Narodna partija Kanade

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Narodna partija Kanade
People's Party of Canada
Parti populaire du Canada
Logo Narodne partije Kanade
SkraćenicaPPC
PredsednikMaksim Bernije
OsnivačiMaksim Bernije
Osnovana14. septembar 2018. god.; pre 5 godina (2018-09-14)
PrethodnikKonzervativna partija Kanade
Sedište Kanada
Broj članova  (2021.)Rast 30.000[1]
Ideologija
Politička pozicijaKrajnja desnica
Simbol na izborima
www.peoplespartyofcanada.ca/,%20www.partipopulaireducanada.ca/

Narodna partija Kanade (engl. People's Party of Canada, franc. Parti populaire du Canada), je desničarska[2] do krajnje desnica[3][4][5][6]savezna politička partija u Kanadi. Stranku je osnovao Maksim Bernije u septembru 2018, ubrzo nakon njegovog istupanja iz Konzervativne partije Kanade. Bernije, bivši kandidat za izbore za rukovodstvo Konzervativne partije Kanade 2017. godine i ministar u kabinetu, bio je jedini član parlamenta (MP) stranke od njenog osnivanja 2018. godine, do svog poraza na kanadskim saveznim izborima 2019. godine. PiPiSi je formirala udruženja izbornih okruga (EDA) u 326 izbornih mesta[7] i kandidovala svoje kandidate u 315 izbornih celina [7][8]. U Kanadi su na saviznim izborima 2019. godine postojale 338 izbornih jedinica, međutim, nijedan kandidat iz njegove stranke nije izabran pa je time Bernije izgubio svoju šansu za reizbor u izbornom distriktu Beuse.[7] Stranka je kandidovala 312 kandidata na kanadskim saveznim izborima 2021. godine, ali opet nijedan nije izabran u parlament, uprkos tome što je povećao svoj udeo u glasovima naroda na skoro pet procenata.[7] [9][10]

Partija se zalaže za smanjenje imigracije u Kanadu na 150.000 godišnje, ukidanje kanadskog zakona o multikulturalizmu, povlačenje iz Pariskog sporazuma i okončanje upravljanja snabdevanjem. Na saveznim izborima 2021. godine, PiPiSi se takođe suprotstavio zatvaranju i merama ograničenjima zbog kovida 19, pasošima za vakcinu i obaveznim vakcinacijama.[11][12] Opisana kao populistička[13][14] stranka po uzoru na radikalno-desničarske evropske stranke, ali sa desnim ekonomskim liberalnim, ili ekonomski liberalnim u evropskom kontekstu, politikama, takođe je na različite načine označena kao klasično liberalna, [15] konzervativna, [16][17] ikao desni populista.[18][19] Partija se smatra da je desničarska i da je na desnom političkom spektru.[20][21][22][15][23][24]

Istorija[uredi | uredi izvor]

Osnivanje partije[uredi | uredi izvor]

Bivši logo Narodne partije Kanade uključujući skraćenicu i puni naziv stranke. Javorov list je prikazan unutar „C“ u PiPiSiju.
Nekadašnji logo Narodne partije Kanade sa skraćenim nazivom Narodna partija i javorovim listom na desnoj strani.
Prethodni logotipi partije, 2018–2021

PiPiSi je formirana nekoliko nedelja nakon ostavke Maksima Bernijea, kandidata na izborima za rukovodstvo Konzervativne partije Kanade 2017. i bivšeg ministra iz Konzervativne partije Kanade.[25] U svom govoru o ostavci, Bernije je izjavio da odlazi zato što „sam shvatio da je ova stranka previše intelektualno i moralno korumpirana da bi se reformisala“. Bernije je takođe naveo da je pod opozicionim liderom Endrjuom Širom, od koga je Bernije izgubio na izborima za rukovodstvo stranke 2017. Konzervativna partija napustila svoje principe, uključujući političku korektnost, korporativno blagostanje, reformu ujednačavanja isplata za provincije i upravljanje snabdevanjem.[26] U časopisu National post-a, Bernije je naveo da je njegov motiv za formiranje stranke bio da preokrene dinamiku javnog izbora u kanadskom političkom sistemu što je rezultiralo kupovinom glasova i dodvoravanje drugim političkim partijama. On je ponovio svoje uverenje da se Konzervativna partija ne može reformisati da bi se okončala ova praksa i da je potrebna nova politička partija.[27]

