Silav

Silav
(Muzej primenjene umetnosti).

Silav ili silaj, silaje je široki kožni pojas sa pregradama i deo srpske muške narodne nošnje, koji se nosio iznad tankog pojasa.

Izgled

To je široki pojas od kože sa pregradama u kome su se čuvale duvankesa, lula, kresivo, novac i oružje. Silavi bogate izrade bili su izvezeni kožnim kaišima raznih boja.

Nosili su ga uglavnom imućniji ljudi i trgovci, za vreme praznika i putovanja. Nosio se uz vunene pelengire i suknene čakšire.

„ Silav, to je nešto kao mekani koferić od nekoliko slojeva koji čine posebne prostore u koje se mešataju razne stvari. Širi dio je sa prednje strane i pokriva dio trbuha, od čega odvaja kaiš sa pređicom koji opasuje telo. Ovamo se zataknu pištolji, ponekad i po dva, ili revolver, veliki nož za borbu ili manji za razne potrebe... ”

U Vukovom rečniku iz 1852. na strani 680 stoji: Silaj je dvojak: jedan se opaše, pa se pištolji i noževi unj zadijevaju, a u drugi se pištolji metnu pa se objesi preko ramena kao jandžik (i ovo se u Hrvatskoj zovu svilaji).

Poreklo

Po Vuku Karadžiću, silav ima orijentalno poreklo i poznat je pod imenom silah, bensilah i listovi.

Poznat je u mnogim nošnjama dinarskih oblasti i u oblastima koje su dinarci naseljavali, poput Azbukovice, Valjevske Podgorine, Jadra, račanskog kraja, na područiju Užica, Kosjerića i Požege. Silav se takođe srećei u Ibarskom Kolašinu, Štabovi i novopazarskom kraju.

U kosjerićkom kraju ova vrsta pojasa nosile je naziv silaje, u okolini Požega ovaj pojas nazivali su svile, a u užičkom kraju listovi.

Vidi još

• Srpska narodna nošnja

Literatura

• Jasna Bjeladinović, Narodne nošnje Srba u XIX i XX veku, [knj. 2], Beograd, 2011.
• Stefanović Karadžić, Vuk (1852). SRPSKI RJEČNIK istumačen njemačkijem i latinskijem riječima. Beč.