Hrisovulja Aleksija III
.png)
Hilandarska hrisovulja Aleksija III je povelja, odnosno hrisovulja (isprava sa zlatnim pečatom) vizantijskog cara Aleksija III (1195-1203) iz 1198. godine, koja je dodeljena svetogorskom manastiru Hilandaru.[1]
Na samom kraju 1197. godine Simeon Nemanja i njegov sin Sava, tada monasi manastira Vatopeda, odlučili su da obnove zapusteli manastir Hilandar i okolna svetilišta u oblasti Mileja, svakako u dogovoru sa vatopedskim igumanom. Uvidevši značaj Svete Gore i njene mogućnosti za duhovno uzdizanje, kao i sve veći broj srpskih kaluđera na Svetoj Gori Sveti Sava lično odlazi u Carigrad i nosi molbu caru Aleksiju III u kojoj traži dozvolu za obnavljanje manastira.[2]
Aleksije III Anđel prihvata njegovu molbu i sastavlja zlatopečatni sigilij kojim se opusteli manastir Hilandar izuzima iz vlasti prota i potčinjava ih Vatopedu radi obnove. Uz sigilij Sava je dobio i katastarski dokument sa ucrtanim granicama hilandarskih poseda. Otpor Vatopeda, koji nije hteo da ustupi Hilandar Srbima, Sava i Simeon savlađuju uz pomoć karejskog prota i sabora. Prot se sa saborom obraća Aleksiju III posebnom predstavkom, s molbom da Hilandar bude predat Simeonu i Savi, a ovi pridružuju i svoju ličnu molbu caru da Hilandar dobiju sa statusom nezavisnog manastira po uzoru na Iviron i Amalfitanski manastir.[2]
Car je i ovog puta uslišio molbu i izlazi im u susret da manastir dobiju kao nezavistan i da u njemu mogu da za kaluđere primaju svoje zemljake. Tako juna 1198. godine nastaje hrisovulja cara Aleksija III gde car stavlja Hilandar sa svim svetim mestima u Milejama pod vlast i upravu Simeona i Save kao potpuno samoupravni manastir, da bude Srbima na poklon večni.[1]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Todić 2015, str. 3-17.
- ^ a b Hilandar.info
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Todić, Branislav (2015). „Povelje cara Aleksija III manastiru Hilandaru i stari srpski pisci” (PDF). Prilozi za književnost, jezik, istoriju i folklor. 81: 3—17.