Oliver Minić
| Oliver Minić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 31. avgust 1915. |
| Mesto rođenja | Ohrid, Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 1. mart 1979. (63 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, SFR Jugoslavija |
Oliver Minić (Ohrid, 31. avgust 1915 – Beograd, 1. mart 1979) bio je srpski arhitekta, urbanista, profesor Arhitektonskog fakulteta u Beogradu.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je u Ohridu 1915. godine. Roditelji su mu bili arhitekti. Otac Milan Minić (1889—1961) bio je ugledni srpski arhitekta, slikar, jedan od osnivača i predsednik ULUPUDS-a. Majka Jelena Minić, rođena Golemović, jedna je od prvih žena arhitekata. Diplomirala je Arhitektonskom odseku Tehničkog fakulteta u Beogradu 1914. godine.[1]
Gimnaziju je završio u Beogradu 1934. godine. Na Arhitektonskom odseku Tehničkog fakulteta u Beogradu diplomirao je 1940. godine. U toku studija bio je aktivan u udruženju studenata, blizak idejama komunista i revolucionarnom pokretu. Za vreme Drugog svetskog rata boravio je u nemačkom zarobljeništvu.
Karijeru je započeo u Urbanističkom zavodu Srbije, da bi potom prešao u Urbanistički zavod Beograda. Od 1953. godine radio je na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu - najpre kao asistent, zatim docent od 1960. godine, kada je odbranio svoju doktorsku disertaciju „Razvitak, struktura i centri malih gradova, sa posebnim osvrtom na neke gradove Srbije i Makedonije“. Jedan je od prvih arhitekata koji je na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu odbranio doktorsku disertaciju. Komisiju za ocenu teze sačinjavali su profesori dr Branko Maksimović, Milan Zloković i Mihailo Radovanović.[1] Za redovnog profesora izabran je 1970. godine.
Kao dugogodišnji urednik časopisa „Arhitektura Urbanizam“, prestižnog glasila jugoslovenskih arhitekata, ostavio je značajan trag u utemeljenju stručne periodike i publicistike.
Urbanistička i arhitektonska delatnost[uredi | uredi izvor]
Pored rada na fakultetu bavio se i urbanističkim projektovanjem. Radio je planove za Prijepolje, Novu Varoš, Prilep i Beograd.[2] Sa grupom arhitekata i urbanista zavoda bio je autor Generalnog urbanističkog plana Beograda 1950. godine.[3]
Urbanistički plan Nove Varoši, koji je projektovao u okviru rada Zavoda za unapređenje komunalne delatnosti SR Srbije, smatra se njegovim najznačajnijim radom na polju urbanističkog projektovanja. Uradio je, pre svega, urbanistički program, a zatim genaeralni urbanistički plan Nove Varoši. Za Novu Varoš projektovao je i detaljan urbanistički plan gradskog trga sa detaljima popločavanja. U saradnji sa arhitektom Aleksandrom Radojevićem projektovao je Dom kulture sa posebnim objektom za Narodni univerzitet. Dom je prema projektu u potpunosti izveden.[1]
Teoretičar arhitekture i urbanizma i publicistička delatnost[uredi | uredi izvor]
Značajno polje Minićevog delovanja bilo je afirmacija struke kroz teorijske i kritičke radove iz oblasti arhitekture i urbanizma. Neizbrisiv trag u ovom domenu ostavio je kao glavni i odgovorni urednik časopisa „Arhitektura Urbanizam“ u periodu od 1960. do 1975. godine.
Osvrćući se osnovna obeležja njegove uređivačke politike arhitekta Ranko Radović je napisao da se može sa sigurnošću tvrditi da je on ostao istinski graditelj cele jedne filozofije kritičkog rada u arhitekturi. Ta filozofija zasnivala se na temeljnosti i studioznom istraživanju dela u celini, a ne samo njegove forme (...) Orijentacija na tematske brojeve, na negovanje aktuelnosti, uvođenje i borba za duži esej u časopisu, posebna pažnja pitanjima urbanizma, briga za izgled i likovne vrednosti časopisa i naslovne strane itd. Veliki ugled časopisa u Jugoslaviji pa i izvan nje, bio je značajnim delom posledica i jedne umne uređivačke politike, ali i ličnih vrednosti i ugleda samog Olivera Minića. [4]
Članci koje je objavljivao u časopisu „Arhitektura Urbanizam“ tematski su raznorodni – obuhvataju uvodnike, članke sa opštim temama iz oblasti arhitekture i urbanizma, prikaze pojedinih savremenih objekata, nekrologe o značajnim arhitektima.[1]
Istaknuto mesto u publicističkom opusu Olivera Minića zauzimaju radovi o arhitekturi Beograda.
