Pavle Stanišić

Dodaj veze
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Pavle Stanišić
Datum rođenja(1936-00-00)1936.
Mesto rođenjaCrkvice, Kraljevina Jugoslavija
Datum smrti18. oktobar 2021.(2021-10-18) (84/85 god.)
Mesto smrtiDoboj, Republika Srpska, Bosna i Hercegovina

Pavle Stanišić (Crkvice, 1936 — Doboj, 18. oktobar 2021)[1] bio je srpski književnik i novinar.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Književnik Pavle Stanišić je rođen 1936. godine u mjestu Crkvice u Boki Kotorskoj. Od 1947. godine živeo je i radio u Doboju.[2] Završio je Gimnaziju u Doboju, Višu pedagošku školu u Beogradu i Fakultet političkih nauka u Sarajevu. Radio je kao nastavnik u Osnovnoj i Ekonomskoj školi u Doboju, bio je rukovodilac Centra za kulturu, Biblioteke[3] i Regionalnog arhiva u Doboju, novinar u Radio Doboju i Radio Sarajevu.

Poezijom[4] i prozom[5] se bavio od srednjoškolskih dana. Jedan je od suosnivača Kluba mladih pisaca u Doboju 1957. godine. Osnivač i pokretač je brojnih kulturnih institucija i manifestacija, među kojima je časopis za društvena pitanja i kulturu „Značenja“, „Aprilski kulturni mozaik“ itd.

Autor je više nagrađivanih i otkupljivanih kratkih priča i pripovijedaka na konkursima dnevnih listova i časopisa: sarajevskog "Oslobođenja", beogradske "Politike", novosadskog "Dnevnika", "Cetinjskog lista“, podgoričke „Pobjede“, tuzlanskog „Fronta slobode“, banjalučkog lista „Glas Srpske“.

Dobio je nagrade: „Ivo Andrić“ lista „Oslobođenje“ 1975. godine, „Zija Dizdarević“ 1985, zrenjaninskog časopisa „Ulaznica“ 2000, banjalučkog lista „Glas Srpske“ 2003. i 2006, otkupnu nagradu za esej „Hoće li sloboda umjeti da plače“ beogradskog lista „Borba“ 1996. godine.

Humorističko-satirične tekstove je objavljivao u beogradskom listu „Jež“, sarajevskoj reviji „Odjek“ i u mnogim radio-programima.

Poeziju objavljivao u listovima i časopisima „Glas komuna“, Doboj, „Značenja“, Doboj, „Alternativa“, Doboj, „Ars“, Cetinje, „Dubrovnik“, Dubrovnik, „Književnik“ Banjaluka, „Divan“, Gradačac. Zastupljen u publikaciji „Brod nostalgije“ – boemske pesme 2004, Beograd. Sa reprezentativnim izborom predstavljen u italijanskom časopisu „Smerilliana“ br. 11/2010, a zastupljen je i u beogradskom časopisu antologijske poezije „Antologija“ 2009. Poeziju i prozu objavljivao je i na italijanskim on-line portalima Sagarana[6] i ZEST[7] Litteratura sostenibile, kao i na prvoj slovenačkoj on-line reviji Locutio[8].

Prevođen je na italijanski i slovenački jezik.

Bio je član Društva pisaca BiH.[9]

Baveći se novinarstvom, u Doboju je uređivao listove „Glas komuna“, „Slobodni reporter“, „Alternativa“, „Nova alternativa“. Objavio je više od 200 analitičkih komentara na radiju Slobodna Evropa od 1999. do 2003. godine. Ima svoj blog.[10] Autor je više nagrađivanih radio-dramskih programa. Dobitnik godišnje nagrade Udruženja novinara BiH 1978. godine.

