Krvava crkva
 Uloga Rimokatoličke crkve u stvaranju i funkcionisanju Nezavisne Države Hrvatske | |
| Nastanak | |
| Autor | Đuro Vilović |
| Urednik | Veljko Đurić Mišina |
| Jezik | srpski |
| Sadržaj | |
| Tema | Hrvatski sveštenici i fratri u raspadu Jugoslavije i u masakrima Srba |
| Mesto i vreme radnje | Drugi svetski rat 1941 - 1945-te |
| Izdavanje | |
| Izdavanje | Zemun : Srpska radikalna stranka |
| Broj stranica | 144 |
| Klasifikacija | |
| ISBN ? | 978-86-7886-060-7 |
„Krvava crkva – hrvatski popovi i fratri u raspadu Jugoslavije i u pokoljima Srba“ je knjiga Đure Vilovića. Knjiga je poznata s naslovom: „Krvava crkva“ i u njoj je predstavljena uloga Rimokatoličke crkve u stvaranju i funkcionisanju Nezavisne Države Hrvatske u Drugom svetskom ratu.[1]
Struktura i sadržaj knjige[uredi | uredi izvor]
Đuro Vilović, kao bivši sveštenik, Rimokatoličke crkve odlično je poznavao njeno unutrašnje ustrojstvo i rad sveštenika i fratara između dva rata, pa u svom delu „Krvava crkva” piše:[2]
„Hrvatski popovi i fratri, dali su ustaškom pokretu za vreme Jugoslavije nerazmerno više i izdašnije u gromornim besedama sa oltara, propovedaonica, ispovedaonica, konferencijskih stolova raznih crkveno-religioznih organizacija – nego se to bilo kakvim opipljivim dokumentima dade utvrditi. Taj je njihov ustaški rad širok i mnogostruk”.
I svi su se iznenadili[3]
Još u prvim danima raspada mnogostruko izdane Jugoslavije i već iz prve vesti o širokom, svirepom klanju Srba po terenima u Judinoj Hrvatskoj, čulo se od neuka i od školovana, od muške i ženske, povik iznenađenja:[4]
To je saznanje bivalo jasnije, a izražaj toga saznanja češći i glasniji, trajno u porastu, i uvek i razmeru i u istoj vremenskoj brzini u kojoj stadoše da se slažu po zemlji i ispod zemlje na stotine hiljada srpskih mučenika svih polova i dobi po razbojištu, što se u punini paradoksa nazivalo Nezavisna Država Hrvatska (kratica je NDH. Taj ću monstrum, pa i citatima i dokumentima označivati njegovom kroaticom, da bi mu se skratio i smekšao monstruzitet), a u stvarnosti ni nezavisna država, pa čak ni hrvatska.
— Ovo su učinili popovi i fratri!
Saznanje o delovanju hrvatskih popova i fratara nametalo se svima i svakome. Svaki su ga dan donosile i raznosile premnoge činjenice. Držanje, izjave celokupnog hrvatskog katoličkog klera: višeg i nižeg, manastirskog i svetovnog, pa crkvenih religioznih organizacija i udruženja, ustaške crkve kao celine, dokumentarno su prikričavale i utvrđivale:
Bilo je belodano da je to saznanje bilo i iznenađenje. Iznenadila su se, u maloj meri, i sama duhovna stada tih popova i fratara. Do ovoga im časa nije bilo u tolikoj meri ozbiljno ni ono, što su njihovi duhovni pastiri mislili ni ono, što su oni govorili po crkvama i društvenim prostorijama kad su ih raspravljali protiv Jugoslavije, Srba i Beograda. Još su manje očekivali da će oni koji su s onako teškim i zabrinutim grmljavinama u glasu učili malene i odrasle: Ne ubij! Ljubi bližnjega, pa i neprijatelja! – organizovati, naređivati, nadzirati i sami provoditi ubijanje, u masama, potpuno mirnih i potpuno nevinih ljudi.
— Ovo su učinili popovi i fratri!
Vilović je uočio, da je Rimokatolička crkva bila najvažniji tvorac Nezavisne Države Hrvatske i njenog državnog programa o biološkom istrebljenju Srba, Roma i Jevreja. On je to objasnio:
„Katolička crkva, retka među porecima sveta, ne radi po programu za danas, ili sutra, nego za bar koje stoleće unapred. Ona je, uvek do sada, verovala i nije se varala da ima vremena. Nadleštvo je u Vatikanu. Ono je, nesumnjivo, zacrtalo stav, povuklo linije osnove i odredilo postupke klera u Hrvatskoj prema Jugoslaviji. Nadzor je poverilo, kao i uvek, jezuitima“.
— Đuro Vilović
Istoričar Viktor Novak, ovako je okarakterisao tu simfoniju rimokatoličanstva i ustaštva: „Učestvovanje katoličke crkve u ustaškom pokretu dalo mu je pred širokim masama siguran izgled legitimiteta, ma i on sam, uz pomoć fašizma i nacizma, nikad ne bi osvojio… U svojim saznanjima o ustaštvu često ne možete razlikovati što je ustaško a što klerikalno, što je klerofašističko, a što katoličko. I strancu koji bi se našao u NDH za tih godina okupacije, moralo je biti jasno da se u toj NDH nije niko, nijedna stranka, nijedan društveni red, nije toliko revnosno zalagao za ustaštvo kao katolička crkva”.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Vilović, Đuro,[mrtva veza]
- ^ „Krvava crkva“
- ^ Krvava crkva Đuro Vilović[mrtva veza]
- ^ „Genocid nad Srbima”. Arhivirano iz originala 11. 03. 2021. g. Pristupljeno 02. 03. 2021.