Šurahbil ibn Simt
Šurahbil ibn el Simt ibn el Asvad el Kindi , koji se obično naziva Ibn el Simt, bio je kinditski zapovednik muslimanske vojske protiv sasanidskih Persijanaca u bici kod Kadisije 636. godine, a kasnije pripadnik unutrašnjeg kruga Muavije ibn Abi Sufian-a, sa sedištem u Homsu za vreme potonjeg vladanja Sirije (639–661) i kalifata (661–680).
Život[uredi | uredi izvor]
Šurahbil je bio sin kinditskog poglavice Simta ibn el Asvada.[1] Nakon smrti islamskog proroka Muhameda, Šurahbil i njegov otac odano su služili muslimanskoj državi koja se rođala u Medini i borili su se tokom ratova Ride protiv arapskih plemena koju poražena od Medine.[1][2]Kao rezultat toga, njihova slava je porasla u Medini na račun El Ašat ibn Kajsa, suparničkog poglavice Kindita koji se borio protiv muslimana ratovima Ride i pokajao se nakon njegovog poraza i zarobljavanja u Jemenu.[3] Dok je sredinom do kasnih 630-ih Simt igrao ulogu u muslimanskom osvajanju Sirije, Šurahbil se borio za muslimansko osvajanje Iraka. Vrhovi muslimanski zapovednik iračkog fronta, Sad ibn Abi Vakas, imenovao je mladog Šurahbila za zapovednika levog krila muslimanske vojske u odlučujućoj bici kod Kadisije 636. godine.[4]Nakon pobede nad Sasanidima u Iraku, Sad je imenovao Šurahbila za guvernera sasanidske prestonice u Ktesifonu (El Madain na arapskom jeziku).[5]Naselio se u novoosnovanom arapskom garnizonskom gradu Kufi, ali postavši slabiji od svog Kinditskog protivnika El Ašata u u suparništvu oko kontrolom nad gradom, preselio se kako bi se pridruži ocu u Homsu.
Nakon preseljenja u Siriju, postao je predani delatnik svog guvernera Muavije ibn Abi Sufjana tokom sukoba potonjeg sa halifom sa sedištem u Kufi, u Prvom muslimanskom građanskom ratu.[1] Služio je kao jedan od izaslanika Muavije kod Alija u junu 657, mesec dana pre bitke kod Sifina između dveju strana, koja je završila zastojem.[6] Za vreme Muavijinog kalifata (661–680), on je bio pripadnik kalifinog unutrašnjeg kruga, je po uticaju na Omejade bio nadmašen od svog Sirijskog kinditskog suparnika Huseina ibn Numajira el Sakunija.[1] Zaista ne postoje podaci o Šurahbilu i njegovoj porodici sve do pobune Jazid ibn el Muhalaba u Iraku 720. godine, kada su neimenovani sin Šurahbila bio zarobljen i pogubljeni od pobunjenika, a zatim ponovo tokom Trećeg muslimanskog građanskog rata 744, tokom koga se unuk Šurahbila, Simt ibn Tabit ibn Jazid pridružio svom nekadašnjem suparniku Muaviji ibn Jazidu, unuku Husejna ibn Numaira, nasuprot kalifu Jazidu III.[1] Simt ibn Tabit je kasnije razapet zbog vođenja pobune u Homsu protiv halifa Marvana II (r. 744–750).[1] Potomci Šurahbila, tačnije njegov otac, privremeno su preuzeli Homs tokom Četvrtog muslimanskog građanskog rata u ranom 9. veku.[7]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d đ Crone 1980, str. 101
- ^ Friedmann 1992, str. 17–18
- ^ Friedmann 1992, str. 18
- ^ Friedmann 1992, str. 17
- ^ Friedmann 1992, str. 144
- ^ Hawting 1996, str. 24–25
- ^ Crone 1980, str. 102
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Crone, Patricia. Slaves on Horses: The Evolution of the Islamic Polity. Cambridge, England: Cambridge University Press. 1980. ISBN 978-0-521-52940-2..
- Friedmann, Yohanan, ed.. The History of al-Ṭabarī, Volume XII: The Battle of al-Qādisīyyah and the Conquest of Syria and Palestine. SUNY Series in Near Eastern Studies. Albany, New York: State University of New York Press. 1992. ISBN 978-0-7914-0733-2..
- Hawting, G.R., ed.. The History of al-Ṭabarī, Volume XVII: The First Civil War: From the Battle of Siffīn to the Death of ʿAlī, A.D. 656–661/A.H. 36–40. SUNY Series in Near Eastern Studies. Albany, New York: State University of New York Press. 1996. ISBN 978-0-7914-2393-6..
