Ormošbanja
| Ormošbanja mađ. Ormosbánya | |
|---|---|
 Ime mesta rovaškim pismom | |
 Zastava
 Grb
| |
| Administrativni podaci | |
| Država |  Mađarska |
| Region | Severna Mađarska regija |
| Županija | Boršod-Abauj-Zemplen |
| Srez | Kazincbarcika |
| Stanovništvo | |
| Stanovništvo | |
| — | 1.484[1] |
| — gustina | 200 st./km2 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 48° 20′ 11″ S; 20° 38′ 54″ I / 48.33635° S; 20.64843° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST) |
| Površina | 7,55 km2 |
  Ormošbanja Ormošbanja na karti Mađarske | |
| Poštanski broj | 3743 |
| Pozivni broj | (+36) 48 |
| Veb-sajt | |
| http://www.ormosbanya.hu | |
Ormošbanja (mađ. Ormosbánya, slč. Mučoň, rsn. Мучонь) je selo u severnoj Mađarskoj, u županiji Boršod-Abauj-Zemplen (Borsod-Abaúj-Zemplén).[2]
Istorija[uredi | uredi izvor]
Područje je bilo naseljeno još od praistorije, a u blizini je pronađen i fosil Rudapitekus hungarikus (Rudapithecus hungaricus). U selu su pronađeni i drevni ljudski ostaci i artefakti iz keltskog perioda. Oni se danas mogu naći u muzeju Herman Oto.
Naselje se prvi put pominje 1275. godine, zapisano kao Vrmus, ali je nastalo mnogo ranije. Njegov vlasnik Imre Perenji je 1408. godine osnovao manastir Paloš, čije se ruševine i danas mogu videti. Turci su zauzeli naselje 1564. godine a stanovnici su više puta bežali za vreme turske vladavine. Godine 1612. na ovom mestu je bila pustoš, ali je već godinu dana kasnije ponovo naseljavana. Godine 1864. mesto je pripojeno obližnjem Disnošhorvatu (danas: Ižofalva).
Nakon naseljavanja, počelo je rudarenje, a prvi rudnik uglja je otvoren 1887. godine. Mađarski državni rudnici uglja su 1897. godine kupili pravo na eksploataciju od vlasnika sela da bi obezbedili snabdevanje ugljem železare Diošđer. Godine 1912. izgrađena je železnica, zatim rudarska kolonija. Do 1913. godine izgrađena je i elektrana. Tokom Prvog svetskog rata eksploatacija uglja dobija još veći značaj, naselje je raslo, a podignuta je škola. U rudniku je već radilo 250 ljudi. Godine 1917. izbio je štrajk zbog malih plata, vojska ga je ugušila, a čak i zatvorila nekoliko rudara u Košice.
U rudnicima je radilo više od 3.900 radnika. Od 1963. do 1973. godine naselje je imalo i gimnaziju. Rudnik se 1984. zatvorio nakon postepenog smanjenja eksploatacije, a stanovništvo je počelo da se smanjuje. Godine 1993. Ormošbanja se odvojila od Ižofalve i postalo je opet samostalno naselje..
Populacija[uredi | uredi izvor]
Po popisu iz 2001. godine 78% stanovništva naselja se izjasnilo kao Mađari, 22% Romi.[3]
Tokom popisa iz 2011. godine, 83,9% stanovnika se izjasnilo kao Mađari, 8,4% kao Romi, a 0,3% kao Nemci (16,1% se nije izjasnilo. Zbog dvojnog identiteta, ukupan broj može biti veći od 100%). Verska distribucija je bila sledeća: rimokatolici 28,5%, reformisani 11,2%, grkokatolici 2,3%, luterani 0,5%, nedenominacioni 22,7% (33,4% nije odgovorilo).[4]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ [1]. Népesség, lakásállomány, terület.
- ^ „Központi Statisztikai Hivatal (KSH)”. Arhivirano iz originala 21. 09. 2008. g. Pristupljeno 31. 10. 2023.
- ^ Broj etničkog stanovništva po naselju
- ^ Ormošbanja Imenik naselja
