Šebojgan redskinsi
| Šebojgan redskinsi | |
|---|---|
| Osnovan | 1933. |
| Ugašen | 1952. |
| Lokacija | Šebojgan, Viskonsin |
| Boje kluba | Crvena, bela |
| Prvaci | 1 (1943) |
Šebojgan redskinsi (ili red skinsi) su bili američki profesionalni košarkaški tim zasnovan u Šebojgan, Viskonsinu.
Istorija franšize[uredi | uredi izvor]
Redskins franšiza je tokom svog dugogodišnjeg postojanja bila nezavisan tim, dok je kasnije učestvovala u tri različite profesionalne košarkaške lige: Nacionalnoj košarkaškoj ligi (engl. National Basketball League, NBL), Nacionalnoj košarkaškoj asocijaciji (engl. National Basketball Association, NBA) kao i Nacionalnoj profesionalnoj košarkaškoj ligi (engl. National Professional Basketball League), tim hronološkim redosledom.
Ovaj klub je nastao još 1933. godine, dok su ga održavali lokalni sponzori. 1938. godine, klub se pridružuju NBL gde ujedno i dobijaju svoje ime, redskinsi. U NBL su igrali od 1938. pa sve do 1949. godine, u kojima su pet godina vodili ligu u odbrani, pet puta su se pojavljivali u finalu šampionata i osvojili su titulu sezone 1942–43 pobedivši Fort Vejn Zoliner pistonse (danas poznate kao Detroit pistonse) u finalu.
Oni NBL napuštaju 1949. godine nakon što se ta liga spaja sa Košarkaškom asocijacijom Amerike (engl. Basketball Association of America), stvarajući NBA.
Redskinsi su jedni od sedam franšiza koje vrlo brzo napuštaju NBA: Anderson pekersi, Šebojgan redskinsi, kao i Vaterlo hoksi su prešli u NPBL, dok su Čikago stegsi, Denver nagetsi i Sent Luis bombersi potpuno prekinuli postojanje. Sledeće sezone, liga je imala samo 11 klubova, a, tokom same sezone, Vašington kepitolsi su takođe ugašeni, čime je ukupan broj klubova u ligi spao na samo 10.[1]
Redskinsi se nisu dobro uklopili, zbog čega napuštaju ligu i priključuju se NBPL, koja nije imala dug život. Nakon što NBPL prestaje da postoji, klub se vraća nezavisnoj igri na još samo jednu godinu, pre nego što su i oni, takođe, nestali.[2][3]
Početne godine[uredi | uredi izvor]
Tim je osnovan u Šebojganu gde su nosili ime "bolhornsi", 1933. godine. Svoje sponzore su menjali svakih nekoliko godina, i klub je svoje ime menjao kako bi išlo uz sponzora. Nakon uspeha protiv rivala u regionu, kao i klubova koji su dolazili iz daljih krajeva, oni su 1938. godine pozbani da se pridruže novonastaloj NBL ligi. Kako sada postaju profesionalna organizacija sa ekstenzivnim rasporedom treninga, bilo je potrebno više od jednog lokalnog sponzora koji bi izdržavao klub. Sindikat koji se sastojao od Šebojgan članova zajednice je dobio vlast nad klubom, nakon čega dobijaju ime redskinsi. Nakon pojedinih problema u razvoju, oni ubrzo postaju uspešan, profesionalni klub. [3]
Barnstorming koreni[uredi | uredi izvor]
Pre nego što su se priključili NBL, Šebojgan za izgradio svoju reputciju kao barnstorming tim, počev još od ranih 1930-ih. Bolhornsi su se pojavili 1933. godine (sponzorisani od strane lokalne radnje nameštaja). Lokalni krojač preuzima ovu poziciju 1935. čime klub dobija njihovo ime, Art Imigs. 1937. godine, Enzo-Pek, kompanija koja proizvodi želatin, preuzima klub, koji sada dobija ime Enzo džels.[3][4]
Braća Džoni i Džo Posvic, Les Kuplić, Slim Lonsdorf, Karl Rot, Pit i Dugan Noris, kao i Džon Cinelais su bili jedni od boljih Šebojgan igrača tokom 1930-ih. Džek Man, 198 centimetara visok afroamerikanac, je bio na centru Art Imigza tokom 1936–37 sezone.
