Heliocentrična orbita
Heliocentrična orbita takođe poznata i kao cirkumsolarna orbita je naziv za putanju oko centra mase u Sunčevom sistemu koji se nalazi veoma blizu Sunca. Sve planete, komete i asteroidi koji su "zarobljeni Sunčevom gravitacijom" rotiraju oko ove tačke, tj. oko Sunca. Upravo ta putanja, odnosno orbita kojom se oni kreću je heliocentrična orbita.
Centar mase u Sunčevom sistemu nije fiksiran. On se pomera u zavisnosti od položaja masivnijih planeta (Jupiter, Saturn, Uran i Neptun) u odnosu na Sunce. Slični fenomem omogućava detekciju vansolarnih planeta, planeta koje se kreću po orbitama oko drugih zvezda. Ova metoda naziva se metoda radijalnih brzina
Prefiks u reči heliocentrična orbita izveden je iz Grčkog helios što u prevodu znači Sunce. U grčkoj mitologiji Helios je bio bog Sunca.
Prva letelica koja je završila u heliocentričnoj orbiti je Luna 1, Sovjetska letelica iz Luna programa. Ona je bila namenjena da dođe do Meseca, ali je zbog greške u motorima postigla preveliku brzinu i izašla iz predviđene orbite. Kasnije, još letelica se našlo u heliocentričnoj orbiti, kao što su letelice iz Mariner programa.
Vidi još[uredi | uredi izvor]