Programski jezici prve generacije
Programski jezici prve generacije (1GJ) jesu programski jezici[1] mašinskog nivoa.
Prvobitno, nijedan prevodilac nije korišćen da kompilira ili sastavi jezik prve generacije. Programske instrukcije prve generacije su ulazile kroz prekidače prednjeg panela računarskog sistema.
Prva generacija (programskog) jezika (1GJ) je grupisanje programskih jezika koji su jezici mašinskog nivoa korišćeni za programiranje prve generacije računara. Uputstva su zadavana kroz prekidače na prednjim panelima ovih računara, direktno na CPU. Prvobitno nije postojao kompajler ili asembler da procesuira uputstva u 1GJ.
Uputstva u 1GJ su napravljena od binarnih brojeva, predstavljena kao 1 i 0. To čini jezik pogodan za razumevanje mašine, ali ga je mnogo teže interpretirati i naučiti od strane ljudskog programera.
Glavna prednost programiranja u 1GJ je da se kod može pokrenuti veoma brzo i veoma efikasno, upravo zbog toga što se instrukcije direktno obavljaju od strane CPU. Jedan od glavnih nedostataka programiranja na niskom nivou jezika je da kada dođe do greške, kod nije lako popraviti.
Jezici prve generacije su veoma prilagođeni određenom računaru i CPU i prenosivost koda je stoga značajno smanjena u odnosu na jezike višeg nivoa.
Programeri današnjice i dalje povremeno koriste kod mašinsog nivoa, naročito kada programiraju funkcije nižeg nivoa sistema, kao što su drajveri, interfejsovi sa softverom i hardverski uređaji. Savremeni alati, kao što su kompilatori urođenog koda koriste se da naprave jezike mašinskog nivoa od jezika višeg nivoa.