Ejub
| Ejub | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 13. vek |
| Mesto rođenja | Kairo, |
| Datum smrti | 29. novembar 1249. (43/44 god.) |
| Mesto smrti | Mansura, |
| Porodica | |
| Supružnik | Šajar al Dur |
| Potomstvo | Turanšah |
| Roditelji | Malik el Kamil |
| Prethodnik | Al-Adil II |
| Naslednik | Turanšah |
Salih Najm el Din Ejub (5. novembar 1205 - 22. novembar 1249) bio je ajubidski vladar Egipta od 1240. do 1249. godine.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Ejub je drugi sin i naslednik sultana Malik el Kamila. Nakon očeve smrti Ejub preuzima presto zajedno sa svojim bratom El Adilom. Godine 1240. Ejub baca Adila u zarobljeništvo i preuzima vlast nad celokupnom teritorijom. Potom je raskinuo mir sa krstašima koji je trajao još od Šestog krstaškog rata. Mamelučki odred sultana Ejuba pod komandom bivšeg mongolskog roba Ejbaka teško je porazio hrišćansku armiju u bici kod Forbije. Potom muslimani bez otpora ulaze u Jerusalim.
Baš u vreme muslimanskog osvajanja Jerusalima francuski kralj Luj IX bio je teško bolestan. Kralju je bilo toliko loše da je jedna od njegovih sstara misleći da je mrtav htela da mu prekrije lice, a onda su je zaustavili. Kralj je tokom bolesti izgubio moć govora. Vremenom se njegovo stanje čudesno poboljšalo. Smatrajući da za ozdravljenje treba zahvaliti Bogu, Luj se obavezao za pokretanje novog krstaškog rata.
Ejuba je o pokretanju pohoda obavestio prijatelj njegovog oca - Fridrih II, svetorimski car. Papa Inoćentije IV, ali je Ejub odbijao sve pregovore ukoliko njima nije prisustvovao nemački car. To nije bilo moguće jer je Fridrih već četiri puta bio ekskomuniciran iz crkve i kao takav nije bio pogodan da pregovara u ime hrišćana.
Sedmi krstaški rat bio je tehnički najmoderniji krstaški pohod. Krstaši su zimu proveli na Kipru, a na proleće 1249. godine krenuli ka Damijeti. Grad su neobično brzo osvojili; slično kao i krstaško osvajanje Damijete 1218. godine tokom Petog krstaškog rata. Kao i njegov otac, Ejub koji je tada već bio teško bolestan, nudi krstašima Jerusalim bez borbe uz uslov da odustanu od pohoda na Egipat. I Luj kao i papski legat Pelagije 1218. godine odbija ponudu jer nije želeo da pregovara sa muslimanima.
Krstaši 22. novembra pokreću pohod na Mansurah. Dva dana kasnije umire sultan Ejub. Nasledio ga je sin Turanšah koji se tada nalazio u Mesopotamiji pa je vlast u Mansurahu preuzela Ejubova žena Šajar al Dur.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Fajfrić, Željko (2006). Istorija krstaških ratova. Sremska Mitrovica: Tabernakl. ISBN 978-86-85269-05-9.
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
