Bernardo Provencano

Bernardo Provencano
Datum rođenja	(1933-01-31)31. januar 1933.
Mesto rođenja	Korleone, Italija
Datum smrti	13. jul 2016.(2016-07-13) (83 god.)
Mesto smrti	Milano, Italija

Bernardo Provencano (ital. Bernardo Provenzano; Korleone, 31. januar 1933 — Milano, 13. jul 2016) bio je član mafije i prvi čovek Koza nostre do 2006. kada je uhapšen posle četrdeset tri godine skrivanja. Bio je član Korleoneza. Prvi čovek mafije postao je 1993. kada je uhapšen Toto Rina.

Biografija

Početak

Provencano je rođen 31. januara 1933. Odrastao je u Korleoneu kao treći od sedmoro braće. Nije završio ni osnovnu školu i radio je u poljima kao nadničar. Mafiji se pridružio kao tinejdžer. U to vrijeme, Mikel Navara je bio prvi čovjek mafije u Korleoneu, ali Provencano i ostatak njegove ekipe su postali bliski sa Lučanom Liđom, mladim i ambicioznim kriminalcem. Navara i Liđo su zaratili sredinom 50-ih.

U avgustu 1958, Provencano je bio jedan od 14 naoružanih napadača koji su pomogli Liđu u planiranju ubistvo Mikelea Navare. Liđo je kasnije postao prvi čovjek mafije. U sledećih pet godina, Provencano je pomogao Liđu da ubije nekoliko Navarinih saradnika. U maju 1963, nakon neuspešnog ubistva jednog od Navarinih ljudi, Provencana je počela progoniti mafija. Liđo je o Provencanu rekao: „Puca kao Bog, šteta što ima mozak kokoške..." 10. septembra 1963. policija je izdala nalog za Provencanovo hapšenje zbog ubistva jednog od Navarinih ljudi. Provencano je sada morao da bježi i od policije i od preostalih Korleoneza. Liđo je 1974. zbog ubistva dospio u zatvor, imenujući Totoa Rina za svog naslednika na čelu mafije. Provencano je tako postao drugi čovjek Korleoneza, Rinina desna ruka.

Provencano je 10. decembra 1969 učestvovao u Masakru Vijale Lacio ubistvu Mikelea Kavataja zbog njegovog učešća u Prvom mafijaškom ratu. Napad je umalo pošao po zlu i Kavatajo je uspio da ubije Kalođera Bagarelu (starijeg brata Leoluča Bagarele, zeta Totoa Rine). Provencano je navodno spasao situaciju pucajući iz berete 38/A i tako stekao reputaciju mafijaškog ubice. Ali, po Gaetanu Gradu, Provencano je u stvari upropastio napad prerano otvorivši vatru.

Dok je Rina bio šef mafije, vjerovalo se da je Provencano „vukao konce“ iza scene vodeći finansije kriminalnih radnji, naročito trgovine heroina. Nije poznato u kojoj je mjeri učestvovao u Drugom mafijaškom ratu 1981/82, koji je izazvao Rina, i u kojem je ubijeno više od hiljadu mafijaša. Nakon tog rata klan Korleoneza preuzima kontrolu u sicilijanskoj mafiji.

Osamdesetih i devedesetih Provencano je napravio privatni posjed u Bageriji, predgrađu Palerma. U ovoj tvrđavi, Provencano i njegovi saradnici su se sastajali i prodavali građevinske ugovore u zamjenu za ćutanje i lojalnost. Jedan dugogodišnji Provencanov saradnik opisao je šefovu rezidenciju: „Divno mjesto, klasičan stil, gdje Provencano živi, skrivajući se, u miru sa svojom porodicom... Obično je na sastanke dolazio u ambulantnim kolima."

Kako je postao „Kum“

Salvatore Rina je uhapšen u januaru 1993 i poslat na doživotnu robiju zbog naručivanja desetine ubistava, uključujući i dva bombaška napada u kojima su ubijeni tužioci Đovani Falkone i Paolo Borselino. Falkone i Borselino su vodili Maksi Suđenje sredinom 80-ih. Provencano je tom prilikom osuđen za ova ubistva, u odsustvu.

Nije odmah bilo jasno da je Provencano naslijedio Rinu. On nije bio viđen u javnosti od 1963, i kad su njegova žena i dva odrasla sina prestali da se kriju 1992., mnogi su posumnjali da je Provencano mrtav, normalnom, ili nekom drugom smrću. Informacije su ipak govorile drugačije, kazujući da je nakon Rininog hapšenja 1993., Provencano postao vođa Korleoneza. Pričalo se da su se dva mobstera, Leolućo Bagarela and Ćovani Bruska, borili oko njegovog nasleđa, ali i da su ga naslijedili, obojica su bili uhapšeni i zatvoreni 1995 i 1996.