Tokom 1937–38 sezone, Enzo džels dobijaju vrlo dobar rezultat od 17 pobeda i samo 3 poraza, porazivši Nju Jork renesanse, Harlem gloubtroterse, Njujork seltikse, i slične.
Klub je bio u prijateljskom rivalstvu sa Oškoš ol-starsima. Vlasnik i predsednik ol-starsa, Lon Darling, je pomogao u osnivanju NBL 1937. godine, a iduće godine postaje njen predsednik.[3]
Prelazak u profesionalni tim[uredi | uredi izvor]
Uz Darlingovu pomoć, Enzo dželsi su 11. jula 1938. godine primljeni u NBL nakon vrlo uspešne godine igre. Uskoro, vlasništvo nad njima dobija grupa lokalnih vlasnika biznisa, nakon čega bivaju preimenovani u redskinse.[3][4] Njihov prvi trener, Edvin "Dok" Šut je bio lokalni zubar.[4]
Nakon što su u prvoj sezoni imali 11 pobeda i 17 poraza, Šut prepušta poziciju trenera. Redskinsi, ipak, postaju vrlo kvalitetan klub nakon što poziciju trenera zauzima advokat Frenk Zumač, dobijajući mesto u NBL finalu 1941. godine.
Dvorane franšize[uredi | uredi izvor]
Kasne 1942. godine. redskinsi napuštaju Igl auditorijum od 1,500 mesta, i premeštaju se u Šebojgan mjunisipal auditorijum sa 3,500 mesta. Igl auditorijum je deo Plejdijum zgrade koju će kasnije, 1977. godine, zahvatiti požar.[4]
Uspešne srednje godine[uredi | uredi izvor]
NVL titula[uredi | uredi izvor]
Redskinsi dostižu vrhunac svoje igre tokom 1942–43 sezone pod trenerom Karlom Rotom, koji je bio igrač u Šebojganu tokom 1930-ih, dok je takođe igrao u prvom redskins timu 1938–39 sezone.
Vrlo značajan razlog zašto Šebojgan osvaja titulu 1943. godine je što su u sezoni doveli Badija Dženeta, igrača koji kasnije ulazi u Kuću slavnih, koji dolazi iz Ročester, Njujorka, priključujući se redskinsima tokom četiri poslednje utakmice u sezoni. Dženet je putovao iz Ročestera do Šebojgana najčešće vikendom, kada je donosio 15.5 poena po meču, što je bio poprilično veliki broj za vreme kada je ukupan broj poena tima u jednom meču najčešće bio između 30 i 40 poena.
Poslednje godine[uredi | uredi izvor]
Klub je većinu svoje karijere imao vrlo dobre sezone, dok nakon 1948–49 sezone, njihova igra počinje da slabi nakon naglih promena u biznisu profesionalne košarke. Rivalna BAA liga je osnovana nekoliko godina ranije, nakon čega te dve postojeće lige uviđaju priliku da zajedno stvore jednu zajedničku ligu koja će biti na mnogo većem nivou od postojećih. Ipak, ovo je predstavljao problem za veliki broj NBL timova koji nisu igrali na istom nivou kao BAA liga, kako zbog malog broja fanova, tako zbog znatno manje finansijske podrške. Ova razlika između liga je dovela do odlaska nekolicine klubova iz NBL, jedan od kojih su redskinsi.
