Vojni zatvor Tadmor

Zatvor Tadmor nalazio se u Palmiri u Siriji, a izgradili su ga Francuzi 1930-ih, u srcu arapskih pustinja. Prvobitno je to bila vojna kasarna, ali su se stvari promjenile 1980-ih. Sirijski pjesnik Faraj Bairakdar, koji je proveo četiri godine zatvoren, opisao ga je jednom kao "kraljevstvo smrti i ludila".

Zatvorenici su držani izolovani od spoljašnjeg svijeta i zabranjeno im je da komuniciraju jedni sa drugima, bili su upozoreni da do pogubljenja može da dođe u bilo kom trenutku. Zatvor je bio kružnog oblika, omogućavajući čuvarima da mogu da posmatraju sve zatvorenike u bilo kom trenutku. Zatvorenici nisu smeli da podignu glave, da podignu pogled ili da se pogledaju.

Oko 20.000 ljudi je bilo zatvoreno između 1980. i 1990. godine, od kojih su veliki deo bili politički aktivisti. Ovo je izazvalo problem prenaseljenosti tako da su zatvorenici morali da se smenjuju da stoje dok drugi spavaju.

Karakteristike

Tadmor je poznat po žestokoj torturi, pogubljenjima i jednom od najvećih zatvorskih masakara u istoriji svijeta. Naime, 27. juna 1980. godine komandosi iz odbrambenih brigada divljački su ubili oko 500 zatvorenika. Dan nakon propalog pokušaja ubistva sirijskog predsjednika Hafeza al-Asada, komandosi su helikopterom došli u zatvor i hladnokrvno ubili zatvorenike u ćelijama.

Kada je riječ o mučenju zatvorenika, neke metode su po prirodi čak srednjovjekovne. Tako su neke zatvorenike ubijali sjekirom i zatim "sjeckali na komadiće", dok su druge vješali i brutalno napadali metalnim cijevima. Žrtve mučenja su bili i krvci i nevini, a za "poseban tretman" birani su bez posebnog razloga.