Kiprijan Račanin
Kiprijan Račanin (prva pol. XVII v. — početak XVIII v.), srpski predbarokni pesnik i ikonopisac[1], osnivač prepisivačke škole u Sent Andreji, u kojoj su radili Gavrilo Stefanović Vencelović, arhiđakon Danilo, Mihail i drugi.[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je u Srbiji i duže vreme je živeo u manastiru Rači, a za vreme seobe Srba 1690. godine je prešao u Ugarsku sa velikim brojem rukopisnih i štampanih crkvenih knjiga.[1]
Književni rad[uredi | uredi izvor]
Sastavio Bukvar slovenskih pismena (1717)[1], u kome je dao i prva pravila srpske versifikacije. Među originalnim radovima najznačajnija je njegova nadahnuta Stihira svetom knezu Lazaru (1692).
Prevod na savremeni srpski jezik[uredi | uredi izvor]
- Stihira svetom knezu Lazaru (odlomak), prev. Dimitrije Bogdanović, red. prevoda Đorđe Trifunović, Dimitrije Bogdanović, „Srbljak“ 3, Beograd, SKZ, 1970, 397–399.
- Reči proročkih kazivanja, prev. Milorad Pavić, u: Miodrag Pavlović: „Antologija srpskog pesništva“, Beograd, SKZ, 1978, 53.
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Dimitrije Bogdanović: Istorija stare srpske književnosti, Beograd, SKZ, 1980.
- Đorđe Trifunović: Stara srpska crkvena poezija, u: „O Srbljaku“, Beograd, SKZ, 1970.
- Đorđe Trifunović: Beleške o delima u „Srbljaku“, u: „O Srbljaku“, Beograd, SKZ, 1970.
- Dejan Mihailović: Vizantijski krug (Mali rečnik ranohrišćanske književnosti na grčkom, vizantijske i stare srpske književnosti), Beograd, „Zavod za udžbenike“, 2009, str. 109.