Bernijea su ugledni konzervativni političari, poput bivših premijera Stivena Harpera[28] i Brajana Malrunija[29], optužili da pokušava da podeli političku desnicu. On je u emisiji Snaga i politike na televiziji SiBiSi odgovorio da želi da se fokusira na nezadovoljne glasače i kao primer naveo politički uspon francuskog predsednika Emanuela Makrona.[30][31][32] Bernije je kasnije naveo proboj Narodne alijanse Nju Bransvika na opštim izborima u Nju Bransviku 2018. i pobedu Koalicije Avenir Kvebek na opštim izborima u Kvebeku 2018. kao primere prezira birača prema tradicionalnim političkim partijama i izražavanja želje za promenom glasanjem za nove stranke.[31][33]

Pre izlaska iz Konzervativne partije, Bernije je počeo ponovo da uspostavlja kontakt sa pojedincima koji su podržali njegovu kandidaturu za liderstvo konzervativaca 2017, verovali su da ima neophodnu podršku da registruje stranku u Elekns Kanada.[34] Le Devo je izvestio da su članovi sedam asocijacija konzervativnih biračkih jedinica prešli u stranku.[35] Nekoliko dana nakon što je objavio naziv stranke, lider Libertarijanske partije Kanade Tim Moen, koji je prethodno ponudio vođstvo te partije Bernijeu, izjavio je da je otvoren za ideju spajanja sa Narodnom partijom.[36] Na pitanje Global Njuza o ovome predlogu spajanja, Bernije je odgovorio da nije zainteresovan za tako nešto.[37] Na pitanje o organizaciji stranke, pomenuo je da će koristiti alate koji nisu postojali u prošlosti, kao što je korišćenje društvenih medija.[38][39][40]

Bernije je planirao da kandiduje kandidate u svih 338 kanadskih saveznih izbora na kanadskim saveznim izborima 2019. godine.[41] Dokumenti za registraciju stranke su zvanično dostavljeni Elekšn Kanadi 10. oktobra 2018. godine.[42] Pored toga, on je naveo da će udruženja izbornih okruga (EDA) biti uspostavljena do 31. decembra 2018. i da će EDA početi da se fokusiraju na pronalaženje kandidata počevši od januara 2019. godine.[40] Prvog novembra 2018. stranka je otkrila da ima preko 30.000 „članova osnivača“.[43] Novinske kuće su kasnije otkrile da je jedan od osnivača PiPiSija bio bivši američki beli nacionalista, a da su druga dva imala veze sa anti-imigrantskim grupama.[44][45] Bivši beli nacionalista je uklonjen iz stranke 29. avgusta 2019, nakon što je njegova prošlost izašla na videlo. Portparol stranke je izjavio da se njegova prošlost nije pojavila tokom procesa provere pošto je došao iz Sjedinjenih Država.[46] Druga dva člana negirali su da imaju rasističke stavove, a stranka je kasnije rekla da za Le Devoara nisu imali dovoljno resursa da ih provere na početku formiranja PiPiSija.[47]

U novembru 2018, ministarka demokratskih institucija Karina Guld rekla je da će Bernije biti kvalifikovan za debate koje vodi Komisija za debate lidera ako stranka nominuje kandidate u 90 odsto izbornih jedinica.[48][49] Partija je održala skupove u Vankuveru, Kalgariju, Torontu, Otavi-Gatinou,[50] Vinipegu,[51] Saskatunu[52] i Kvebek Sitiju.[53] Godine 2019. održala je mitinge u Hamiltonu,[54] Sent Džonu i Halifaksu.[55]] Partija je 21. decembra 2018. godine osnovala EDA u svih 338 izbornih okruga.[56]

Registracija[uredi | uredi izvor]

Stranka je dobila kvalifikovani status 11. novembra 2018. godine. Registrovana je od strane Elekšn Kanada 19. januara 2019. godine, nakon nominovanja kandidata za dopunske izbore u Outremontu, Jork—Simkou, Burnabi Sautu i Nanaimo—Ledismit. Izbori su bili raspisani za 25. februar 2019.[57][58][59] Na dopunskim izborima 25. februara, stranka je dobila 10,9 odsto glasova u Burnabi Sautu i 1,5 odsto u oba Jorka—Simko i Autremontu.[60]

Izborni rezultati[uredi | uredi izvor]

