Konoba kod Goce i Renata

Naziv	Konoba kod Goce i Renata
Početak rada	15.05.2003.
Zemlja
Vlasnik	Gordana Grbić
Sedište	Beograd—Palilula, (Srbija)
Adresa	Pančevački put 2-p
Sajt	http://www.konobakodgoceirenata.co.rs/

Konoba kod Goce i Renata ugostiteljski je objekat restorantskog tipa, koji na neki način zbog višedecenijske tradicije postojanja i rada, predstavlja svojevrsnu turističku atrakciju Beograda. Nalazi se na samoj levoj obali reke Dunav na oko 200 m nizvodno od Pančevačkog mosta. Ambijent restorana, koji predstavlja spoj između rustičnog i sofisticiranog, okružen je prirodnim zaleđem od gradske gužve, a opet nalazi se dosta blizu centralnog jezgra Beograda i veoma prometnog auto-puta. Restoranu se može prići vodenim plovilima sa Dunava i suvozemnim putem pešice ili automobilom sa auto-puta Beograd-Pančevo.^[1]

Istorijat[uredi | uredi izvor]

Današnja Konoba kod Goce i Renata nastala je na širem prostoru oko kuće starih alasa, koja je na ovom mestu postojala vekovima i za ribolovce, njegove stanovnike i mnogobrojne posetioce, ljubitelje reke, bila ne samo smisao života već i materijalne egzistencije. Iz ove skromne kolibe na ribarenje su ispraćani i i u njoj po povratku, sa ovog ponekad i opasnog posla, dočekivani brojni alasi, „Pingvini sa Dunava“, iz generacije u generaciju.^[2]

Pored alasa, u kući starih ribara bili su ugošćeni i svi ljubitelji opuštenog domaćinskog ambijenta, koji su uživali u alaskoj ribljoj čorbi i svežoj ribi koja je svakodnevno lovljena, na Dunavu, noću ili danju bez obzira na godišnje doba i vremenske uslove.

Riba se pekla na tanjirači, čorba kuvala u kotliću, zakačenom na tronošac, a ljubitelji reke uživali su praveći alasima društvo do kasnih jutarnjih sati. Uz vino i jelo alasi su merili ulov, prepričavali ribolovačke priče i tako iz dana u dan vekovima. Da bi ta skromna alaska koliba jednog dana na početku trećeg milenijuma postala izletište, reprezentativni ugostiteljski objekat i turistička znamenitost Beograda, u koju danas dolaze nove generacije, ljubitelja ribolova i života uz reku, ali i brojni turisti i posetioci Beograda iz Srbije i inostranstva željni dobre hrane, pića i uživanja u lepotama Dunava.

Ovako je počelo[uredi | uredi izvor]

A sve je počelo tako što su provodeći vikende u ovoj kolibici uz reku Renato Grbić i njegova braća alasi („Pingvini sa Dunava“) nakon ulova ribe oko tanjirače i ribljeg kotlića okupljali mnogobrojne prijatelje i ljubitelje Dunava i ribljih specijaliteta. Tako je (s početka 21. veka) neuređen prostor oko alaske kolibe postao prava prirodna oaza uz levu obalu Dunava.

Renato je lovio ribu a njegova supruga Gordana (Goca) je tu istu ribu spremala i pretvarala u prava kulinarska umetnička dela. Kako je broj posetilaca (privučen Gocinim specijalitetima od ribe i toplim prijemom), iz dana u dan sve više rastao, tako se sa njima uvećavao i menjao, nabolje, prostor oko restorana koji se se zajedno sa Konobom pretvorio u kultno izletište za decu i odrasle i jednu od znamenitost na turističkoj karti Beograda.

Za današnji izgled Konobe i njenu prepoznatljivost u turističkoj ponudi Beograda najveće zasluge svakako pripadaju Goci, ženi punoj životne energije i gostoljubivosti, sa visoko izgrađenim smislom za ugostiteljstvo, uređenje prostora i očuvanje prirode, koja je od Konobe načinila spoj između rustičnog i sofisticiranog.

Pogled sa terase restorana „Konoba kod Goce i Renata“ na Dunav, Pančevački most i beogradska naselja na njegovoj desnoj obali

Utočište za posrnule u životu[uredi | uredi izvor]

Vremenom Konoba kod Goce i Renata, postala je poznata ne samo po ribljim specijalitetima i dobroj hreni i piću već i po tome što je u njoj utočište, toplu ljudsku reč i „prvu pomoć“ pronašao veći broj samoubica koji su svoj promašeni život hteli da prekrate skokom u Dunav sa Pančevačkog mosta. Naime, sada već legendarni suvlasnik Konobe, Renato Grbić je svojim čamcem i stečenim veštinama pravovremenog uočavanja osoba u pokušaju samoubistva za 17 godina (do jula 2015) spasao 28 ljudskih života.^[3]^[4]

Renato Grbić je zbog njegovih podviga, u spasavanju ljudskih života, proglašen za počasnog građanina Beograda i opštine Palilula, dok su mu beogradski mediji u više navrata za humanost dodelili priznanje za podvig godine.^[4]

Opis[uredi | uredi izvor]

Restoran se u funkcionalnom smislu sastoji od:

Zatvorenog dela, bogato dekorisanog detaljima sa mora i velikim kaminom. Ovaj deo koristi tokom hladnijeg perioda i zimi.
Letnje bašte, sa prostranom terasom koja se prostire iznad Dunava. Ovaj deo restorana koji se pretežno koristi u letnjem periodu, bogato je dekorisan cvetnim aranžmanima, velikim akvarijumom, bunarom i detaljima iz života alasa.
Iggrališta za decu bogato opremljenog mobilijarom prilagođenog svim uzrastima dece.
Pontona ili pristupnog dela na obali Dunava, namenjenog da prihvati goste koji u restoran dolaze čamcima, jahtama ili gliserom.
Parkinga za veći broj motornih vozila.

Jela koja se pripremaju u restoranu su uglavnom od rečne ribe, ali se nude i specijaliteti od morskih plodova, jela sa roštilja, specijaliteti vegetarijanske kuhinje, razne poslastice itd.