Šumanova deklaracija

Mjesto na kome je Rober Šuman 9. maja 1950. održao govor.

Šumanova deklaracija, ili Šumanov plan, bio je govor francuskog ministra za evropske i spoljne poslove, Robera Šumana, održan 9. maja 1950. godine. Predložio je da se proizvodnja uglja i čelika Francuske i Zapadne Njemačke stave pod jedinstvenu vlast, koja će kasnije biti otvorena za druge evropske države. Krajnji cilj bio je smirivanje odnosa, naročito između Francuske i Zapadne Njemačke, postepenom političkom integracijom, koja bi se postigla stvaranjem zajedničkih interesa. „Da bi zajednica naroda mogla da bude stvorena, prije svega je potrebno suzbiti vjekovno neprijateljstvo između Francuske i Njemačke... Spajanje proizvodnje do koje će doći na pomenuti način, stvoriće uslove u kojima bi bilo kakav rat između Francuske i Njemačke bio nezamisliv i konkretno nemoguć”.

Konrad Adenauer, prvi kancelar Savezne Republike Njemačke, pozitivno je odgovorio na Deklaraciju, kao i vlade Holandije, Belgije, Italije i Luksemburga. Šest država potpisalo je Pariski ugovor 18. aprila 1951. godine. Ugovorom je stvorena Evropska zajednica za ugalj i čelik, prva evropska nadnacionalna zajednica, koja je utrla put Evropskoj ekonomskoj zajednici, a zatim i Evropskoj uniji.

Šuman je kasnije postao veliki zagovornik dalje integracije kroz krajnju neratifikovanu Evropsku odbrambenu zajednicu, a 1958. postao je prvi predsjednik prethodnica današnjeg Evropskog parlamenta. Parlament je Šumanu dao titulu „otac Evrope” kada je napustio dužnost šezdesetih godina, a briselski okrug u kojem je smješteno nekoliko institucija EU nosi njegovo ime. Dan 9. maj zvanično je označen kao „Dan Evrope”, nakon uticaja Deklaracije na evropsku politiku.