Ora Vajt Hičkok

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Ora Vajt Hičkok
Ora Vajt Hičkok, oko 1860.
Datum rođenja(1796-03-08)8. mart 1796.
Mesto rođenjaSaut Amerst, Masačusets, SAD
Datum smrti26. maj 1863.(1863-05-26) (67 god.)
Mesto smrtiAmerst, Masačusets, SAD

Ora Vajt Hičkok (Saut Amerst, Masačusets, 8. mart 1796 — Amerst, 26. maj 1863) bila je jedna od najranijih američkih botaničkih i naučnih ilustratora i umetnica, najpoznatija po ilustrovanju naučnih radova svog supruga, geologa Edvarda Hičkoka (1793–1864), ali i značajna za sopstveni umetnički i naučni rad.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Ora Vajt je rođena u prosperitetnoj farmerskoj porodici (Džarib i Rut Šerman Vajt) u Saut Amerstu, u Masačusetsu. Obrazovala se kod tutora i u dve „ženske“ škole, pokazala se kao čudo od deteta u brojnim naučnim i klasičnim predmetima, a rano je obećavala u crtanju i slikanju. Od 1813. do 1818. predavala je devojkama prirodne nauke, likovne i dekorativne umetnosti na Akademiji Dirfild. Njeno rano školovanje ju je utemeljilo i u nauci i u umetnosti, a nazvana je „najranija i najčešće objavljena žena umetnica“ u dolini reke Konektikat.[1]

Ora Vajt se 31. maja 1821. udala za geologa Edvarda Hičkoka, direktora Dirfild akademije, ministra, profesora i trećeg predsednika koledža Amerst. Orina umetnost bila je sastavni deo rada njenog muža. Napravila je stotine ilustracija za naučne publikacije Edvarda Hičkoka, uključujući detaljne pejzaže doline reke Konektikat za njegove tomove geoloških istraživanja u Masačusetsu i posebno dizajnirane karte koje su ilustrovale njegova lokalna otkrića i njegova predavanja u učionici. Pored toga, napravila je detaljne crteže autohtonog cveća i trava i male precizne akvarele malih lokalnih pečuraka. Njen rad je vremenski fokusirana hronika slikovite, botanički i geološki raznolike doline reke Konektikat u zapadnom Masačusetsu. Ora Vajt Hičkok, naučnica sama po sebi, imala je savremenu reputaciju jednog od „najuglednijih prirodnjaka u dolini“.[2]

Oslikani herbarijum[uredi | uredi izvor]

Između 1817. i 1821. Hičkokova i njen muž sakupljali su domaće biljke za konvencionalni herbarijum. Istovremeno je napravila album akvarela na 64 stranice sa oko 175 lokalnih cvetova i trava za svoj Herbarium parvum, pictum. Ovaj oslikani herbarijum nalazi se u arhivi Dirfild akademije.[3]

U leto i jesen napravila je mali album akvarela sa autohtonim pečurkama i lišajevima, Fungi selecti picti. Edvard Hičkok je obeležio i katalogizirao uzorke. Ovaj naslikani album nalazi se u arhivi Smit koledža; faksimil je objavio Smit koledž, Zbirka retkih knjiga Mortimer.[4]

Pejzaži i geološke ilustracije[uredi | uredi izvor]

Jesenji pejzaž, pejzažni pogled na Amerst

Hičkokova je napravila crteže za više od 200 ploča i 1.000 drvorezbarenih ilustracija za Edvardove stručne publikacije. Teme su uključivale pejzaže, geološke slojeve, uzorke i još mnogo toga. Najpoznatije se pojavljuju u osnovnim radovima njenog muža, Izveštaju o geologiji, mineralogiji, botanici i zoologiji Masačusetsa iz 1833. i njegovom sledećem delu, Finalnom izveštaju iz 1841. koji je nastao kada je on bio državni geolog. Za izdanje iz 1833. Pendletonova litografija (Boston) je litografisala devet Orinih crteža doline reke Konektikat i odštampala ih kao ploče za delo. Godine 1841, B.V. Tajer i Ko., Litografi (Boston) štampaju revidirane litografije i dodatnu ploču. Ručno obojena ploča "Jesenji pejzaž. Pogled na Amerst" je najčešće viđeno delo Ore Hičkok.

