Milutin Eskić
Milutin Eskić | |
|---|---|
| Datum rođenja | 13. decembar 1886. |
| Mesto rođenja | Banja Luka, Austrougarska |
| Datum smrti | 5. mart 1936. (49 god.) |
| Mesto smrti | Banja Luka, Kraljevina Jugoslavija |
Milutin Eskić (Banja Luka, 13. decembar 1886 — Banja Luka, 5. mart 1936) bio je srpski sveštenik i nacionalni radnik iz Banjaluke. Potiče iz stare svešteničke porodice, koja se istakla kulturnom i političkom borbom za oslobađanje od austrougarske okupacije BiH.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 13. decembra 1886. u Banjaluci.[1][2] Potiče iz stare banjalučke svešteničke porodice.[3] Milutinov deda Simo Eskić bio je arhimandrit, a Milutinov otac Dimitrije Eskić bio je sveštenik i srpski nacionalni radnik, koga su austrougarske vlasti uhapile i 1914. sprovele u Arad, u kome je bio interniran od 1914. do smrti 1918. godine.[1] Zbog Eskića i njihove istaknute uloge jedna ulica u Banjaluci se ranije nazivala Eskića ulica.[1] Milutin Eskić je u Banjaluci završio šest razreda realne gimnazije i nakon toga je nastavio školovanje na Prizrenskoj bogosloviji, koju je završio 1910. godine.[2] Vratio se u Banjaluku, gde je od 1. maja 1911 obavljao dužnost u crkvenom sudu u Banjalučkoj eparhiji.[2][1] Zajedno sa ocem i bratom podržao je 1907. Sarajevsku rezoluciju, kojom su Srbi započeli političku borbu protiv austrougarske okupacije.[1] Jedan je od potpisnika telegrama, u kome je banjalučka Srpska omladina 6. juna 1907. izražavala svoju podršku Sarajevskoj rezoluciji od 11. maja 1907.[4] Sarađivao je u mnogim srpskim prosvetnim, kulturnim i humanitarnim društvima.[1] Bio je višegodišnji član odbora Prosvjete iz Banjaluke.[1] Austrougarske vlasti su ga progonile tokom Prvog svetskog rata.[1] Od 1912. do 1922. bio je sekretar banjalučkog mitropolita Vasilija Popovića.[2] Za đakona je rukopoložen 9. januara 1919, a za prezvitera 10. januara 1919.[1] Od 1922. do 1924. obavljao je dužnost pomoćnog referenta pri eparhijskom sudu.[2] Od 1924. do 1935. bio je sveštenik u parohiji Rebrovac.[2] Tokom 1935. banjalučka parohija je razdeljena na dva dela, pa je postavljen za paroha Druge banjalučke parohije.[2][1] Preminuo je nakon jedne bolničke operacije 5. marta 1936. u Banjaluci.[2][1] Pošto je supruga umrla pre njega, iza njega je ostalo dvoje nezbrinute dece.[2][1]
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Sonja Eskić Rodić - Moji snovi, Srpski genealoški centar, Beograd (). 2015. ISBN 978-86-6401-014-6.
- Politika, 6.3.1936, pp. 13[mrtva veza]
- Vrbaske novine, 6.3.1936
- Otadžbina, br 1, str 3