Izbori Lider Mesta +/− Glasova % Rang Pozicija
2019 Maksim Bernije
0 / 338
 Stagnacija 294.092 1,6 Stagnacija 6, Vanparlamentarni
2021
0 / 338
 Stagnacija 840,990 4.9 Stagnacija 6, Vanparlamentarni

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ peoplespca (20. 12. 2021). „Day Seven of the 12 Days of PPC Christmas! Today, we’re celebrating the huge growth of our membership! @MaximeBernier” (tvit). Pristupljeno 20. 12. 2021 — preko Twitter-a. 
  2. ^ https://www.theguardian.com/world/2019/oct/08/canada-leaders-debate-justin-trudeau-puts-climate-crisis-at-heart-of-election.  Nedostaje ili je prazan parametar |title= (pomoć)
  3. ^ https://www.thestar.com/news/canada/2018/09/14/conservatives-paying-attention-to-berniers-new-party-mp-says.html.  Nedostaje ili je prazan parametar |title= (pomoć)
  4. ^ https://ipolitics.ca/2018/09/14/maxime-bernier-announces-the-peoples-party-of-canada/.  Nedostaje ili je prazan parametar |title= (pomoć)
  5. ^ https://www.nationalobserver.com/2019/10/07/news/peoples-party-steps-spotlight-leaders-debate.  Nedostaje ili je prazan parametar |title= (pomoć)
  6. ^ https://www.thestar.com/politics/federal/2019/10/09/election-canada-2019-federal-debate-french-candidates-trudeau-singh-may-scheer-blanchet-bernier.html.  Nedostaje ili je prazan parametar |title= (pomoć)
  7. ^ a b v g Turnbull, Sarah (21. 10. 2019). „Maxime Bernier loses riding he's held since 2006 but says PPC still has future”. CTV. CTV. Pristupljeno 22. 2. 2020. „The party went into the campaign pledging to nominate a candidate for all 338 ridings, but secured 326 and only registered 315 by Elections Canada's nomination deadline.” 
  8. ^ Smith, Charlie (21. 10. 2019). „People's Party of Canada Leader Maxime Bernier loses Quebec riding of Beauce”. Straight. Georgia Straight. Pristupljeno 22. 2. 2020. „He added that his heart goes out to the 315 PPC candidates across the country.” 
  9. ^ Raycraft, Richard (20. 9. 2021). „People's Party makes vote gains but doesn't win a seat”. CBC. Pristupljeno 25. 9. 2021. Last updated September 21, 2021. 
  10. ^ Moscrop, David (22. 9. 2021). „Rise of People's Party is moment of reckoning for Canada”. Global News. Pristupljeno 25. 9. 2021. 
  11. ^ Debusmann Jr., Bernd (1. 9. 2021). „Canada election: 'Mad Max' and why his party is on the rise”. BBC News. BBC. Pristupljeno 2. 9. 2021. 
  12. ^ Rakich, Nathaniel (20. 9. 2021). „How Canada Got Here”. FiveThirtyEight. Pristupljeno 25. 9. 2021. 
  13. ^ Aiello, Rachel (14. 9. 2018). „Maxime Bernier launches People's Party of Canada”. CTVNews. Pristupljeno 13. 11. 2018. 
  14. ^ „Maxime Bernier on next steps for The People's Party of Canada”. Le Devoir (intervju) (na jeziku: francuski). 15. 9. 2018. 
  15. ^ a b „Conservatives 'paying attention' to Bernier's new party, MP says”. Toronto Star. 14. 9. 2018. 
  16. ^ Pittis, Don (17. 9. 2018). „Is the People's Party of Canada liberal? It depends on the definition: Don Pittis”. CBC. Pristupljeno 16. 12. 2018. 
  17. ^ „Maxime Bernier's new party stakes out classical liberal values: Don Pittis”. CBC. 
  18. ^ „Maxime Bernier officially launches new conservative People's Party”. Global News. Pristupljeno 13. 11. 2018. 
  19. ^ „Maxime Bernier officially launches new conservative People's Party”. Global News. Pristupljeno 14. 9. 2018. 
  20. ^ „Canada leaders' debate: tarnished Trudeau puts climate crisis at heart of election”. The Guardian. 8. 10. 2019. „The wildcard coming into the evening was Maxime Bernier, leader of the far-right populist party the People's party of Canada. Formed amid a feud between Bernier and the Conservative party, its platform is defined by restrictive immigration politics and climate change denial.” 
