Istorija filma (oblast)
Istorija filma je oblast koja izučava prošlost kinematografije kao jedinstven i zakonit proces i pored njegove ogromne raznovrsnosti i protivrečnosti.
Istoričari filma beleže:
- značajne ličnosti,
- pojave,
- pravce,
- opredeljenja i dostignuća
u toku razvitka filma uopšte i u određenim nacionalnim kinematografijama.
Shodno tome, postoje:
- Istorija svetskog filma i
- Nacionalne istorije filma pojedinih kinematografija (zemalja)[1]
Zbog velike količine i masovnovnog komercijalizovanja filmske proizvodnje, istorija filma bavi se samo onim kinematografskim delima određenog umetničkog nivoa, i samo onim filmskim stvaraocima koji svojim talentom i zamislima predstavljaju istinsku vrednost i na taj način doprinose umetničkom uzdizanju filma.[1]
Postoje različite istorije filma. Ipak, najuobičajenija podela je na:
- istoriju nemog filma[1] (tu spada i preistorija filma koja podrazumeva sve težnje, ideje, eksperimente i izume koji su konačno rezultirali otkrićem filma i koje se deli na prednaučno i naučno[2]) i
- istoriju zvučnog filma (tu spadaju sve kasnije pronađene i primenjene tehnike koje se koriste za postizanje što potpunije vizuelno-auditivne iluzije u bioskopu).[1]
Filmska istorija, u tom smislu, prati i razvoj i dostignuća filmske tehnike i tehnologije.
Pošto film, za razliku od pozorišta, daje mogućnost konzumiranja i mnogo godina nakon njegovog stvaranja, pre svega zahvaljujući kinotekama, on istovremeno pruža nova, savremena sagledavanja iz različitih perspektiva nastupajućih generacija, i na taj način donosi nove procene već procenjenih filmova, pa se tako permanentno javljaju i nove istorije filma.[1]