Bio je urednik beogradske redakcije za arhitekturu i urbanizam „Enciklopedije Jugoslavije“ i „Enciklopedije likovnih umetnosti“, član uredništava Biblioteke „Agora“ i „Neimar“ izdavačkog preduzeća „Građevinska knjiga“. Sarađivao je sa „Godišnjakom grada Beograda“. Za jubilarni broj časopisa „Tehnika“ za 1965. godinu obradio je temu „Dvadeset godina razvoja arhitekture i urbanizma Jugoslavije“. Autor je predgovora jugoslovenskom izdanju knjige „Ka pravoj arhitekturi“ Le Korbizjea.
Legat Olivera Minića[uredi | uredi izvor]
Legat Olivera Minića smešten je u Biblioteci „Vuk Karadžić“ u Prijepolju kao sastavni deo Zavičajnog fonda. Preuzet je 9. oktobra 1981. godine. Testamentom od 1. avgusta 1975. godine on je Biblioteci zaveštao sve knjige osim onih za koje je zainteresovana Narodna biblioteka Srbije, zatim očev štafelaj, očeve slike „Autoportret“ i „Pejzaž Zlatara“ i štednu knjižicu sa dve hiljade dinara, da se za taj iznos kupe knjige. Sve pod imenom „Dar slikara i arhitekte Milana S. Minića Biblioteci u Prijepolju, rodnom mestu Milana S. Minića“.
Sastoji od 664 inventarske jedinice: 515 knjiga (nekompletna edicija Srpske književne zadruge od 1893. do 1940. godine), 106 brojeva časopisa (Srpski književni glasnik 1921-1940, Arhitektura i urbanizam 1960-1971, Urbanizam Beograda 1969-1978, Zbornik radova Arhitektonskog fakulteta 1953-1967) i 43 druge jedinice (urbanistički planovi Prijepolja i Nove Varoši, skice i drugo).[5]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g Đurić-Zamolo, Divna (1979). „In memoriam Arhitekta dr Oliver Minić”. Godišnjak grada Beograda. 26: 353.
- ^ Toševa, Snežana (1998). „Oliver Minić kao istoričar i savremenik beogradske arhitekture”. Mileševski zapisi. 3: 186.
- ^ Kadijević 2003, str. 94.
- ^ Radović, Ranko (1980). „In memoriam Oliver Minić”. Urbanizam Beograda. 59-60: 94.
- ^ Bojović, Vujica (2005). Vek Biblioteke u Prijepolju 1904-2004. Matična biblioteka "Vuk Karadžić". ISBN 978-86-903933-2-9.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Bojović, V. (2005). Vek Biblioteke u Prijepolju 1904-2004. Prijepolje: Matična biblioteka.
- Đurić-Zamolo, D. (1979). In memoriam Arhitekta dr Oliver Minić. Godišnjak grada Beograda, [online] XXVI. str. 353–360. Dostupno na: http://www.mgb.org.rs/images/godisnjaci/GodisnjakXXVI/353-362GGBXXVI1979.pdf[mrtva veza] [Pristupljeno 21. jun. 2018].
- Kadijević, A. i Marković, S. (2003). Milan Minić arhitekt i slikar. Prijepolje: Muzej.
- Radović, R. (1980). In memoriam Oliver Minić. Urbanizam Beograda, 59-60. str. 93–95.
- Toševa, S. (1998). Oliver Minić kao istoričar i savremenik beogradske arhitekture. Mileševski zapisi, 3. str. 185–196.
- Cmiljanović, M. (1981). Predstavljen legat Olivera Minića. Glas Polimlja, [online] pp. 5. Dostupno na: https://web.archive.org/web/20180621170954/http://digital.biblioteka-prijepolje.com/viewer/show/1428#page/n4/mode/1up [Pristupljeno 21. jun. 2018].
