Ivan Paskjevič
| Ivan Fjodorovič Paskjevič | |
|---|---|
 Ivan Paskjevič | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 19. maj 1782. |
| Mesto rođenja | Poltava, Ruska imperija |
| Datum smrti | 2. januar 1856. (73 god.) |
| Mesto smrti | Varšava, Kongresna Poljska |
| Vojna karijera | |
| Vojska |  Ruska Imperija |
| Čin | feldmaršal |
| Učešće u ratovima | Francuski revolucionarni ratovi (Druga koalicija) Napoleonovi ratovi (Treća, Šesta koalicija) Napoleonova invazija na Rusiju Rusko-turski rat (1806–1812) Rusko-persijski rat (1826–1828) Rusko-turski rat (1828–1829) Kavkaski rat Novembarski ustanak Mađarska revolucija (1848) Krimski rat |
Ivan Fjodorovič Paskjevič (ruski: Iván Fёdorovič Paskévič; 19. maj 1782—1. februar 1856) je bio ruski vojskovođa, grof Jerevana i namesnik Kraljevine Poljske. Nosio je titulu feldmaršala ruske, a kasnije i pruske i austrijske armije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 1782. godine u Poltavi u bogatoj porodici kozačkog porekla. Obrazovan je na Pažeskom korpusu. Njegov napredak bio je veoma brz. Od 1800. godine učestvuje u Napoleonovim ratovima. Uzeo je učešća u bici kod Austerlica 1805. godine. Od 1807. do 1812. godine angažovan je u kampanjama protiv Turske. Ističe se mnogim smelim i briljantnim podvizima. Tokom Napoleonove invazije na Rusiju i u ratu Šeste koalicije, Paskjevič je komandant 26. pešadijske divizije. Učestvuje u bici kod Lajpciga. Za zasluge u ovoj bici unapređen je u general-pukovnika. Po izbijanju Rusko-persijskog rata 1826. godine bio je drugi po komandi, a sledeće godine i glavnokomandujući. Sjajnim pobedama primorao je persijskog šaha da februara 1828. godine traži mir. Kao nagradu, dobio je titulu grofa Jerevana i milion rubalja, kao i mač sa dijamantskom drškom. Učestvuje u Kavkaskom ratu u današnjem Dagestanu. Godine 1831. poverena mu je vojska za gušenje pobune u Kongresnoj Poljskoj, Novembarskom ustanku. Paskjevič je zauzeo Varšavu, centar ustanka, i time je zadao smrtan udarac poljskoj nezavisnosti. Zbog toga je nagrađen titulom varšavskog kneza i vicekralja Poljske. Po izbijanju Mađarskog ustanka 1848. godine, imenovan je komandantom ruskih trupa poslatih u pomoć Austriji. Primorao je Mađare na predaju nakon pobede kod Vilagoša. Aprila 1854. godine imenovan je komandantom Dunavske vojske. Pretrpeo je poraz kod Silistrije. Zbog ranjavanja je primoran da se povuče iz aktivne službe. Umro je 1. februara 1856. godine u Varšavi. Tamo mu je 1860. godine podignut spomenik.
Izvori[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ljudi | |
| Ostale | |
