Мекињак
| Mekinjak | |
|---|---|
| |
| Naučna klasifikacija | |
| Carstvo: | |
| (nerangirano): | |
| (nerangirano): | |
| (nerangirano): | |
| Red: | |
| Porodica: | |
| Pleme: | |
| Rod: | |
| Vrsta: | D. spinosa
|
| Binomno ime | |
| Drypis spinosa | |
Mekinjak (lat. Drypis spinosa) je biljka rasprostranjena na Dinarskim, Šarsko-pindskim i Apeninskim planinama, te se može smatrati balkansko-apeninskim endemom.[1]
Opis[uredi | uredi izvor]
Mekinjak je biljka sa brojnim uspravnim, ukočenim i četvorobridastim, kao razgranatim stabljikama. Listovi su usko linealnim i ukočeni, a na vrhu zašiljeni u čvrste bodlje. Cvati su sjedeće dihazije, gotovo glavičaste. Gornje brakteje su lancetaste, sa dugačkim terminalnim trnom i znatno nadmašuju cvjetove. Čašica je pri osnovi tanka i kožasta. Krunične liske su do osnova dvodijelne, a nokatac je duži od čašice. Mekinjak takođe ima i pet modrikastih prašnika. Plod je jajasto-eliptična čahura, koja se otvara poklopcem.[1]
Uopšteno[uredi | uredi izvor]
Naseljava karbonatne sipare subalpinskog i alpinskog pojasa. Zemljište na njenim staništima je kalkoregosol ili karbonatni sirozem na siparu, veoma siromašno humusom, hranjivim solima i vodom. Srednje godišnje temperature na njenim staništima najčešće variraju između 2 i 6 °C, apsolutne minimalne se spuštaju do -35 °C, a apsolutne maksimalne se dižu do 40 °C. Dobro je prilagođena i na dugu fiziološku i na kratku fizičku sušu. Pripada kategoriji heliofita, i ima veoma široku ekološku valencu u odnosu na svjetlo. Kao vrsta pionirskih biljnih zajednica na planinskim siparima, ima izuzetan značaj u zaustavljanju erozije i matičnog supstrata i tla, te je treba zaštiti i proširiti, zalaganjem planinara i gorana, na sve naše sipare planinskih predjela. Značajna je i kao subendemična balkansko-apeninska vrsta, te je treba štititi i širiti sa aspekta očuvanja genofonda naše flore. Slična joj je vrsta Drypis jacquiniana.[1]