Crteži za predavanja učionici[uredi | uredi izvor]

Između 1828. i 1840-ih, Hičkokova je napravila stotine velikih i dramatičnih dijagrama geoloških preseka, praistorijskih zveri (poput Megaterijuma), fosila i ihnoloških (kasnije nazvanih dinosaurusa) otisaka stopala. Kopirala je naučne ilustracije iz savremenih dela i pravila originalne ilustracije novih ideja ili otkrića svog muža, poput Ornithichnites (ihnotakson otiska stopala sisara koji je prvobitno bio klasifikovan kao dinosaurus), on ih je smatrao „neophodnim pomagalima“ za svoja predavanja.[5] Arhiv i specijalne kolekcije koledža Amerst imaju obimnu kolekciju dijagrama za predavanja u učionici.

Ostali radovi[uredi | uredi izvor]

Prvi dokumentovani Orin objavljeni crtež je iz članka njenog supruga iz 1818. u časopisu Port Folio. U retkim prilikama stvarala je ilustracije za druge naučnike. Orin poslednji dokumentovani rad bile su njene simbolične ilustracije za Religijska predavanja o posebnim fenomenima u četiri godišnja doba[6], uključujući amblematsku predstavu proleća i stilizovanu dugu.

Hičkokova je podigala šestoro preživele dece, podučavala ih je umetnosti i nauci i bila je partner Edvarda Hičkoka u njegovim naučnim poduhvatima. Sa suprugom je putovala u Sjedinjene Države i u Englesku i Evropu (1850). Ona je majka geologa Čarlsa Henrija Hičkoka (1836–1919) i pionira fizičkog vaspitanja i higijene Edvarda Hičkoka mlađeg (1828–1911).

Edvard je priznao suštinski doprinos svoje žene njegovom radu u posveti Religije geologije[7], navodeći njene crteže kao moćnije od njegovog pera.

Ora Vajt Hičkok je umrla u 67. godini 26. maja 1863. od tuberkuloze.

Iako nije bila školovani profesionalac, Orin naučni intelekt i umetnička sposobnost da vizuelno opiše ključne naučne principe i prirodne fenomene, floru i faunu, omogućili su joj da da značajan doprinos razumevanju geologije i botanike u prvoj polovini devetnaestog veka. U Sjedinjenim Američkim Državama.

Iako postoje objavljene ilustracije, preživeo je samo mali broj Orinih originalnih dela. Arhiv i specijalne kolekcije koledža Amerst imaju najobimniju dokumentaciju o njenom životu i radu, u Dokumentima Edvarda i Ore Vajt Hičkok[8] i kopije svih naučnih publikacija Edvarda Hičkoka.

Izložbe[uredi | uredi izvor]

Muzej umetnosti Mid na koledžu Amerst održao je prvu veliku retrospektivnu izložbu njenih radova 2011. godine, „Ora Vajt Hičkok (1796-1863): Žena umetnosti i nauke iz Amersta“, sa katalogom.[9] Godine 2018. u Američkom muzeju narodne umetnosti predstavljena je samostalna izložba njenih radova pod nazivom Charting the Divine Plan: The Art of Orra White Hitchcock (1796–1863).[10][11]

Ilustrovana glavna dela[uredi | uredi izvor]

  • Članak Edvarda Hičkoka u American Journal of Science
  • Edvard Hičkok, Izveštaj o geologiji, mineralogiji, botanici i zoologiji Masačusetsa, (Amerst, Masačusets: J.S. & K. Adams, 1833).
  • Edvard Hičkok, Konačni izveštaj o geologiji, mineralogiji, botanici i zoologiji Masačusetsa, (Amerst, Masačusets: J.S. & K. Adams; Northampton, Masačusets: J.H. Batler, 1841).
  • Edvard Hičkok, Skica pejzaža Masačusetsa. Sa pločama iz Geološkog izveštaja prof. Hičkoka, (Northampton, Mas.: J.H. Batler, 1842).
  • Edvard Hičkok, Religijska predavanja o posebnim pojavama u četiri godišnja doba, (Amerst, Mas.: J.S. & K. Adams, 1850).

