Emar

Položaj Emara

Emar (moderni: Tel Meskene) je bio drevni amoritski grad na srednjem Eufratu u severozapadnoj Siriji. Nalazio se u blizini jezera Asad kod današnjeg grada Maskanaha.

Istorija

Francuska arheološka iskopavanja oko Tel Meskene vršena su u periodu 1972-1982. godine. Sem dokumentarnog materijala koji potiče iz samog Emara, podatke o Emaru daju nam i dokumenti iz Ugarita. Emar je bio središte kraljevine Aštate koju je kralj Šupilulijuma u 14. veku p. n. e. priključio Hetitskom carstvu. Emarski tekstovi pružaju nam malo podataka o hetitsko-aštatskim odnosima. Uglavnom se ograničavaju na društvo, ekonomiju i kulturu Emara. Emar je raspolagao veoma prostranom teritorijom pogodnom za poljoprivredu (žitarice, vinogradi) koja se obrađivala navodnjavanjem. Raspolagao je i brdskim oblastima koje su korišćene za pašu. Stanovnici su bili zapadni Semiti sa malim postotkom Hurita. Jezik kojim je govorila većina stanovništva bio je akadski, ali su se koristili i hetitski i huritski jezici. Nakon osvajanja od strane Hetita, Emar se nalazio pod upravom kralja u Karhemišu. Poštovali su se sirijski bogovi - Ištar, Tešub i Hepat. Emar je imao značajnu trgovačku ulogu jer je bio poslednja stanica trgovačkog puta iz Vavilona ka severu do Džezire i preko reka Kabura i Baliha do središnjeg Eufrata.

Izvori

• Kurt, Ameli (2012). Stari istok. Beograd: Zavod za udžbenike i nastavna sredstva. ISBN 978-8617180872.