Plomba (pečat)

Plomba-pečat, (lat. plumbum , fr. plomb), olovni pečat ili znak na paketima, vratima, spisima, sanducima, vagonima, prostorijama zabranjenog pristupa, predmetima kojima je zabranjena upotreba.^[1] Komad metala, obično olova, kojim se spajaju krajevi vrpce, kanapa, žice ili sajle koji omotavaju ili zatvaraju pregrade zabranjenih prostora i predmeta.^[2]

Funkcija plombe[uredi | uredi izvor]

Glavna funkcija plombe jeste vizuelna - vidljiva - transparentna zaštita zabravljenog ili zabranjenog mjesta od neželjenog i nezakonitog pristupa. Vrata, spisi ili drugi zabranjeni predmeti i objekti se vezjuju vrcom čiji se krajevi spajaju zalivanjem olovom ili nekim drugim metalom (plomba), tako da je svako neovlašćeno, nezakonito i nasilno skidanje lako vidljivo. Svako eliminisanje plombe je vidljivo na prvi pogled i upozorava da je zabrana prekršena.^[2]

Istorija plombi[uredi | uredi izvor]

Plombe su korišćene za identifikaciju i zaštitu imovine u Mesopotamiji, antičkoj Grčkoj i Rimskom carstvu. Prve plombe su korišćene za zaštitu pristupa robama i dokumentima .^[2]

Upotreba plombe[uredi | uredi izvor]

Plombe se upotrebljavaju skladno postojećim propisima u željezničkom saobraćaju, propisima o mjernim instrumentima (brojila potrošnje elekterične energije, gasa, vode), instrumentima čija primjena podliježe strogim provjerama tačnosti, zaštiti pristupa uređajima u garantnom roku itd.^[2]

Reference[uredi | uredi izvor]

^ Vujaklija M, Leksikon stranih reči i izraza, Prosveta, Beograd, 1954.g.
^ ^a ^b ^v ^g Grupa autora, Enciklopedija leksikografskog zavoda, Jugoslovenski leksikografski zavod, Zagreb, 1962.g.

[Мљечаница-1] Vujaklija M, Leksikon stranih reči i izraza, Prosveta, Beograd, 1954.g.

[Козара-2] v ^g Grupa autora, Enciklopedija leksikografskog zavoda, Jugoslovenski leksikografski zavod, Zagreb, 1962.g.

[1]

[2]