  21. ^ Meyer, Carl (7. 10. 2019). „Jagmeet Singh accuses Maxime Bernier of inciting hatred”. National Observer. Pristupljeno 28. 9. 2021. „... Canada's first racialized federal party leader repeatedly squared off against the boss of the country's newest far-right party at the English-language election debate.” 
  22. ^ Tubb, Ed (9. 10. 2019). „Missed the French-language leaders' debate? Replay it here”. The Toronto Star. Pristupljeno 14. 10. 2019. „He [Trudeau] continued attacking Scheer on the economy in an at-times chaotic three-way debate segment with the Conservative leader and far-right People's Party of Canada leader Maxime Bernier.” 
  23. ^ „Maxime Bernier announces the People's Party of Canada – iPolitics”. iPolitics. 14. 9. 2018. Pristupljeno 13. 11. 2018. 
  24. ^ Bilefsky, Dan (15. 10. 2019). „A 'Mad Max' Candidate Offers a Far-Right Jolt to the Canadian Election”. The New York Times. Pristupljeno 16. 10. 2019. 
  25. ^ „Maxime Bernier Says He Will Lead 'People's Party of Canada'”. Huffington Post. Pristupljeno 10. 10. 2018. 
  26. ^ „Read the full text of Maxime Bernier's speech: 'Scheer keeps talking about his positive Conservative vision. But nobody knows what that is'”. National Post. 23. 8. 2018. Pristupljeno 16. 9. 2018. 
  27. ^ „Maxime Bernier: Why my new political movement? Because Canada has been hijacked”. National Post. 31. 8. 2018. Pristupljeno 14. 9. 2018. 
  28. ^ „Stephen Harper Calls Out Maxime Bernier As A Sore Loser”. HuffPost Canada. 23. 8. 2018. Pristupljeno 18. 10. 2018. 
  29. ^ „Bernier's departure from Tories will make it harder to beat Trudeau: former PM – iPolitics”. iPolitics. 11. 9. 2018. Pristupljeno 18. 10. 2018. 
  30. ^ Crête, Mylène (24. 8. 2018). „Maxime Bernier: 'J'aimerais bien être le Macron canadien'”. La Presse (na jeziku: francuski). Pristupljeno 18. 10. 2018. 
  31. ^ a b „Maxime Bernier files to officially register the People's Party of Canada”. CBC. Pristupljeno 18. 10. 2018. 
  32. ^ The People's Party of Canada, 24. 9. 2018, Pristupljeno 27. 3. 2019 
  33. ^ Médias, Groupe des Nouveaux. „Le parti de Maxime Bernier prend forme”. Radio-Canada (na jeziku: francuski). Pristupljeno 19. 10. 2018. 
  34. ^ Dickson, Janice; Rabson, Mia (24. 8. 2018). „Bernier has enough support to go forward with new party, source says”. CTVNews. 
  35. ^ „Maxime Bernier débauche des organisateurs conservateurs au Québec”. Le Devoir (na jeziku: francuski). Pristupljeno 2. 11. 2018. 
  36. ^ „Libertarian Party considering a merger with Bernier's People's Party”. CBC. „Libertarian leader Tim Moen had offered to step aside for Bernier following the results of the 2017 Conservative leadership race and adopted Bernier's platform.” 
  37. ^ „'I am not a communist': Maxime Bernier doubles down on People's Party name amid criticism”. Global News. Pristupljeno 19. 9. 2018. 
  38. ^ Bellavance, Joël- Denis (14. 9. 2018). „Maxime Bernier lance le Parti populaire du Canada”. La Presse (na jeziku: francuski). Pristupljeno 17. 9. 2018. 
  39. ^ „Bernier using social media to rally supporters in his People's Network – iPolitics”. iPolitics. 13. 9. 2018. Pristupljeno 20. 9. 2018. „By asking his followers on Facebook and Twitter to join regional groups to form what he is calling The People's Network, Bernier is encouraging supporters to work together to start groups for their own regions.” 
  40. ^ a b „L'Essentiel avec Esther Bégin: En voie d'être reconnu : le Parti populaire du Canada – 10 octobre 2018”. CPAC (na jeziku: francuski). Pristupljeno 15. 10. 2018. „Bernier explains that he is using social media to fundraise in which he argues that it gives him a lower net cost than either the Conservative Party and the Liberal Party and plans to hire an independent outside firm to investigate the candidates' backgrounds in addition to having a background check, which he argues that neither the Conservative Party or the Liberal Party do.” 
