Ubistvo porodice Đorem u Sarajevu
Ubistvo porodice Đorem u Sarajevu predstavlja ratni zločin protiv civilnog stanovništva koji su počinili muslimanski-bošnjački vojnici, pripadnici armije Republike Bosne i Hercegovine u sarajevskom naselju Alipašino polje 7. jula 1995. tokom rata u Bosni i Hercegovini.[1] Uniformisana lica su zločin počinila u stanu porodice Đorem tako što su ih ubili iz automatskog oružja ali i tupim predmetom.[1]
Pozadina[uredi | uredi izvor]
Rat u Sarajevu započeo je 1. marta 1992. kada su bošnjački kriminalci ubili starog svata Nikolu Gardovića na Baščaršiji.[2] Tada započinje progon srpskog stanovništva, a u gradu je formirano 124 logora i zatvora za Srbe gde su nad srpskim zarobljenicima vršeni svi oblici torture: nečovečna postupanja, silovanja, zlostavljanja i likvidacije.[3] Zločini nad Srbima su vršeni svakodnevno do 1996. godine, a prema Izveštaju međunarodne nezavisne komisije za istraživanje stradanja Srba u Sarajevu (1992-1995) tokom rata je ubijeno 3000 civila srpske nacionalnosti.[4]
Zločin[uredi | uredi izvor]
Članovi porodice Đorem bili su po nacionalnosti Srbi, a po veroispovesti Adventisti.[5] Božo i Hena večali su se 1989. godine i od tada su živeli u stanu u sarajevskom naselju Alipašino Polje.[5] Hena je bila frizerka a porodica Đorem nije uzimala nikakvog učešća u bilo kakvim sukobima.[5] Nisu napuštali svoj stan ni tokom rata kada je Alipašino Polje došlo pod kontrolu bošnjačke armije.[5] Trpeli su brojne pritiske, pretnje i uznemiravanja zbog čega su 1995. nakon nekoliko neuspešnih dogovora uspeli da izdejstvuju izlazak iz Sarajeva i prelazak na slobodnu teritoriju, na Lukavicu koju su kontrolisale srpske snage.[5]
Na dan kada su trebali da napuste Sarajevo i pređu u Lukavicu, 7. jula 1995. u njihov stan su upali uniformisana lica, pripadnici bošnjačke vojske ili policije, pripadnici armije Republike Bosne i Hercegovine koji su ih ubili.[1] Sarajevski patolog utvrdio je kako su Božo i Hena ubijeni iz automatskog oružja, dok je petogodišnjoj Magdaleni lobanja bila razbijena tupim predmetom.[1]
Bošnjačke medijske laži i propaganda[uredi | uredi izvor]
U nameri da zataškaju zločin i zaštite počinioce, bošnjački i sarajevski mediji objavili su neposredno nakon počinjenog zločina kako je porodica Đorem navodno poginula od granate.[5] Patološki nalazi brzo su demantovali ove laži, međutim, bošnjačka strana do danas nije odustala od svih namera.[1] Podigli su i spomenik u Geteovoj ulici u Sarajevu gde su uklesali imena porodice Đorem a iznad njihovih imena stavljen je zlatni ljiljan, ratni simbol armije Republike Bosne i Hercegovine.[5] U publikaciji pod nazivom "Masovni zločini muslimanskih snaga 1992-1995" koju je objavio Institut za istraživanje srpskih stradanja u XX veku, navodi se kako su ovaj zločin počinili uniformisani pripadnici vojnih i policijskih formacija bošnjačkog dela grada Sarajeva a navodi se i to kako u stanu porodice Đorem čak ni prozori nisu bili polomljeni što je nemoguće kada se radi o granatiranju.[6]
Rođaka porodice Đorem, Ranka Mičić, izjavila je za RTRS kako su federalni mediji odmah istog dana 1995. objavili kako je porodica Đorem poginula od granate, ali da je patolog ubrzo demantovao ove neistine utvrdivši kako su nedužni ljudi zapravo ubijeni iz automatskog oružja u svom stanu.[1] Šokirani i uvređeni, rođaci ubijene porodice Đorem u više navrata su zahtevali i apelovali od bošnjačkih vlasti da prestanu da fasilfikuju smrt njihovih najbližih i da prestanu sa zloupotrebom nevino stradale porodice u propagandne svrhe.[1] Međutim, bošnjačka udruženja i organizacije, kao i sarajevska opštinska vlast oglušili su se na apele i molbe rodbine ubijenih i dan danas sami za sebe obeležavaju stradanje porodice Đorem servirajući neistine kako su članovi ove srpske porodice stradali od granate.[1]
Spomenik i sećanje[uredi | uredi izvor]
Posmrtni ostaci porodice Đorem ekshumirani su 1999. godine sa groblja "Lav" i premešteni na groblje u Lukavici gde im je rodbina podigla spomenik.[5] U znak sećanja na petogodišnju Magdalenu Đorem i 140 druge, nevine ubijene srpske dece 2018. godine u dvorištu Osnovne Škole "Sveti Sava" u Istočnom Sarajevu je podignut Spomenik ubijenoj djeci Srpskog Sarajeva.[5] Danom sećanja na ubijenu decu proglašen je 11. mart a rođaka Ranka Mičić svake godine prisustvuje komemoraciji.[5]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d đ e ž Šablon:Https://lat.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=309593
- ^ Šablon:Https://www.kurir.rs/region/bosna-i-hercegovina/3004687/pre-tacno-26-godina-ubijen-je-stari-svat-na-bascarsiji-ovaj-dogadjaj-bio-je-okidac-za-pocetak-rata-u-sarajevu
- ^ Šablon:Https://www.nezavisne.com/novosti/bih/Jovicic-Prvo-hapsenje-u-gradu-gdje-su-postojala-124-logora-za-Srbe/111404
- ^ Šablon:Https://www.danas.rs/drustvo/izvestaj-medjunarodne-komisije-u-sarajevu-tokom-rata-ubijeno-skoro-3-000-srba/
- ^ a b v g d đ e ž z i Šablon:Https://crnibombarder.com/sarajevo-ubistvo-porodice-djorem-zlocin-bez-kazne-2539
- ^ {{http://www.zlocininadsrbima.com/Feljton.aspx?Naslov=%D0%A1%D1%80%D0%BF%D1%81%D0%BA%D0%B0-%D1%81%D1%82%D1%80%D0%B0%D1%82%D0%B8%D1%88%D1%82%D0%B0-%D0%A1%D0%B0%D1%80%D0%B0%D1%98%D0%B5%D0%B2%D0%B0-1992-1995}}