Kabinet Holandije

Kabinet Holandije (hol. Nederlands kabinet) podrazumijeva sve ministre i državne sekretare na čelu sa ministrom-predsjednikom Holandije.

Sastav[uredi | uredi izvor]

Kabinet u svom sastavu ima sve ministre i državne sekretare odnosno najviše funkcionere izvršne vlasti na čelu sa ministrom-predsjednikom („premijerom”), a koji su politički odgovorni holandskom parlamentu (hol. Staten-Generaal). Kabinet na taj način predstavlja jedinstvo vlade. Ustav Holandije ne sadrži odredbe o kabinetu (hol. kabinet) već spominje samo Savjet ministara (hol. Ministerraad) odnosno vladu (hol. regering). U holandskoj monarhiji se pod vladom podrazumijeva izvršna vlast, a vrše je kralj i ministri.

Kabinet postoji na osnovu dugogodišnjih ustavnih običaja. Ustav Holandije je predvidio da u vladi postoje državni sekretari (hol. staatssecretarissen), ali oni nisu određeni kao članovi Savjeta ministara Holandije. Zbog toga je s vremenom nastao kabinet koji je širi po sastavu od Savjeta ministara, a koji obuhvata sve najviše izvršne funkcionere za razliku od Savjeta ministara koji se ograničava samo na ministre.

Formiranje kabineta započinje nakon završetka parlamentarnih izbora. Ustav Holandije ne sadrži odredbe o postupku konstituisanja izvršne vlasti (vlade) već samo normira da kralj postavlja i razrješava ministra-predsjednika, ministre i državne sekretare. Stoga je formiranje kabineta zapravo politički proces čija pravila uspostavljaju same političke stranke koje treba da čine parlamentarnu većinu. Proces započinje od predsjednika Donjeg doma odnosno Drugog doma (hol. Tweede Kamer).^[1]

Državni sekretari[uredi | uredi izvor]

Državne sekretare postavlja i razrješava kralj ukazom. Ministri mogu ovlastiti državne sekretare da vrše ministarska ovlašćenja, kao i odrediti obim takvih ovlašćenja. Državni sekretari povremeno premapotpisuju zakone i kraljeve akte umjesto nadređenih ministara.^[2]

Neki od državnih sekretara imaju pravo da se u inostranstvu predstavljaju u svojstvu ministara. U samoj Holandiji oni su i dalje samo državni sekretari bez članstva u Savjetu ministara. Kada su pozvani da učestvuju u radu Savjeta ministara nemaju pravo glasa.^[3]