Egipatski hram
Egipatski hramovi su građeni za zvanične ceremonije obožavanja bogova i slavljenje faraona u drevnom Egiptu i oblastima pod egipatskom kontrolom. Hramovi su predstavljani kao kuća za bogove ili kraljeve kojima su posvećeni. U njihovoj unutrašnjosti, Egipćani su obavljali razne rituale, centralnu funkciju egipatske religije: prinošenje žrtava bogovima, prikazivanje njihovih mitoloških legendi kroz festivale, i otklanjanje snaga haosa. Ovi rituali su bili neophodni da bi bogovi mogli da nastave da podržavaju Maat, božanski poredak univerzuma. Ugošćivanje bogova i briga o njima su obaveze faraona, koji su stoga posvećivali izuzetna sredstva za izgradnju i održavanje hramova. Iz nužde, faraoni su delegirali većinu svojih ritualnih dužnosti mnoštvu sveštenika, ali većina stanovništva bila je isključena iz direktnog učešća u ceremonijama i zabranjen im je ulazak u najsvetije odaje hrama. Ipak, hram je bio važan verski objekat za sve klase Egipćana, koji su tamo odlazili da se mole, prinose žrtve i traže proročke savete od boga koji u njemu boravi.
Najvažniji deo hrama bilo je svetilište , koje je obično sadržalo neki idol, statuu boga. Odaje izvan svetilišta vremenom su bivale prostranije i složenije, tako da su hramovi evoluirali od malih oltara u kasnom predinastičkom periodu (kraj četvrtog milenijuma pre nove ere) do masivnih kamenih zdanja u Novom Kraljevstvu (oko 1550-1070 p. n. e) i kasnije. Ove građevine su jedne od najvećih i najtrajnijih primera egipatske arhitekture, čiji su elementi uređeni i ukrašeni u skladu sa složenim obrascima verskog simbolizma. Njihov tipičan dizajn sastojao se od niza zatvorene hodnika, otvorenih dvorana i masivnih ulaznih pilona poređanih duž puta koji se koristio za festivalske povorke. Iza hrama nalazio se spoljni zid, iza kojeg se nalazio širok spektar pomoćnih zgrada.
Veliki hram takođe je posedovao znatne površine zemlje i zapošljavao hiljade radnika da bi zadovoljio svoje potrebe. Hramovi su stoga bili ključni, kako ekonomski, tako i verski centri. Sveštenici koji su upravljali ovim moćnim institucijama, zadobijali su značajan uticaj, a uprkos njihovoj navodnoj poniznosti prema kralju, ponekad su predstavljali značajan izazov njegovom autoritetu.
Građenje hramova u Egiptu nastavljeno je uprkos padu civilizacije i konačnom potpadanju pod Rimsko carstvo. Sa dolaskom hrišćanstva, međutim, egipatska religija suočena je sa znatnim progonom, a poslednji hram je zatvoren 550. p. n. e. Vekovima su drevne građevine trpele razaranja i zanemarivanja. Ali početkom 19. veka, nagli talas interesovanja za drevnim Egiptom je zahvatio Evropu, što dovodi do nastanka nauke egiptologije i dolaska velikog broja turista da vide ostatke slavne civilizacije. Desetine hramova preživelo je do danas, a neki od njih postali su svetski poznate turističke atrakcije, koje značajno doprinose privredi modernog Egipta. Egiptolozi nastavljaju da proučavaju preživele hramove i ostatke uništenih hramova, jer su oni neprocenjivi izvori informacija o društvu Drevnog Egipta.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
