Takeda Kacujori
Takeda Kacujori (1546-1582) bio je japanski feudalni gospodar (daimjo) u Periodu zaraćenih država (1467-1600). Zapamćen je u istoriji kao poslednji vođa klana Takeda i zakleti neprijatelj dvojice velikih ujedinitelja Japana, Oda Nobunage i Tokugava Ijejasua.[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Vođa klana Takeda[uredi | uredi izvor]
Takeda Širo Kacujori bio je vanbračni sin Takeda Šingena, jednog od najvećih japanskih vojskovođa tog vremena. Za očevog života istakao se kao sposoban vojskovođa i zapovednik konjice u bici kod Mikatagahare (1572). Postao je vođa klana Takeda nakon Šingenove smrti 1573, nasledivši prostrane posede u provincijama Kaj, Šinano, Suruga i Kozuke, kao i najiskusniju vojsku u čitavom Japanu. U proleće 1575. sklopio je zaveru za nezadovoljnim vazalima Tokugava Ijejasua (koje je predvodila njegova supruga, gospođa Cukijama) i pokušao da zauzme Ijejasuove posede u provincijama Totomi i Mikava, ali je katastrofalno potučen od ujedinjenih snaga Oda Nobunage i Tokugava Ijejasua kod Nagašina (1575), gde je njegova konjica uništena pri jurišu na barikade koje je branila laka pešadija (ašigaru) naoružana vatrenim oružjem. Posle toga vojna moć klana Takeda bila je gotovo slomljena, a dotadašnji saveznici (klan Hodžo) su ih napustili.[1]
Pad klana Takeda[uredi | uredi izvor]
Držeći se u defanzivi i uporno braneći pogranične zamkove, Kacujori je uspeo da održi svoje posede sve do proleća 1582, kada su snage Oda Nobunage (oko 30.000), Tokugava Ijejasua (oko 10.000) i klana Hodžo (oko 30.000) istovremeno napale Šinano, Surugu i Kaj sa tri strane. Kacujorijeve snage (ukupno više od 20.000 ljudi) bile su rasute u malim posadama od po nekoliko stotina ljudi po utvrđenjima na granici, i većina je savladana posle veoma kratke borbe. Sam Kacujori spalio je svoju prestonicu, nedovršeni zamak Šinpu kod Kofu-a, i pokušao da pobegne na istok, ali je sustignut i opkoljen kod sela Tano u istočnom Kai-ju. Sa svega 40 preostalih samuraja Kacujori se borio do kraja, a zatim izvršio sepuku sa celom svojom porodicom. Preživeli Kacujorijevi rođaci većinom su pohvatani i pogubljeni po Nobunaginom naređenju. Bio je to kraj klana Takeda kao nezavisne feudalne države u istočnom Japanu.[1]
Karakter[uredi | uredi izvor]
Hronika gospodara Nobunage, jedan od najvažnijih izvora za istoriju tog vremena, opisuje Kacujorija kao surovog, korumpiranog i nepopularnog gospodara. Hronika navodi da je Kacujori kažnjavao sitne prestupnike čerečenjem volovima ili kuvanjem u kotlu (koji su morali da lože članovi osuđenikove porodice), dok su i najteži zločinci mogli da se otkupe za novac. Takođe, hronika navodi da su seljaci na Kacujorijevim posedima bili toliko iscrpljeni neprestanim ratovima, porezima i prinudnom mobilizacijom da su 1582. dočekali Nobunaginu vojsku kao oslobodioce. Koliko je Kacujorijev režim bio nepopularan, pokazuje i činjenica da su njegove 4 provincije osvojene u proleće 1582. bez i jedne veće bitke.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g Ōta, Gyūichi (2011). The chronicle of Lord Nobunaga. J. S. A. Elisonas, Jeroen Pieter Lamers. Leiden: Brill. str. 426—441. ISBN 978-90-04-20456-0. OCLC 743693801.
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
