Мароканска масница
| Marokanska masnica | |
|---|---|
| |
| Pinguicula fontiqueriana na planini Tidgin | |
| Naučna klasifikacija | |
| Carstvo: | |
| Divizija: | |
| Klasa: | |
| Red: | |
| Porodica: | |
| Rod: | |
| Vrsta: | P. fontiqueriana
|
| Binomno ime | |
| Pinguicula fontiqueriana | |
Marokanska masnica (lat. Pinguicula fontiqueriana) vrsta je iz roda masnica i endem Maroka, gde naseljava vlažna staništa severo-zapadnih padina planine Tidgin.
Opis[uredi | uredi izvor]
Marokanska masnica je višegodišnja biljka sa 5 do 10 listova u prizemnoj rozeti. Listovi su jajasti do eliptični sa povijenim obodom. Ima od jedan do tri cveta na dugačkim lepljivim drškama dužine do 15 cm. Usne čašice su jajaste, dok je donja usna podeljena blizu osnove, sa divergentnim režnjevima. Krunica je duga od 18 do 26 mm, ružičasto-plave boje sa levkastom cevi. Usne krunice su nejednake, gornja dvorežnjevita i donja trorežnjevita sa režnjevima koji se ne preklapaju. Ostruga je duga od 4 do 6 mm, prava je ili je neznatno povijena. Čaura je skoro obla, prečnika od 3 do 4 mm.
Razmnožavanje[uredi | uredi izvor]
Cveta kratko, sredinom juna, a način oprašivanja je entomofilija. Plodonosi od juna do avgusta. Razmnožava se semenima i vegetativnim izdancima (lat. gemmae).
Rasprostranjenje[uredi | uredi izvor]
Marokanska masnica je endem Maroka, i to Rifskih planina, gde raste na vlažnim staništima u blizini izvora i potoka. Naseljava planinu Lers (upitno) i Tidgin.
Stanište[uredi | uredi izvor]
Marokanska masnica je biljka vlažnih travnatih i stenovitih terena, često u šumama atlantskog kedra, na nadmorskoj visini od 1700 do 2100 m.
Botanička istorija[uredi | uredi izvor]
Prve primerke je sakupio Font Kuer 1927. godine na planini Lers. Kasnije, 4. juna 1929. godine, Font Kuer je sakupio slične biljke sa planine Tidgin, a 14. juna iste godine, Mer je sakupio dodatne primerke sa istog lokaliteta. Istog dana Font Kuer je sakupio primerke iz Beni Sedata. Sakupljene primerke Font Kuer je opisao kao Pinguicula vulgaris. 1930. godine u svom Iter Maroccanum, deo primeraka je opisao kao Pinguicula corsica. 1931. godine, Mer isti biljni materijal opisuje kao Pinguicula vulgaris, bez naznačivanja Font Kuerovog rada. Dve godine kasnije, Senen i Moricijo prate kriterijume postavljene od strane Font Kuera, i na osnovu materijala koji je on sakupio prijavljuju prisustvo vrste Pinguicula corsica u centralnom Rifu. Romo, Peris i Stibing su 13. juna 1995. godine sakupili 7 primeraka sa severo-zapadnih padina planine Tidgin i opisali ih kao novu vrstu - Pinguicula fontiqueriana, u čast Font Kuera, koji ju je prvi sakupio i opisao.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Romo Diez, Angel Maria & Peris, Juan & Stübing, Gerhard. (1996). The genus Pinguicula (Lentibulariaceae) in Morocco.
