Štitonoša
.JPG)
Štitonoša (engl. squire, fr. écuyer, nem. Knappe) je istorijski termin koji označava drugi stepen u vojničkom obrazovanju mladog plemića na putu do zvanja viteza, najčešće od četrnaeste do dvadeset i prve godine. Ovaj stepen obrazovanja u zapadnoj i srednjoj Evropi u doba razvijenog feudalizma (11-15. vek) bio je ekvivalentan zvanju kalfe kod mladića koji su učili zanat kod majstora u gradovima, dok je niži stepen paža odgovarao zvanju šegrta.[a] U Velikoj Britaniji, ovo zvanje se još i danas[b] koristi, kao titula nižeg zemljoposedničkog plemstva (ispod barona i vitezova).
Istorija
[uredi | uredi izvor]Kao poseban, feudalni vojni stalež (lat. milites - vojnici) u zapadnoj Evropi, viteštvo se javilo još u ranom feudalizmu, u Franačkoj državi, a svoj puni razvoj dostiglo je u 11-13. veku. U viteški stalež prijem je obavljan po posebnim pravilima, nakon završenog vojničkog obrazovanja kod nekog starijeg plemića ili viteza, nakon što je kandidat proveo određeni broj godina u službi (obično 7 godina kao paž i još 7 kao štitonoša). Vrlo retko je je vitez mogao postati i istaknuti ratnik koji nije bio plemićkog porekla.[1]
Već od sedme godine sinovi plemića i vitezova primani su u dvorsku službu ili kod nekog viteza kao paževi. U zamenu za svoju službu, dobijali su stan i hranu i sticali vojničko i dvorsko obrazovanje. Sa 14 godina postajali su oružonoše ili štitonoše, a sa 21 predlagani su za proglašavanje vitezovima.[1]
Napomene
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ a b Nikola Gažević, Vojna enciklopedija (knjiga 10), Vojnoizdavački zavod, Beograd (1976), str.517
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Nikola Gažević, Vojna enciklopedija (knjiga 10), Vojnoizdavački zavod, Beograd (1976), str.517
| Državne | |
|---|---|
| Ostale | |