Knjige[uredi | uredi izvor]

Poezija[uredi | uredi izvor]

  • Pjesma o spasenju, poema, izdanje autora, Doboj, 1985.[11]
  • Večernja načela, poezija, Književni klub „Ivo Andrić", Doboj, 1987.
  • Evropa za uspomenu, poezija, Zadužbina „Petar Kočić“, Banja Luka – Beograd, 2007.[12][13][14]
  • Preživjele riječi, poezija, Grafomark, Laktaši, 2008. [15]
  • Teutino blago, izabrane i nove pjesme, „Besjeda“, Banja Luka, 2009. [16][17]
  • Zvijezda nad ponorom, poezija, "Čigoja štampa", Beograd, 2020.[18][19]

Proza[uredi | uredi izvor]

  • Pahuljice i ludaci, kratke priče, Književni klub „Ivo Andrić“, Doboj, 1980.
  • Vjekovo, grad u Dardaniji, roman, „Nova adresa“, Doboj, 1997
  • Plavi putevi, pripovijetke, Zadužbina „Petar Kočić“, Banja Luka – Beograd, 2006. [20][21]
  • Mladić iz „Kaprija“, proza, M POWER, Banja Luka,2007. [22]
  • Vjekovo, roman, II izdanje, Zadužbina „Petar Kočić“, Banja Luka - Beograd, 2011.[23][24]
  • Biografikon, biografske priče, Izdavačko-štamparska kuća PLANJAX KOMERC doo, Tešanj, 2022 (posthumno)

Drame[uredi | uredi izvor]

  • Vila Bosna (u knjizi Mladić iz „Kaprija“) [22]

Eseji[uredi | uredi izvor]

  • Tri polazišta sumnje (Odbrana poezije), „Večernja načela“ (predgovor), 1980.
  • Hoće li sloboda umeti da plače, „Borba“, Beograd, 14. april 1996.
  • Heroji su umorni, „Nova alternativa“, Doboj, 1.april 1998.
  • Hej, Sloveni, hej, „Novi prelom“, Banja Luka, 30. april 1998.
  • Nebo poezije, „Evropa za uspomenu“ (predgovor), 2007.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Pavle Stanišić, pjesnik (1936 – 2021) („Tačno.net”, 21. oktobar 2021)
  2. ^ "Sjećanje", govori autor, priredio A. Blagojević
  3. ^ Narodna biblioteka Doboj
  4. ^ Izbor iz poezije Pavla Stanišića, priredio Aleksa Blagojević
  5. ^ Iz kritika, recenzija i prikaza
  6. ^ „Prevod na italijanski jezik u časopisu Sagarana”. Arhivirano iz originala 06. 12. 2010. g. Pristupljeno 16. 09. 2019. 
  7. ^ Božidar Stanišić o "Plavim putevima" u italijanskom časopisu
  8. ^ Izbor poezije i proze u slovenačkom časopisu Locutio
  9. ^ „Društvo pisaca BiH”. Arhivirano iz originala 22. 12. 2018. g. Pristupljeno 16. 09. 2019. 
  10. ^ Blog Pavla Stanišića
  11. ^ Pjesma o spasenju
  12. ^ Mirko Jeleč o knjizi "Evropa za uspomenu"
  13. ^ ISBN 978-99938-31-89-1.
  14. ^ Evropa za uspomenu pdf
  15. ^ ISBN 978-99955-24-43-2.
  16. ^ "Vijek", govori autor, priredio A. Blagojević
  17. ^ ISBN 978-99938-1-107-7.
  18. ^ Đ. Vasić o knjizi "Zvijezda nad ponorom"
  19. ^ R. Pavlović, Beleška o knjizi
  20. ^ ISBN 978-99938-31-75-4.
  21. ^ „Pavle Stanišić, Plavi putevi”. 
  22. ^ а б ISBN 978-99955-20-05-2.
  23. ^ Prikaz romana Vjekovo, S. Nezirović
  24. ^ ISBN 978-99955-31-29-4.


Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Павле_Станишић&oldid=27711852”