Mihailo Miron
Mihailo Miron | |
|---|---|
| Datum rođenja | 25. novembar 1879. |
| Datum smrti | 16. april 1964. (84 god.) |
| Mesto smrti | Sarajevo |
Mihailo Miron je bio srpski pjesnik i dramski pisac. Rođen je u Pješivci, Stolac, 25. novembar 1879. Umro je u Sarajevu 16. aprila 1964.[1]
Biografija
[uredi | uredi izvor]Potiče iz familije Pičeta. Ime je sam kasnije promijenio u Miron. Gimnaziju pohađa i završava u Mostaru. Na Bečkom univerzitetu od 1905, studira filozofiju i klasičnu filologiju gdje brani doktorsku tezu Platon i Šopenhauer (1910).[1] Poslije Prvog svjetskog rata objavljuje dvije zbirke pjesama "Zaratustrin rat", 1921. i "Romanija", 1923. Napisao je raspravu Platon i Šopenhauer, 1923, kojom je i doktorirao na Bečkom univerzitetu. Sarađuje u Gajretu, urednika A. Hifzi Bjelevca, Narodu Pere Slijepčevića, te je saradnik SPKD Prosvjeta. Mironovo djelo Starina Novak izvedeno je u Narodnom pozorištu u Sarajevu 27. 11. 1927. godine. 27.11.1930. izveden je Mironov Herceg Stjepan, a tragikomedija Lovci, igrana je na sceni Sarajevskog pozorišta 12. 12. 1935. godine. Radio je kao profesor u Tuzli i Sarajevu do 1941, kada je penzionisan.
Književni rad
[uredi | uredi izvor]Književnim radom počeo se baviti veoma rano. Kao učenik objavljuje pjesme od 1902. u Bosanskoj vili, Srđu, Srpskom književnom glasniku, zatim u Književnoj kritici, na čelu s Borivojem Jevtićem, časopisu koji je na izvjestan način nastavljao tradicije Mlade Bosne. Bio je član Grupe sarajevskih književnika, sa Isakom Samokovlijom, Jovanom Palavestrom, Borivojem Jevtićem, Markom Markovićem, Hamidom Dizdarom i drugima.
Dramska djela
[uredi | uredi izvor]- Starina Novak
- Herceg Stjepan
- Arslan-beg (1925)
- Stjepan Tomašević, posljednji kralj bosanski
- Sokrat
- Lovci (tragikomedija)
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]Literatura
[uredi | uredi izvor]- Miron, Mihajlo, Izabrana djela NIRO „Zadrugar“ Sarajevo 1985.
- Lešić, Josip, Narodno pozorište Sarajevo 1921 – 1971,Štampa NIP Forum, Novi Sad, 1971