Šablon:IČ-Džordž Šolti
Džordž Šolti (engl. Georg Solti; 21. oktobar 1912 — 5. septembar 1997), rođen kao Đerđ Štern (mađ. Stern György), bio je mađarsko-britanski orkestralni i operski dirigent, najpoznatiji po nastupima sa operskim kompanijama u Minhenu, Frankfurtu i Londonu i kao dugogodišnji muzički direktor Čikaškog simfonijskog orkestra. Rođen je u Budimpešti, gde je studirao kod Bela Bartoka, Lea Vajnera i Erna Dohnaja. Tridesetih godina 20. veka bio je repetitor u Mađarskoj državnoj operi i radio je na Salcburškom festivalu za Artura Toskaninija. Njegova karijera je prekinuta porastom uticaja nacista na mađarsku politiku, a budući da je bio jevrejskog porekla, pobegao je od sve oštrijih mađarskih antijevrejskih zakona 1938. Posle dirigovanja sezone ruskog baleta u Kraljevskoj operi u Londonu pronašao je utočište u Švajcarskoj, gde je i ostao tokom Drugog svetskog rata. Zbog zabrane dirigovanja, zarađivao je za život kao pijanista.
Posle rata, Šolti je 1946. godine postavljen za muzičkog direktora Bavarske državne opere u Minhenu. Godine 1952. se preselio u Frankfurt, gde je ostao na čelu devet godina. Zapadnonemačko državljanstvo uzeo je 1953. Godine 1961. postao je muzički direktor operske kompanije Covent Garden u Londonu. Tokom svog desetogodišnjeg mandata, uveo je promene koje su podigle standarde na najviše međunarodne nivoe. Kao muzički direktor omogućio je kompaniji status Kraljevske opere. Godine 1972. je postao počasni građanin Kastiljone dela Peskaja.
Godine 1969. je postao muzički direktor Čikaškog simfonijskog orkestra, a tu funkciju je obavljao 22 godine. Sa orkestrom je dirigovao višestrukim snimanjima i međunarodnim turnejama visokog profila. Šolti se 1991. godine odrekao te funkcije i postao laureat muzičkog direktora orkestra, a tu funkciju je obavljao do svoje smrti. Kao osmi muzički direktor Čikaškog simfonijskog orkestra, radio je i kao muzički direktor Pariskog orkestra od 1972. do 1975. i glavni dirigent Londonske filharmonije od 1979. do 1983. godine.
Poznat u ranim godinama po intenzitetu muziciranja, smatralo se da je Šolti u kasnijim godinama postao dirigent. Snimio je mnoga dela dva ili tri puta u različitim fazama karijere i bio plodan snimatelj, napravivši više od 250 snimaka, uključujući 45 kompletnih operskih postavki. Najpoznatiji od njegovih snimaka je Decca Records komplet Vagnerovog Prsten Nibelunga, napravljen između 1958. i 1965. Dva puta je proglašen za najuspešnijeg snimatelja ikada, u anketama za časopis Gramophone 1999. i BBC Music Magazine 2012. godine. Šolti je u više navrata nagrađivan tokom svoje karijere od snimateljske industrije, uključujući 31 nagradu Gremi.