Slučaj La Grand
Slučaj „La Grand“ je proces koji se 2001. godine, vodio na Međunarodnom sudu pravde u Hagu između SR Njemačke i Sjedinjenih Američkih Država a povodom osude na smrt njemačkih državljana Valtera i Karla La Granda.
Braća Valter (* 26. januar 1962; † 3. mart 1999) i Karl la Grand (* 20. oktobar 1963; † 24. februar 1999) su bili njemački kriminalci, osuđeni na smrt zbog ubistva Kena Hartzoka, direktora banke u Marani (u Arizoni) koju su 7. januara 1982. godine htjeli opljačkati.
Braća La Grand su osuđeni na smrt i ostavljena im je mogućnost izbora načina izvršenja smrtne presude između otrovne injekcije i gasne komore. Valter i Karl se odlučuju za brutalniji način u nadi da će Vrhovni sud SAD, presudu revidirati zbog brutalnosti takve smrti. Taj sud odlučuje drugačije, posle čega samo Karl mijenja svoju odluku i odlučuje se ipak za otrovnu injekciju. Valter la Grand je bio zadnji osuđenik u SAD nad kojim je izvršena presuda smrti u gasnoj komori.
Slučaj „la Grand“ je doveo do diplomatske krize i tužbe Njemačke protiv SAD na Međunarodnom sudu pravde u Hagu. Po Bečkom sporazumu o konzularnim poslovima su organi SAD bili dužni da braću La Grand upoznaju sa njihovim pravom kao stranih državljana na konzularnu pravnu zaštitu, što oni nisu učinili. Međunarodni sud pravde je povodom te tužbe 2001. godine Njemačkoj dao pravo.
Slučaj „la Grand“ se u pravnoj praksi Međunarodnog suda pravde često citira i služi kao referenca za druge presude.