Mimesis, delo Eriha Auerbaha
Predmet knjige Mimesis je tumačenje stvarnosti u književnom prikazivanju ili „podražavanju“ u zapadnoj književnosti. Knjiga se sastoji iz dvadeset nezavisnih studija koje se bave tekstovima iz vremenskog perioda od preko tri milenijuma. Predstavlja istoriju realizma od Homera do Džemsa Džojsa i Virdžinije Vulf, zasnovanu na stilističkim analizama pojedinih odlomaka.
Auerbah je termin mimesis preuzeo od Platona, kod kojeg je upotreba ovog termina ograničena na umetnost. Mimesis kao estetska kategorija preuzeta iz grčke filozofije označava podražavanje, reprodukciju i odnosi se na realizam u širem značenju te reči. Njegovo shvatanje pojma mimesis bliže je Aristotelovom tumačenju kao podražavanje biću stvari.
Auerbah je značenje pojma realizam veoma proširio. Realizam kod njega nije više pojam književne istorije već poetike, važeći za sva vremena. Mimesis je imanentna osobina književnosti. Preko stilske analize odabranih tekstova pokazao je kako se shvatanje o podražavanju odnosno realnosti menjalo kroz vreme. U polje ispitivanja realizma uvodi i Džemsa Džojsa i Virdžiniju Vulf čime se približio shvatanjima francuskog marksističkog mislioca Rožea Garodija o „realizmu bez obala“.
Po Auerbahu Homerov i starozavetni realizam konstitutivno su uticali na evropsku prezentaciju stvarnosti. Oba ova stila, Homerov i starozavetni, predstavljaju tačku od koje kreće u ispitivanju kako je stvarnost prikazivana u zapadnoj književnosti.
Rene Velek je istakao značaj dela Mimesis Eriha Auerbaha, koje zajedno sa delom Ernesta Roberta Kurcijusa „Evropska književnost i latinsko srednjovekovlje“ dokazuje jedinstvo zapadne civilizacije poteklo na nasleđu klasične starine i srednjovekovnog hrišćanstva.