  41. ^ „MP Maxime Bernier quits federal Conservatives, 'will win the next election'”. CBC. Pristupljeno 16. 10. 2018. 
  42. ^ Aiello, Rachel (10. 10. 2018). „Maxime Bernier registers People's Party with Elections Canada”. CTV News. Pristupljeno 18. 10. 2018. „People's Party of Canada Leader Maxime Bernier paid a visit to Elections Canada's headquarters Wednesday morning, to submit his application to register a new political party.” 
  43. ^ „30Â 000 membres chez Maxime Bernier”. Le Devoir (na jeziku: francuski). Pristupljeno 21. 1. 2019. „Founding members is an original member of a group” 
  44. ^ „Former neo-Nazi, Pegida Canada official among People's Party of Canada signatories”. globalnews.ca (na jeziku: engleski). 23. 9. 2019. Pristupljeno 25. 9. 2019. 
  45. ^ „Trois membres connus de l'extrême droite ont endossé la création du parti de Maxime Bernier”. Le Journal de Montréal (na jeziku: francuski). Pristupljeno 25. 9. 2019. 
  46. ^ Prévost, Hugo (29. 8. 2019). „Le Parti populaire du Canada coupe les ponts avec un organisateur au lourd passé”. Radio Canada. Pristupljeno 25. 9. 2019. 
  47. ^ „Les liens troubles du PPC”. Le Devoir (na jeziku: francuski). Pristupljeno 25. 9. 2019. 
  48. ^ Vigliotti, Marco (22. 11. 2019). „Bernier can join leaders' debates if People's Party meets nomination threshold: Gould”. iPolitics. Pristupljeno 12. 7. 2019. 
  49. ^ Lim, Jolson (31. 7. 2019). „Proposed dates for federal election debates set for second week of October”. iPolitics. Pristupljeno 31. 7. 2019. 
  50. ^ Marquis, Mélanie (20. 11. 2018). „Maxime Bernier se vante de faire mieux que le Parti réformiste”. L’actualité (na jeziku: francuski). Pristupljeno 25. 12. 2018. 
  51. ^ „Bernier makes pitch for People's Party in Saskatoon”. saskatoon.ctvnews.ca. 29. 11. 2018. Pristupljeno 25. 12. 2018. 
  52. ^ „'Le consensus, il n'y a rien de pire que ça' – Maxime Bernier”. Radio-Canada.ca (na jeziku: francuski). Pristupljeno 4. 1. 2019. 
  53. ^ Thorpe, Ryan (28. 11. 2018). „Fledgling party gains traction in province”. Winnipeg Free Press. Pristupljeno 6. 12. 2018. 
  54. ^ Mowat, Justin (23. 10. 2019). „4 charged in protest outside People's Party event in Hamilton last month”. CBC News. 
  55. ^ „Bernier looks to strike some popular chords during first East Coast stops”. www.ctvnews.ca. 17. 1. 2019. Pristupljeno 25. 2. 2019. 
  56. ^ „Maxime Bernier says People's Party set up in all 338 ridings ahead of 2019 election”. globalnews.ca. 23. 12. 2018. Pristupljeno 25. 12. 2018. 
  57. ^ „Trudeau to call remaining byelections in January, to take place in February: feds – The Hill Times”. The Hill Times. 21. 11. 2018. Pristupljeno 23. 11. 2018. „For the February 25 by-elections, they announced candidates Laura-Lynn Tyler Thompson for Burnaby South. In subsequent weeks the party ran Robert Geurts for York-Simcoe on January 15 and Jamie Seale for Outremont Jennifer M. Clarke, the party candidate for Nanaimo—Ladysmith by-election was called for May 6, 2019.” 
  58. ^ Pinkerton, Charlie (28. 1. 2019). „Bernier officially into the fold of future candidate count, Conservatives still tops”. iPolitics. Pristupljeno 11. 2. 2019. 
  59. ^ „Maxime Bernier obtient le feu vert d'Élections Canada”. Radio-Canada.ca (na jeziku: francuski). Pristupljeno 21. 1. 2019. 
  60. ^ Tasker, John Paul. „Maxime Bernier's People's Party posts mixed-bag results after its first byelection test”. February 26, 2019. Pristupljeno 5. 4. 2019. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Народна_партија_Канаде&oldid=27717207”