Svetozar T. Nešić
| Svetozar T. Nešić | |
|---|---|
 Svetozar T. Nešić | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 12. novembar 1851. |
| Mesto rođenja | Negotin,  Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 1927. (75/76 god.) |
| Mesto smrti | Beograd,  Kraljevina SHS |
Svetozar T. Nešić (12. novembar 1851 — 1927) bio je generalštabni pukovnik Vojske Kraljevine Srbije. U periodu od 1902. do 1903. godine bio je vršilac dužnosti načelnika Glavnog đeneralštaba srpske vojske.[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Svetozar T. Nešić je rođen 12. novembra 1851. u Negotinu. Nakon što je završio polugimnaziju u Zaječaru i dva razreda realne gimnazije u Beogradu, stupa u Artiljerijsku školu 1869. godine. Završava je 1874. godine, kada je i proizveden u čin artiljerijskog potporučnika. Godine 1885. preveden je u đeneralštabnu struku, a završava i Višu školu Vojne akademije.[1]
U toku svoje karijere obavljao je sledeće važnije funkcije:
- načelnik Štaba Krajinske brigade (u ratovima 1876. i 1877—1878. god.);
- v. d. načelnik Štaba Timočke divizije;
- referent u Glavnom đeneralštabu;
- ordonans kralja Milana;
- referent u Operativnom odeljenju Vrhovne komande (1885);
- vojni izaslanik u Carigradu;
- komandant Četrnaestog pešadijskog puka;
- načelnik operativnog odeljenja Štaba Komande aktivne vojske i ujedno v. d. načelnika Štaba;
- profesor na Višoj školi Vojne akademije (1894—1899 i 1900—1903);
- načelnik Istorijskog odeljenja Glavnog đeneralštaba (1897. i 1901);[2]
Vršilac dužnosti načelnika Glavnog đeneralštaba bio je od 1902. do 1903. godine. U ovoj funkciji je 1903. izradio Pravilo i plan mobilizacije celokupne vojske i uređenje pozadine prema istočnom i južnom forntu, a takođe i Ratni plan za rat sa Turskom koji se u svemu poklapao sa sprovedenim planom iz 1912. godine. Zbog bolesti penzionisan je na svoj zahtev 1905. godine.[3]
Kao vojni pisac objavio je više radova, pretežno u časopisu „Ratnik”, kao i šest knjiga od kojih je ostala zapažena „Izdavanje zapovesti” iz 1899. godine.[3]
Odlikovanja[uredi | uredi izvor]
Odlikovan je Ordenom takovskog krsta sa mačevima petog stepena, Ordenom takovskog krsta drugog stepena, Ordenom belog orla trećeg stepena, Ordenom Miloša Velikog četvrtog stepena, Srebrnom medaljom za hrabrost, Zlatnom medaljom za revnosnu službu u ratovima, Medaljom za vojničke vrline, spomenicama ratova 1876, 1877-1878. i 1885. godine, Spomenicom kralja Petra Prvog i Gardijskom spomenicom.[3]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Ivetić 2000, str. 29.
- ^ Ivetić 2000, str. 29–30.
- ^ a b v Ivetić 2000, str. 30.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Ivetić, Velimir (2000). Načelnici generalštaba 1876—2000. Beograd: Novinsko-informativni centar VOJSKA.