Risto Popović

Risto Popović
Lični podaci
Datum rođenja	(1871-04-21)21. april 1871.
Mesto rođenja	Donji Kraji, Crna Gora
Datum smrti	februar 1924.(1924-02-00) (52 god.)
Mesto smrti	Beč, Prva austrijska republika
Mandati 7. ministar unutrašnjih poslova Kraljevine Crne Gore 2. januar 1916. — 15. januar 1916. Monarh Nikola I Premijer Lazar Mijušković Vlada Druga vlada Lazara Mijuškovića Prethodnik Savo Vuletić Naslednik lično (kao ministar unutrašnjih poslova Kraljevine Crne Gore u egzilu) 1. ministar unutrašnjih poslova Kraljevine Crne Gore u egzilu 15. januar 1916. — 11. maj 1916. godine. Monarh Nikola I Premijer Lazar Mijušković Vlada Druga vlada Lazara Mijuškovića Prethodnik lično (kao ministar unutrašnjih poslova Kraljevine Crne Gore) Naslednik Pero Vučković 4. ministar finansija i građevina Kraljevine Crne Gore 8. maj 1913 — 11. septembar 1915. Monarh Nikola I Premijer Janko Vukotić Vlada Prva vlada Janka Vukotića Prethodnik Sekula Drljević Naslednik Mirko M. Mijušković 6. Ministri vojni Kraljevine Crne Gore 17. jul 1914 — 16. jul 1915. Monarh Nikola I Premijer Janko Vukotić Vlada Druga vlada Janka Vukotića Prethodnik Janko Vukotić Naslednik Mašan Božović predsjedavajući Privremenog ministarskog savjeta Kraljevine Crne Gore 17. jul 1914 — 11. septembar 1915. Monarh Nikola I Premijer Janko Vukotić Vlada Druga vlada Janka Vukotića 11. septembar 1915 — 2. januar 1916. Monarh Nikola I Premijer Janko Vukotić Vlada Treća vlada Janka Vukotića Kolega Mirko M. Mijušković

Risto Popović (Donji Kraji, 21. april 1871 — Beč, februar 1924) bio je crnogorski političar i vojnik. Od 1914. do 1916. bio je privremeni predsednik Vlade Kraljevine Crne Gore sa Mirkom Mijuškovićem dok je Janko Vukotić ratovao u Prvom svetskom ratu.

Biografija

Risto Popović je rođen 21. aprila 1871. u Donjem Kraju u čast cetinjskog plemena u svešteničkoj porodici popa Vidaka, sina popa Laze Jabučanina, po kome su uzeli prezime Popovići. Još od vremena popa Laze Jabučanina njegova porodica obavljala je razne poslove za posljednja tri crnogorska vlastelina, isprva manje, a kasnije i važnije državne poslove. Osnovnu školu učio je na Cetinju, kao i četiri razreda Cetinjske gimnazije u periodu 1883-1887. godine. Diplomirao je na Pravnom fakultetu u Beogradu, nakon čega se vratio na Cetinje i stupio u državnu službu 1894. godine. Obavljao je niz značajnih državnih i dvorskih dužnosti kao granični sekretar u Jezerima, zatim sekretar Valtazara Bogišića. Kasnije je bio sudija Okružnog suda na Cetinju, predsednik Okružnog suda u Baru, a potom i sudija Velikog suda sa sedištem na Cetinju.

Politička karijera

U periodu Kneževine Crne Gore jedno vreme se bavio advokaturom. Na izborima 1906. godine izabran je za poslanika u Narodnoj skupštini Crne Gore. Nakon toga ponovo je došao u državnu službu kao sekretar Ministarstva pravde. U vladi serdara Janka Vukotića bio je ministar finansija i građevina od aprila 1913. do decembra 1915. godine. Kratko vreme je bio ministar unutrašnjih poslova od 20. decembra 1915. do 29. aprila 1916. godine.

Politička karijera i onda

Za vreme austrougarske okupacije od 1916. do 1918. proveo je uglavnom internaciju u logorima u Mađarskoj, a potom i Austriji. Po završetku Prvog svetskog rata vratio se iz emigracije na Cetinje. Nije se slagao sa gubitkom crnogorske državnosti i prisustvom srpske vojske u Crnoj Gori. Uoči Božićnog ustanka uhapšen je 31. decembra 1918. u 23.00 kao jedna od vodećih političkih ličnosti koja je planirala i osmislila akciju. Kao jedan od istaknutih protivnika odluka Podgoričke skupštine, proveo je više od dve godine u podgoričkoj Jusovači. Jedan je od 44 politička zatvorenika koji su 14. oktobra 1919. godine napisali i potpisali izjavu iz Jusovače u kojoj su sublimirali loš pravno-politički položaj Crne Gore u novim državnim okvirima. U jednom dijelu ovog saopštenja, njegovi potpisnici navode da prekidaju svaki kontakt i komunikaciju sa nadležnim Okružnim sudom u Podgorici jer ga smatraju nenadležnim i nezakonitim. Po izlasku iz zatvora odmah je penzionisan. Politički rad nastavio je kao jedan od prvaka crnogorske stranke na čijoj listi je izabran za poslanika Skupštine Kraljevine SHS na martovskim parlamentarnim izborima 1923. godine. Kao aktivni borac za prava i čast Crne Gore, bio je pod stalnom policijskom prismotrom, pa se u izveštaju načelnika Podgoričkog okruga od 8. februara 1922. godine pominje njegovo ime kao „glavni agenti Jovana Plamenca i Milutina. Vučinića koji rade po njihovim uputstvima i sa kojima su u stalnom kontaktu”.

Poslednjih godina

Sklopio je brak i dobio sinove: Vasilija, Vojislava, Boška i Arsenija. Braća Rista Popovića bili su Špiro, direktor pošte i telegrafa, Drago i Andrija. Preminuo je februara 1924. godine u Beču, a sahranjen je na Cetinju.

Čitulju o njegovoj smrti objavio je Američki glas Crne Gore kao zvanični organ Saveza nezavisnih Crnogoraca u Americi u broju 11 od 29. marta 1924. godine, koja se završava rečima: „Sunčani zraci se pojavljuju i kada greju Kru Goru, koji je danas prekriven mrakom i kada je slobodan dahom svog u svojoj slobodnoj kući, crnogorski narod će Vas počastiti da budete primjer novoj generaciji - crnogorskog rodoljublja. Mir vama, i mir duši vašoj!"