BT-2
| BT-2 | |
|---|---|
|
| |
| Osnovne karakteristike | |
| Zemlja porekla | SSSR |
| Namena | konjički tenk |
| Početak proizvodnje | 1932. |
| Broj primeraka | 620 |
| Brzina na putu | 100 km/h |
| Brzina van puta | 60 km/h |
| Doseg | 100-300 km |
| Dimenzije i masa | |
| Dužina | 5.58 m |
| Širina | 2.23 m |
| Visina | 2.20 m |
| Težina | 10.2 t |
| Oprema | |
| Glavno naoružanje | PT top od 37 mm ili 2 mitraljeza DP-28 |
| Sporedno naoružanje | mitraljez DT od 7.62 mm |
| Oklop | 6-12 mm |
| Snaga (KS) | 400 KS |
| Vešanje | Kristi |
| Posada | |
| Posada | 3 |
BT-2 je bio laki tenk Crvene armije u Drugom svetskom ratu.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Bez iskustva u proizvodnji tenkova, 1930. SSSR se okrenuo uvozu: iz Britanije je uvezeno 8 amfibijskih lakih tenkova (Karden Lojd Model 1931), 30 srednjih tenkova (Model E i Mk II) i 26 tanketa (Mk VI). Ubrzo su nabavljena i dva tenka Kristi iz SAD. Brzi tenk Kristi poslužio je kao osnova za seriju brzih tenkova BT.[1]
Karakteristike[uredi | uredi izvor]
BT-2 bio je prvi brzi tenk BT serije (originalni tenkovi Kristi nazvani su BT-1), i ujedno najbrži (i najlakši), koji je na putu dostizao rekordne brzine do 100 km/h, a van puta 60-70 km/h, što je 1933. bilo revolucionarno dostignuće, često korišćeno u propagandne svrhe. Tenk je građen zbog brzine, sa naglaskom na snažnom motoru, modernom vešanju i relativno snažnom naoružanju, dok je olop bio tanji da bi se uštedelo na težini. Standardna verzija bila je naoružana dugim protiv-tenkovskim topom kalibra 37 mm (sa 96 metaka), sa spregnutim mitraljezom DT od 7.62 mm, ali je zbog nedostatka ovih topova deo vozila bio naoružan sa 3 mitraljeza. Oklop je bio tanak (6-12 mm), ali je njegova brzina smatrana aktivnim oblikom zaštite, pošto je tako brzu metu bilo teško pogoditi.[2]
U borbi[uredi | uredi izvor]
BT-2 su tokom 1932-1933. postali deo svih konjičkih divizija. Prvi put su stavljeni na probu 1938. na granici sa Mongolijom (zajedno sa bolje naoružanim BT-5 i BT-7) u pobedonosnoj bici na Halkin Golu protiv Japanaca: pokazali su se suviše brzim za japansku PT artiljeriju, a suviše jakim za japanske tenkove, iako su bili ranjivi prema pešadiji naoružanoj Molotovljevim koktelom. Zbog toga su pretrpeli ogromne gubitke u Finskoj tokom Zimskog rata.[2]
U trenutku početka operacije Barbarosa 1941, bili su već zastareli i žrtva lošeg sovjetskog održavanja.[1] U borbi su se pokazali daleko slabije od bolje naoružanih BT-5 i BT-7, ali su ostali najbrži tenkovi na svetu do kraja rata.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Ness, Leland (2002). Jane's-World War II Tanks And Fighting Vehicles-The Complete Guide. London: HarperCollinsPublishers. str. 164. ISBN 978-000711228-9.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- BT-5 Tank at the Russian Battlefield Arhivirano na sajtu Wayback Machine (5. oktobar 2013)