Čibukdžija

Čibukdžija je zanatlija koji pravi čibuke.

O zanatu[uredi | uredi izvor]

Zanat potiče sa Orijenta. Čibuk (tur. od pers.čŷb štap), kamiš^[1], cev na koju se puši je probušen šupalj drveni štap na koji se natakne lula. Može biti različite dužine (i do 150 cm) ponekad ukrašen intarzijama ili tauširanjem. Na kraju koji se stavlja u usta nalazi se često »takum« od kosti ili ćilibar. Drvo je najčešće jasmin. Čibukom se naziva i probušen štap sa zadebljalim krajem ili lulicom za uticanje cigarete.^[2]

Drugo značenje[uredi | uredi izvor]

Čibukdžija ima još jedno značenje Tako su zvali momke, sluge, koji su išli uz ugledne age i begove i nosili im čibuke, punili lule i pripaljivali.^[3]

Reference[uredi | uredi izvor]

^ Mala enciklopedija Prosveta. Beograd: Prosveta. 1959. str. 1005.
^ „čibuk”. Hrvatska enciklopedija, mrežno izdanje.
^ Muminović, Ahmet (2008). Stari zanati. Sarajevo: RABIC. str. 49. ISBN 978-9958-33-000-1.

Ovaj članak je klica. Možete doprineti Vikipediji tako što ćete ga proširiti.

[1] Mala enciklopedija Prosveta. Beograd: Prosveta. 1959. str. 1005.

[2] „čibuk”. Hrvatska enciklopedija, mrežno izdanje.

[3] Muminović, Ahmet (2008). Stari zanati. Sarajevo: RABIC. str. 49. ISBN 978-9958-33-000-1.

[1]

[2]

[3]