroslav Krleža, Vučjak, 1978.), Dr Silberbrant (Miroslav Krleža, Gospoda Glembajevi, 1979.), Fortinbras (Viljem Šekspir, Hamlet, 1980.), Mita Jovanović – Kurjak, obućar (Stevan Sremac, Ivkova slava, 1981.), Ante portas (Velimir Stojanović, Voćni dan, 1982.), Vojvoda od Burgundije (Viljem Šekspir, Kralj Lir, 1982.), Pera Genije (Zoran Đorđević, Večiti studenti, 1982.), Pokojni doktor Katić (Dušan Kovačević, Sabirni centar, 19882.), Tola Dačić (Dobrica Ćosić, Kolubarska bitka (IV knjiga „Vreme smrti”) , 1983.), Nemački oficir (Borislav Pekić, Spasilac (Odbrana i poslednji dani), 1984.), Najdan Filipović (Jodan Plevneš, Jugoslovenska antiteza, 1985.), Sava odžačar (Dušan Kovačević, Klaustrofobična komedija, 1986.), Kum Sveta Milosavljević (Aleksandar Popović, Mrešćenje šarana, 1988.), Mario (Aldo Nikolaj, Ukokaj moga muža, 1992.), Petar Aleksandrovič (Mihail Afanasjeivič Bulgakov, Pseće srce, 1992.), Hadži−Toma (Borisav Stanković, Koštana, 1993.), Drobac (Ljubomir Simović, Putujuće pozorište „Šopalović”, 1997.) i druge
Nagrade[uredi | uredi izvor]
- Nagrada Udruženja dramskih umetnika Srbije,
- Nekoliko nagrada za glumačka ostvarenja na Susretima profesionalnih poozorišta Srbije „Joakim Vujić”,
- Nagrada oslobođenja Niša,
- Sterijina nagrada za ulogu Hadži Tome u „Koštani“, 1992.
Izvori[uredi | uredi izvor]
- Rajko Radojković: Narodno pozorište Niš 1944 – 1987, MPU, 1987, Beograd;
- Dr Petar Volk: Pozorišni život u Srbiji 1944 – 1986, FDU Institut, 1990, Beograd;
- Dr Petar Volk: Između kraja i početka - Pozorišni život u Srbiji 1986 – 2005, MPU, 2006, Beograd;
- Enciklopedija Niša, kultura, Centar za naučna istraživanja SANU i Univerziteta u Nišu, Niš, 2011. str. 142;