Ulazak u Nacionalnu profesionalnu košarkašku ligu[uredi | uredi izvor]
Nakon vrlo debitantske sezone u NBA, nekoliko bivših NBL klubova: redskinsi, Vaterlu hoksi i Anderson pekersi, odlučuju da je konkurencija mnogo veća u NBA, nakon čega je napuštaju. Šebojgan redskinsi se povlače iz NBA 24. aprila 1950. godine, nakon čega se priključuju Nacionalnoj profesionalnoj košarkaškoj ligi, kao i nekolicina drugih timova koji su bili u NBA samo jednu sezonu.[2][5]
NPBL je bila liga sagrađena od bivših NBA timova, sa još nekolicinom drugih klubova sa većih tržišta. Liga je bila podeljena u dve divizija, istočnu (Šebojgan redskinsi, Anderson pekersi, Luisvil alimnitsi i Grend Repids hornetsi) i zapadnu (Denver Rifajnersi, Sent Pol lajtsi, Kanzas Siti haj-spotsi i Vaterlu hoksi).[6] Šebojgan je na kraju 1950–51 sezone imao najbolji rezultat u ligi sa 29 pobeda i 16 poraza, ali liga nikada nije organizovala plej-ofove, ugasivši se nakon regularne sezone. Oba tima na prvom mestu u divizijama su dobila titulu zasnovanu na igri u svojim divizijama.[7]
Tokom 13 sezona u profesionalno organizovanoj košarci, Šebojgan je imao 250–238 rezultat u regularnim sezonama.
Pokušaji za spasavanje franšize[uredi | uredi izvor]
Na leto 1951. godine, dugogodišnji predsednik redskinsa, Magnus Brinkman, je pokušavao da stvoru organizaciju pod imenom Zapadna košarkaška asocijacija, koja bi se sastojala od 8 timova, a takođe bi pokušala da dovede Vaterlu hokse i Anderson pekerse, druga dva tima koja su sa redskinsima napustila NBA. Ipak, njegova ideja je bila neuspešna jer je konkurencija od strane NBA postala prevelika.
Redskinsi, na kraju, igraju 1951–52 sezonu kao nezavisan klub, pre nego što su zvanično ugašeni. Bobi Kuk, koji je doneo rekordna 44 poena u NBA redskins igri protiv Denver nagetsa u Januaru 1950. godine, je bio novi trener. Ipak, oni nisu privlačili veliku publiku uprkos svom relativno kvalitetnom timu i zvanično prestaju da postoje nakon što su izgubili svoju poslednju utakmicu u Šebojgan mjunicipal auditorijumu.
Znamenite ličnosti[uredi | uredi izvor]
Igrači[uredi | uredi izvor]
- Bob Boljard
- Bob Brenum
- Džek Burmaster
- Pol Klojd
- Bobi Kuk
- Džon Givens
- Luter Haris
- Bobi Holm
Treneri[uredi | uredi izvor]
- Edvin "Dok" Šut, 1938–39
- Frenk Zumač, 1939–42
- Karl Rot, 1942–1944
- Henri "Dač" Denert. 1944–46
- Doksi Monro. 1946–48
- Ken Suzens, 1948–51
- Bobi Kuk, 1951–52
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ „1949-50 NBA Season Summary”. Basketball-Reference.com (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 06. 05. 2011. g. Pristupljeno 2020-06-29.
- ^ a b Surdam, David George (2012-10-23). The Rise of the National Basketball Association (na jeziku: engleski). University of Illinois Press. ISBN 978-0-252-03713-9.
- ^ a b v g d Nelson, Murry R. (2009-06-08). The National Basketball League: A History, 1935-1949 (na jeziku: engleski). McFarland. ISBN 978-0-7864-5361-0.
- ^ a b v g „Wisconsin Stories: More Than a Game”. web.archive.org. 2007-09-07. Arhivirano iz originala 16. 07. 2011. g. Pristupljeno 2020-06-29.
- ^ Salzberg, Charles (1998-03-01). From Set Shot to Slam Dunk: The Glory Days of Basketball in the Words of Those Who Played It (na jeziku: engleski). U of Nebraska Press. ISBN 978-0-8032-9250-5.
- ^ „1950 National Professional Basketball League (NPBL) Standings on StatsCrew.com”. www.statscrew.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2020-06-29.
- ^ „History of the National Professional Basketball League”. www.apbr.org. Pristupljeno 2020-06-29.