Filarh (istoričar)
| Datum rođenja | 255. p. n. e. |
|---|---|
| Mesto rođenja | Atina |
| Datum smrti | 215. p. n. e. |
| Zanimanje | Istoričar |
| Značajni radovi | Istorija Peloponeza |
Filarh (stgrč. Φυλαρχος Φυλαρχος) je antički istoričar retoričkog stila koji je živeo u 3. veku pre nove ere., čije je glavno delo „Istorija“ (Ιστοριαι).
Biografija[uredi | uredi izvor]
Tačno mesto njegovog rođenja je nepoznato, verovatno je to bila Atina, Sikion ili Naukratis[1]. O važnim datumima Filarhovog života može se govoriti sa većim poverenjem. Od Polibija saznajemo da je Filarh bio Aratov savremenik i da je govorio o istim događajima kao i Arat u svojoj istoriji[2]. Arat je umro 213. p. n. e., a njegovo delo završava 220. godine p. n. e. Stoga se može pretpostaviti da je Filarh živeo do oko 215. godine p. n. e.
Zbornik radova[uredi | uredi izvor]
Filarh je pisao kratke radove na istorijske i mitološke teme. Međutim, slavu mu je donela „Istorija“, posebno istorija Peloponeza. Delo je napisano u 28 tomova i obuhvata period od 50 godina od Pirovog pohoda na Peloponez (272. p. n. e.) do smrti spartanskog kralja Kleomena III (219. p. n. e.).
Stil[uredi | uredi izvor]
Filarhova dela su bila upečatljiv primer istorijskog narativa retoričkog stila. Jezik njegove „Istorije“ je živ i dramatičan. Tako je Filarh verovatno nastojao da impresionira čitaoca. Međutim, vrednost dela je donekle smanjena usled upotrebe anegdota, čestih odstupanja od predmeta opisa, kao i opšte antimakedonske orijentacije dela.
Filarhove procene[uredi | uredi izvor]
Istoričar Polibije daje Filarhu prilično negativnu ocenu. On naziva Filarha neprijateljem Ahejskog saveza i takođe napominje da „u njegovim izjavama svi su prvenstveno pogođeni nerazumevanjem i neznanjem poznatih subjekata – države i bogatstva helenskih država, a istoričari bi to pre svega trebalo da znaju“[2]. Polibija ponavlja Plutarh. Ali u njegovoj oceni ima manje oštrine. Verovatno zato što je istoričar pozajmio dokaze Filarha kada je opisivao kraljeve[3].
Dela[uredi | uredi izvor]
Filarhova dela nisu sačuvana, ali su fragmenti došli do nas u delima Plutarha[3], Pompeja Troga[4] i Atineja. Ove odlomke su naknadno objavili Luht (1836), Brukner (1839), Miler 1841, kao i Felik Jacobi Fragmente der Griechischen Historiker.
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ „Эnciklopedičeskiй slovarь Brokgauza i Efrona — Alfavitnый katalog — Эlektronnaя biblioteka Runivers”. runivers.ru. Pristupljeno 2024-06-06.
- ^ a b BOOK II, Cambridge University Press, 2012-08-02, str. 99—165, Pristupljeno 2024-06-06
- ^ a b Plutarch (1926). „Lives. Aratus”. Digital Loeb Classical Library. Pristupljeno 2024-06-06.
- ^ 3. Trogus (and Justin) and Cicero, University of Toronto Press, 2003-12-31, str. 79—91, Pristupljeno 2024-06-06