Joksimović (prezime)

Joksimović je staro srpsko prezime, rasprostranjeno u Crnoj Gori, Srbiji i BiH. Vodi poreklo od dinastije Nemanjića, koji su srednjem veku nosili titule kneza i vojvode. Doselili su se sa Kosmeta iz Vučitrna u Crnu Goru, Srbiju i Bosnu 1660. godine. Kroz istoriju su imali visoke položaje u vlasti, što im je omogućilo da župa Ljuboviđa kojom su vladali, padne pod tursku vlast tek u XVII veku.

Porijeklo Joksimovića iz Sarajeva[uredi | uredi izvor]

Kada su Bosnom vladali Turci, oko 1780. godine u selu Vlaškovu kod Ilijaša živjela je porodica Danilovića. Danilovići su u Vlaškovo doselili iz Krajnice, a trag vodi da su došli iz sela Medeno, 20 km, zapadno od Mrkonjić Grada. U tom selu živi familija Danilovića koji slave Sv. Trifuna. Velika je mogućnost da su ti Danilovići crnogorskog porijekla jer je to prezime crnogorsko. Jedne jeseni, kroz selo Vlaškovo naiđoše turci i od bijesa, iz kubure ubiše jednog Danilovića koji je na hrastu sjekao lisnate grane za ovce. Ostali Danilovići osvetiše svoga brata ubivši Turčina i njih četvorica braće napustiše Vlaškovo i odoše na četiri strane. Da bi se spasili od turske odmazde promjeniše svoje prezime. Prvi brat ode na Nišiće (Krivajevići) kod Olova i uze sebi prezime Motika. Od te loze nastadoše Divčići na Trebeviću, a od njih Podinići prema Romaniji. Drugi brat ode u selo Kralupe kod Ilijaša i uze prezime Miholjčić. Treći brat nastani se u selo Kadariće kod Ilijaša uzevši prezime Zec. Četvrti brat od Danilovića, Pero, odseli u selo Podgoru, istočno, između Ilijaša i Breze, te po ocu Josifu i majci Joki dade sebi prezime Joksimović. Živio je Pero u Podgori neko vrijeme dok ponovo ne dođe u sukob sa Turcima te odatle podiže svoju porodicu i odseli se dva kilometra iznad Podgore u selo Očevlje. Od Perina tri sina Sime, Riste i Jove razvi se familija Joksimović koja je u Očevlju živjela oko 190 godine. Ljudi iz familija Joksimovića veooma su gostoljubivi i vrijedni.- Svi vole pjesmu i šalu, vole gusle i junačke pjesme. Sa velikom radošću i veseljem slave Sv.Trifuna (14.februar), krsnu slavu familija. Joksimovići su živjeli obrađujući posnu, brdsku zemlju i gajeći stoku. Bili su majstori za obradu drveta. U duborezu su izrađivali divne gusle i ploske za svatove. Poslije drugog svijetskog rata (1945.god) počeli su Joksimovići da se zapošljavaju u državna preduzeća. U početku su bili rudari u Brezi, a ksnije su počeli da se školuju i zapošljavaju kao zanatlije, tehničari, inžinjeri i ljekari. Tako za boljim životom počeše Joksimovići napuštati svoje rodno selo Očevlje i odlaziti u svijet, ali nisu ga nikad zaboravili, uvijek su dolazili da ponovo posjete. Kada je 1992.god buknuo građanski rat u Bosni na Očevlje udari nekoliko stotina, do zuba naoružanih muslimana. Bilo je to 2.juna 1992. godine. Tridesetak boraca iz sla junački dočekaše neprijatelja, ali malobrojni, ividjevši da se bez pomoći ne mogu odbraniti, odlučiše da se napusti selo. Svi stanovnici tog dana, sa velikom tugom, ostaviše svoja vjekovna ognjišta i povukoše se u Ilijaš.Treći dan, uđoše ustaše i napušteno selo, opljčkaše ga, razrušiše i uništiše. Tako nestane jednog lijepog srpskog sela, ni krivog ni dužnog, ali zato što je bilo srpsko. Nakon predaje Ilijaša, muslimanima 1996. godine(po narđenju svjetskih sila) porodice loze Joksimovića naseliše se od Vlasenice do Bijeljine. U ovom krvavom ratu život izgubi pet Joksimovića. Jovan Đorđin i Srđan Neđin u najboljim godinama, a Milinko Savin i Janko i Tomo Brankovi kao stariji.

I.J. Bijeljina, juli 1996. god

Znameniti Joksimovići[uredi | uredi izvor]

Izvori[uredi | uredi izvor]