Korisnik:Guy9374isback2/pesak
Banjački je tajni jezik korišćen kod zidara oko Podrinja.
Tvrdi se da su ga otkrili zidari iz mesta zvanog Osat u istočnoj Bosni, i da se posle počeo širiti u susedne krajeve. Ovaj jezik obično koriste zidari kada žele da kriju nešto od svojih poslodavaca.[1][2] Srpski autor Dragan Panić ga uvrstava kao varijantu šatrovačkog govora.[3]
Primeri[uredi | uredi izvor]
- Kulaba kećast, ne ubanjava garaču, šušljiku i rušu da se popiri![1] - gazda je loš, ne da kafu, rakiju i pivo da se popije
- U kulabinice se šumno kećuraju konjištare i tavže šumne čkojalice.[1] - gazdarica ima dobre grudi, a ima i dobre noge
- Počkajte, banjaci, da anitnje, a posle kećurajte busovaču kulabinice[1] - sačekajte, majstori, da jedete, a posle gledaje gazdaričinu zadnjicu
- Banjaci ne volinjajte skamnoću, kulaba raskećurava[1] - majstori, ne pričajte loše, gazda možda razume
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d „Banjacki - tajni jezik zidara”.
- ^ Andrić, Milan B. (2006-09-08). „"Banjački" jezik zidarski tajni kod”. Glas Javnosti. Pristupljeno 2008-01-27.
- ^ Panović, Zoran (2002-11-21). „Panjaklija kao domaći Vujaklija”. Danas. Pristupljeno 2008-01-27.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Nametak, Alija (1955). „Banjački govor na području Srebrenice”. Bilten Instituta za proučavanje folklora. Sarajevo. 3.
- Šćepanović, Mihailo; Đukanović, Petar (1997). „Banjački (tajni jezik osaćkih majstora)”. Srpski jezik - studije srpske i slovenske. II (1-2): 131—151.