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Eugene C. Worman Jr., “The Watercolors and Prints of Orra White Hitchcock,” AB Bookman’s Weekly 83:7 (February 13, 1989), p. 646.
  2. ^ Stephen W. Williams, M.D., “Report on the Indigenous Medical Botany of Massachusetts,” Transactions of the American Medical Association 2 (1849); accessed online at: www.herbaltherapeutics.net/Mass.doc.pdf Arhivirano februar 6, 2012 na sajtu Wayback Machine on p. [2] of the PDF file; accessed February 12, 2012.
  3. ^ „orra white hitchcock herbarium | Search Results | Deerfield Academy”. deerfield.edu. Arhivirano iz originala 7. 8. 2018. g. Pristupljeno 22. 2. 2019. 
  4. ^ „Publications | Smith College Libraries”. libraries.smith.edu. Arhivirano iz originala 11. 6. 2019. g. Pristupljeno 22. 2. 2019. 
  5. ^ Edward Hitchcock, Reminiscences of Amherst College, Northampton, Mass.: Bridgman and Childs, 1863, p. 294.
  6. ^ Edward Hitchcock. Religious Lectures on Peculiar Phenomena in the Four Seasons (Amherst, Mass.: J.S. & C. Adams, 1850).
  7. ^ Edward Hitchcock. The Religion of Geology and its Connected Sciences (Boston: Phillips, Sampson & Co., 1851).
  8. ^ Hitchcock, Edward (AC 1849). „Edward and Orra White Hitchcock Papers, ca. 1811-1864 Finding Aid MA.00027”. asteria.fivecolleges.edu. Arhivirano iz originala 21. 6. 2010. g. Pristupljeno 22. 2. 2019. 
  9. ^ Robert L. Herbert and Daria D’Arienzo, Orra White Hitchcock (1796-1863): An Amherst Woman of Art and Science (Amherst, Mass.: Mead Art Museum and University Press of New England, 2011).
  10. ^ „Past Exhibitions”. Pristupljeno 13. 3. 2019. 
  11. ^ Farago, Jason (26. 7. 2018). „Mushrooms, Magma and Love in a Time of Science”. The New York Times. Pristupljeno 13. 3. 2018. 

Dodatna literatura[uredi | uredi izvor]

  • Daria D’Arienzo, “The Union of the Beautiful with the Useful: Through the Eyes of Orra White Hitchcock,” The Massachusetts Review, 51:2 (Summer 2010): 294-344.
  • Robert L. Herbert and Daria D’Arienzo, Orra White Hitchcock (1796-1863): An Amherst Woman of Art and Science, (Amherst, Mass.: Mead Art Museum and University Press of New England, 2011).
  • Jordan D. Marche and Theresa A. Marche, “A ‘Distinct Contribution’: Gender, Art and Scientific Illustration in Antebellum America,” Isis 89 (1998): 31-652.
  • Orra White Hitchcock 1796-1863: An Exhibition Held in the Charles P. Russell Gallery, Deerfield Academy, ed. Christina M. Cohen, (Deerfield, Mass., 1991).
  • Orra White Hitchcock, A Woman of Amherst: The Travel diaries of Orra White Hitchcock, 1847 and 1850, transcribed, edited and annotated by Robert L. Herbert, (Bloomington, Ind.: iUniverse, Inc., 2008).
  • Eugene C. Worman, “The Watercolors and Prints of Orra White Hitchcock,” AB Bookman’s Weekly, 83 (February 13, 1989): 646-668).
  • Orra White Hitchcock, Fungi selecti picti, 1821. With an introduction by Robert L. Herbert. (Northampton, Mass.: Smith College Libraries, 2011.)
  • Pick, Nancy (2006). Curious Footprints: Professor Hitchcock's Dinosaur Tracks & Other Natural History Treasures at Amherst College. Amherst, MA: Amherst College Press. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]


Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ора_Вајт_Хичкок&oldid=26965044”