Pređi na sadržaj

Ljudmila Zikina

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Ljudmila Zikina
Datum rođenja(1929-06-10)10. jun 1929.
Mesto rođenjaMoskva, Sovjetski Savez
Datum smrti1. jul 2009.(2009-07-01) (80 god.)
Mesto smrtiMoskvaRusija
Zanimanjepjevačica
Aktivni period1947–2009
Potpis
Predsjednik Vladimir Putin dodjeljuje Orden Sv. Andreja Ljudmili Zikini, 15. juna 2004

Ljudmila Zikina (Moskva, 10. jun 1929 — Moskva, 1. jul 2009) bila je nacionalna folk pjevačica Rusije. Rođena je u Moskvi, a pridružila se 1947. horu Pjanicki. Njeno prezime potiče od ruske riječi za "glasno" ("zыčnый"). Početkom 1960. godine nastupila je solo.

Biografija

[uredi | uredi izvor]

Ljudmila Zikina rođena je 10. juna 1929. godine u Moskvi u radničkoj porodici. Od ranog djetinjstva je učestvovala u amaterskim nastupima, svirala gitaru i harmoniku. Do 1942. godine studirala je u školi za radnu omladinu. Za vrijeme rata, radila je kao tokar u moskovskom pogonu mašinskih alatki. Nakon rata, radila je kao medicinska sestra u moskovskoj vojnoj kliničkoj bolnici A. V. Višnjevskog, a potom u bolnici Kaščenko.

Kreativnu biografiju je započela 1947. godine učešćem u ruskom takmičenju mladih izvođača, nakon čega je primljena u Državni akademski ruski narodni hor nazvan M. E. Piatniski. Na takmičenju je učestvovalo oko 1.500 ljudi, a na kraju je komisija odabrala četiri pobjednika: tri muškarca i jednu djevojku - Ljudmilu. Sprijateljila se s Ekaterinom Furtsevom, moćnom ministricom kulture Sovjetskog Saveza, i smatrana je omiljenom pjevačicom Leonida Brežnjeva. Poznato je da je bila omiljena i Kim Il Sungu i njegovom sinu Kim Džong Il, zbog kojih je u Pjongjangu nastupala šest puta na njihov poziv. Takođe je poznato da se Kim Il Sung toliko zaljubio u Ljudmilu da ju je 2008. pozvao u Pjongjang u nadi da će mu njen nastup pomoći da se oporavi od bolesti.[1] 1969. diplomirala na Moskovskom muzičkom fakultetu. 1977. godine stvorila je Državni akademski ruski folklorni ansambl "Rusija", gdje je do kraja života bila njegov solista i umjetnički rukovodilac. Pored Rusije, bila je popularna u svim republikama Sovjetskog Saveza i u mnogim zemljama svijeta. Vodila je pedagoške aktivnosti - predavala je na Moskovskom državnom institutu za kulturu, na Ruskoj muzičkoj akademiji Gnesins. Mnogi od njenih učenika postali su laureati međunarodnih i ruskih takmičenja, poštovani umjetnici i nastavnici. I sama je često bila pozivana u žiri festivala i takmičenja na različitim nivoima kako u zemlji tako i u inostranstvu. Ljudmila Zikina umrla je 1. jula 2009. godine nakon srčanog udara.[2][3][4][5]

Nagrade i priznanja

[uredi | uredi izvor]

Među mnogim Ljudmilinim priznanjima bile su Lenjinova nagrada (1970) i Orden Lenjina (1979), kao i titule Narodnog umjetnika SSSR-a (1973) i Heroja socijalističkog rada (1987). Prema Dmitriju Šostakoviču, Zikina je bila "više od sjajnog prevodioca, bila je koautor, su-stvaralac kompozitora". Njene potpisne pjesme uključuju Techot Volga i Orenburgski platok. Asteroid 4879 je dobio ime po Ljudmili. Neke od njenih nagrada su:

  • Orden svetog Andrije (12. jun 2004) - za izuzetan doprinos razvoju nacionalne kulture i muzike.
  • Orden zasluga za otadžbinu:
    • 1. klasa (10. juna 2009) - za izuzetan doprinos razvoju nacionalne muzičke kulture i dugoročnim kreativnim i društvenim aktivnostima.
    • 2. klasa (10. juna 1999) - za izuzetna dostignuća u oblasti kulture i veliki doprinos razvoju nacionalnog pisanja tekstova.
    • 3. klasa (25. marta 1997) - za usluge državi i veliki lični doprinos razvoju nacionalne muzičke umjetnosti.
  • Orden časti (1967)
  • Medalja "U znak sjećanja na 850. godišnjicu Moskve"
  • Jubilarna medalja "U znak obeležavanja 100. godišnjice od rođenja Vladimira Iliča Lenjina"
  • Medalja "Veteran rada"
  • Narodni umjetnik SSSR-a
  • Narodni umjetnik RSFSR
  • Počasni umjetnik RSFSR

Reference

[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]