Konstantin Bogorodski
| Konstantin Bogorodski | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Puno ime | Konstantin Aleksejevič Golubev |
| Datum rođenja | 1852 |
| Mesto rođenja | Baranovka, Volski reon, Saratovska oblast, Carska Rusija |
| Datum smrti | 1918 |
| Mesto smrti | Bogorodsk, Sovjetski savez |
| Uzrok smrti | Streljanje |
| Svetovni podaci | |
| Kanonizacija | avgust 2000 od strane Arhijerejski sobor RPC |
| Praznik | 19 septembar (2 oktobar) |
Konstantin Bogorodski, Konstantin Aleksejevič Golubev (1852, selo Baranovka, Saratovska gubernija - jesen 1918, kod grada Bogorodska) - duhovnik Ruske pravoslavne crkve, protojerej; rektor Bogojavljenskog hrama u Bogorodsku[1].
Kanonizovan je među svetiteljima Ruske pravoslavne crkve 2000. godine kao mučenik Konstantin Bogorodski.
Svetitelj se praznuje 19. septembra po julijanskom kalendaru (2. oktobra po gregorijanskom), u Saboru Novomučenika Ruskih i u tamošnjem Saboru Novomučenika Bogorodskih 7. novembra (20. novembra).
Porodica
[uredi | uredi izvor]Rođen u porodici čitalaca psalama. Siroče sa devet godina. Supruga – Marija Nikitina, rođena Anisimova († 1913), iz građanske porodice u gradu Volsku.
Deca: Marija, udata Solodovnikova, žena sveštenika; Aleksandra, udata za Časovnikova, žena sveštenika; Konstantin (1898-1970), protojerej, bio je nastojatelj Trojičkog hrama u Natašinu; Leonid, završio Moskovsku bogoslovsku akademiju, bio je direktor gimnazije; Anna; Boris; Mariamne.
Misionarski rad
[uredi | uredi izvor]Završio Saratovsku bogosloviju. Od 1874. godine bio je misionar Saratovskog bratstva Časnog krsta u svom rodnom selu Baranovka, gde su živeli mnogi staroverci. Kao rezultat njegovog rada kao učitelja i učitelja zakona u misionarskoj školi koju je otvorio, za samo godinu i po dana, seoska parohija - 1.500 ljudi - pristupila je Sinodalnoj pravoslavnoj crkvi. Od 1876. - nastavnik rusko-slovenskog jezika u Volskoj bogoslovskoj školi. Od 1879. - Saratovski eparhijski antisektaški i antišizmatički misionar, učestvovao je u sporovima sa starovercima i molokancima.
Sveštenik
[uredi | uredi izvor]Od 12. marta 1895. bio je sveštenik, bio je nastojatelj Bogojavljenske saborne crkve u Bogorodsku i dekan 16 parohija, gde su se i staroverci širili, bio je misionar protiv raskola.
Od 1897. godine, u isto vreme, rukovodio je Istomkinskom parohijskom školom u fabrici Šibajev, gde je od 1901. bio nastavnik prava.
Od 1900. godine bio je starešina i učitelj prava ženske parohijske škole koju je otvorio pri Bogojavljenskoj sabornoj crkvi. Bio je predsednik okružnog ogranka Ćirilo-Metodijevskog bratstva (od 1895), direktor Bogorodskog okružnog ogranka Zatvorskog starateljskog odbora (od 1895; u tom svojstvu mnogo je pomagao zatvorenicima) i član okružnog komitet Popečiteljstva narodne trezvenosti (od 1901).
Protojerej
[uredi | uredi izvor]Guverner Moskve Vladimir Džunkovski je u svojim memoarima okarakterisao oca Konstantina Golubeva kao čoveka ekstremno desničarskih stavova, „oštrog i neumerenog u svojim sudovima“. Aktivno je bio uključen u političke aktivnosti, bio je predsednik Monarhističkog društva grada Bogorodska i Bogorodskog odeljenja Saveza ruskog naroda.
Mučeništvo
[uredi | uredi izvor]12-13. maja 1918. godine u Bogorodsku, na inicijativu crkvenog saveta Bogojavljenskog sabora, održana su crkvena slava uz učešće mnoštva episkopa na čelu sa patrijarhom Tihonom. Završeni su velikom verskom litijom oko grada (prema rečima savremenika, u njoj je učestvovalo oko 100 hiljada ljudi). Predstavnici sovjetske vlasti su ovu procesiju smatrali izazovom crkve. Nešto kasnije, u jesen 1918. godine, otac Konstantin je uhapšen i posle višednevnog zatvora u Bogorodskom zatvoru streljan.
Kada su stražari doveli sveštenika do mesta pogubljenja, on je ponovio: „Oni ne znaju šta rade. Prema izveštaju Vasilija Šeina na Pomesnom saboru 1917-1918, protojerej Konstantin Golubev je samo teško ranjen tokom pogubljenja i sahranjen polumrtav, uprkos zahtevima umirućeg sveštenika i njegove ćerke da ga dokrajče, tako da je umro u mukama. Mesto njegovog sahranjivanja na ivici borove šume poštovali su verujući meštani svih narednih godina: tu su donošene i paljene sveće i kandila i služeni su pomeni.
Postoji svedočenje da su zajedno sa sveštenikom streljane još dve osobe: vojnik koji je odbio da izvrši naređenje (prema nekim izvorima, u detinjstvu ga je krstio otac Konstantin) i žena koja je pokušala da zaštiti mučenika[2].
Mošti svetitelja su pronađene 20. novembra 1995. godine i prenete su u crkvu Tihvinske ikone Bogorodice u Noginsku, a 2. oktobra 2004. godine – u Bogojavljenski sabor. Od 2007. godine, na dan pronalaska moštiju, proslavlja se lokalni praznik – Sinaksija novomučenika Bogorodskih.
Kanonizacija i poštovanje
[uredi | uredi izvor]Dana 18. aprila 1996. godine, protojerej Konstantin Golubev i dvojica stradalih sa njim kanonizovani su za lokalno poštovane svetih Moskovske eparhije. Na Arhijerejskom saboru Ruske pravoslavne crkve u avgustu 2000. kanonizovani su za opštecrkveno poštovanje.
U čast novomučenika osvećena je crkva u Noginsku i bolnička crkva u Reutovu. U njegovom rodnom selu Baranovka postoji hram u ime Konstantina Bogorodskog[3].
Svake godine 2. oktobra, na dan mučeničke končine svetitelja u Bogorodsku, u Bogojavljenskom Sabornom hramu se vrši litija i krsni hod[4].
Izvori
[uredi | uredi izvor]- ^ „Golubev Konstantin Alekseevič”. web.archive.org. 2007-02-10. Arhivirano iz originala 10. 02. 2007. g. Pristupljeno 2024-09-12.
- ^ „ŽITIE SVЯЩENNOMUČENIKA KONSTANTINA GOLUBEVA (1852-1918)”. web.archive.org. 2007-09-17. Arhivirano iz originala 17. 09. 2007. g. Pristupljeno 2024-09-12.
- ^ „Hram svящennomučenika Konstantina Bogorodskogo s. Bagaй-Baranovka Volьskogo raйona | Oficialьnый prihodskoй saйt”. baranovka.cerkov.ru. Pristupljeno 2024-09-12.
- ^ „Denь pamяti svящennomučenika Konstantina Bogorodskogo v Noginske 02.10.2021”. Moskovskaя mitropoliя Russkoй Pravoslavnoй Cerkvi (na jeziku: ruski). Pristupljeno 2024-09-12.