Pod Provencanovim vođstvom, Mafija je postala manje krvava i efektivnija. Priča se da je Provencano pokušavao da sudi među rivalskim Mafijaškim grupama u borbi za posao, i držao se podalje od napada na javne ličnosti koji su govorili protiv Mafije i izazivali policiju da odgovori. Bio je pažljiv vođa, koji je samo nekoliko puta javno rizikovao, otkrivajući svoja mjesta skrivanja samo odrešenim saradnicima. Izbjegavao je telefone i izdavao naređenja i komunicirao (čak si sa svojom porodicom) putem malih, ručno dostavljanih bilješki zvanih „picini“.

Zanimljivo je da su mnoge od Provencanovih bilješki koje je policija pronašla su govorile o religiji, kao npr. „Može li vas Gospod blagosloviti i zaštititi." Đuzefina Vitale je rekla da se Provencano 1992. pojavio na sastanku Koza Nostre obučen u ljubičastoj odori Katoličkog biskupa.

Provencanova nova mafija

Provencano je propagirao novu, manje nasilnu strategiju mafije, nasuprot terorističkoj, bombaškoj kampanji iz 1993. protiv države, u pokušaju da odgovore državu od napada na mafiju nakon ubistava tužilaca Đovanija Falkonea i Paola Borselina. U mjesecima nakon hapšenja Rine, dogodile su se serija bombaških napada od strane Korleoneza na više turističkih mjesta širom Italije u kojima je poginulo 10 ljudi, a 93 lakše ili teže povrijeđeno i u kojima je nanijeta velika šteta centrima kulturnog nasljeđa Italije.

Provencanove nove smjernice su bile strpljenje i koegzistencija sa državnim institucijama kao i infiltriranje u javne finansije. Diplomatski nastrojeni Provencano je pokušao da zaustavi povećanje broja „svedoka saradnika“ tako što je koristio nasilje samo kada je to bilo neophodno. Provencano je uspostavio stara mafijaška pravila koja su ukinuta od strane Rine, još dok su njih dvojica zajedno sa Leolukom Bagarelom vodili dio Korleoneza (u početku, dok su vodili borbu za prevlast u Korleoneu).

Đovani Brusa, jedan od Rininih vojnika koji je lično detonirao bombu koja je ubila Falkonea i koji je nakon hapšenja 1996. postao doušnik, je ponudio kontroverznu verziju hapšenja Tota Rine: tvrdio je da su karabinijeri, tajni agenti i šefovi ostalih familija, kojima je bilo dosta diktatorskog režima Korleoneza, sklopili dogovor. Kako je on rekao, Provencano je prodao Rinu i za uzvrat dobio vrijedna dokumenta kompromitujućeg materijala koji je Rina držao u svom stanu u Palermu

U novembru 2009. Masimo Ćaćimino, sin Vita Ćaćimina je rekoa da je Provencano otkrio policiji gdje se krije Rina. Policija je poslala Vitu Ćaćiminu, kao i Bernardu Provencanu mapu Palerma. Ćaćimino je tvrdio daje Provencano policiji vratio mapu na kojoj je ucrtao mjesto gdje se Rina skrivao Današnja italijanska mafija je podijeljena na one koji podržavaju teroristički pristup rješavanja problema sa državom – većinom su to šefovi koji su u vatvoru, npr. Rina, Bagarela... i onih koju podržavaju Provencanovu moderniju taktiku. Šefovi koji su trenutno u zatvoru nalaze se pod rigoroznom kontrolom kontaktiranja sa spoljašnjim svijetom, što ograničava njihovu mogućnost upravljanja mafijom iza rešetaka.

Antonio Đufre, bliski Provencanov povjerenik, koji je postao „svedok saradnik“ ubrzo nakon hapšenja 2002. Tvrdio je da je 1993. Koza nostra imala direktan kontakt sa predstavnicima bivšeg premijera Silvija Berluskonija dok je planirao osnivanje „Forca Italija“. Dogovor za koji kaže da je postignut je bio ukidanje nekih antimafijaških zakona, a za uzvrat je dobio biračku većinu na Siciliji. Đufreova izjava nikad nije potvrđena.

Tokom sudskog postupka u julu 2002. Leoluka Bagarela je naveo neimenovane političare za koje je kazao da su pokušali da se nagode sa članovima mafije oko uslova zatvora, ali bez uspjeha. „Dosadilo nam je da budemo eksponirani, ponižavani i korišćeni kao roba političkih frakcija“ rekao je Bagarela.“ Italijanski parlament je uz podršku „Forca italije“ kasnije produžio primenu antimafijaških zakona koji je trebalo da isteknu 2002. i proširio ih na druge zločine kao što je terorizam. Ipak, prema pisanju jednog od vodećih italijanskih časopisa „L’espresso“ 119 mafijaša je oslobođeno na individualnoj osnovi.