Žrtvovanje intelekta
Žrtvovanje intelekta (lat. sacrificium intellectus) je koncept vezan za hrišćansko učenje koje se može pronaći u Drugoj poslanici Korinćanima Svetog Apostola Pavla i kasnije u Jezuitskom redu. Spada u jednu od žrtvi koju je osnivač Jezuita Ignacije Loloja zahtjevao od svojih slijedbenika.
Koncept je u više individualističkom smislu preuzeo naučnik i mislilac Blez Paskal kao i egzistencijalista Seren Kjerkegor, koji je smatrao da čin vjere zahtjeva skok u prazninu, što je jednako žrtvi intelekta i razuma.[1]
Ovo stanovište je kvintesencijalno izraženo u izreci credo quia absurdum odnosno Vjerujem jer je apsurdno.
Žrtvovanje intelekta odbacuje Katolička crkva koja smatra da je razum put ka direktnoj spoznaji Boga.[2]
Fraza se često koristi u pežorativnom smislu.[3][4][5]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ S. Kierkegaard, Fear and Trembling. (Copenhagen: 1843)
- ^ See St. Thomas Aquinas, Summa Theologica; Pope John Paul II, encyclical Fides et ratio.
- ^ Max Weber, "World Rejection and Theodicy", ch.8. See H.H. Gerth and C.W. Mills, From Max Weber: essays in sociology (1948, 2002), p.352
- ^ Paul Pruyser, "The Seamy Side of Current Religious Beliefs," in H. Newton Maloney & Bernard Spilka, eds. Religion in Psychodynamic Perspective: The Contributions of Paul Pruyser (Oxford 1991): 51.
- ^ Schrodinger, E. (1926). „Zur Einsteinschen Gastheorie”. Physikalische Zeitschrift. 27: 95—101.