Objektni odnos
Objektni odnos je u psihoanalizi, odnos deteta u razvoju prema nekom „objektu” (dojka, igračka, majka) u prvim mesecima života. U tzv. „narcističkom stadijumu” nema objekta, pa ni objektnog odnosa. Kasnije se javlja prelazni objekt, a tek na uzrastu od oko godinu dana dete shvata i libidinalno zaposeda majku ili majčinsku figuru kao postojan i celovit objekt. Psihoanalitičari u središte svog istraživanja stavljaju genezu odnosa u dijadi dete – majka kao prvi, glavni i najznačajniji objektni odnos, koji je prototip svih kasnijih interpersonalnih veza.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Ovaj članak ili njegov deo izvorno je preuzet iz Rečnika socijalnog rada Ivana Vidanovića uz odobrenje autora.