Antihelionidi

Antihelionidi
Period aktivnosti	cele godine
Radijant	Pseudoradijant na 185° istočno od Sunca
Geocentrična brzina	20 — 35 km/s
Populacioni indeks	3,0
ZHR	2,5
Roditeljsko telo	različiti asteroidi i komete; (v.tekst)

Antihelionidi su sporadični meteori koji prividno dolaze iz smera suprotnog od položaja Sunca. Materijal koji daje antihelionide potiče od različitih tela (kometa i asteroida) male inklinacije, a u kontakt sa zemljinom atmosferom dolazi pre nego što prođe kroz svoj perihel.^[1]^[2]

Većina meteoroida koji pripadaju ovom izvoru su asteroidnog porekla, sa afelom u asteroidnom pojasu. Ugao pod kojim seku Zemljinu orbitu varira, ali usled Zemljine revolucije dolazi do fokusiranja radijanta u oblast suprotnu Suncu (antihelion)^[1]. Međutim, usled rotacije Zemlje, radijant je pomeren 15° na istok (bliže apeksu) i znatno je veći od radijanata pravih meteorskih rojeva — 30° po rektascenziji a 15° po deklinaciji, zbog čega je ovalnog oblika. Kulminacija radijanta je u 1 čas posle ponoći po lokalnom standardnom vremenu (odnosno u 2 sata po ponoći ako je na snazi letnje računanje vremena). Antihelionski izvor nikada ne odstupa više od 23° od ekliptike, tako da se antihelionidi mogu videti sa obe hemisfere. Krajem novembra i početkom decembra je na 23° severno od ekliptike i tada je najvidljiviji sa severne hemisfere, ali se tada poklapa sa radijantom Taurida; dok je krajem maja / početkom juna na 23° južno od ekliptike i tada je najviši za posmatrače sa južne hemisfere.^[3]^[4]

Ranije je ovaj izvor tretiran kao veći broj rojeva čiji se položaj nalazio skoro na ekliptici, i to^[4]:

δ-Kankridi (DCA)
Virginidi (VIR)
Sagitaridi (SAG)
Severni δ-Akvaridi (NDA)
Južni ι-Akvaridi (SIA)
Severni ι-Akvaridi (NIA)
Piscidi (SPI)
Severni Tauridi (NTA)
Južni Tauridi (STA)
Severni χ-Orionidi (XOR)

Od rojeva koji imaju radijant u antihelionu, zadržani su δ-Leonidi, Kaprikornidi i Tauridi, zbog jasne izdvojenosti radijanta i maksimuma, i jer su im poznata roditeljska tela.^[1]

Tokom najvećeg dela godine, moguće je videti 2 — 3 meteora na sat iz ovog izvora, ali se u nekim periodima ovaj broj povećava, kada Zemlja nailazi na gušće raspoređene meteoroide. Ti periodi su ranije smatrani maksimumima navedenih ekliptičkih rojeva.^[3]

Vidi još

Reference

^ ^a ^b ^v Jürgen Rendtel and Rainer Arlt (2011). Handbook for Meteor Observations. Potstdam: International Meteor Organization. ISBN 978-2-87355-020-2.
^ „Minor Showers and Sporadic Meteors”. Sky Scan, Edmonton, Alberta, Canada. 2004. Arhivirano iz originala 26. 08. 2011. g. Pristupljeno 31. 10. 2011.
^ ^a ^b Lunsford 2009
^ ^a ^b Rendtel, Jürgen (2006). „Visual Sporadic Meteo Rates” (PDF). WGN, the Journal of the IMO. International Meteor Organizazion. 34 (3): 71—76. Arhivirano iz originala (PDF) 16. 10. 2015. g. Pristupljeno 02. 11. 2011.

Literatura

Lunsford, Robert (2009). Meteors and How to Observe Them. New York: Springer Science+Business Media, LLC. ISBN 978-0-387-09461-8.
Jürgen Rendtel and Rainer Arlt (2011). Handbook for Meteor Observations. Potstdam: International Meteor Organization. ISBN 978-2-87355-020-2.

[handbook-1] v Jürgen Rendtel and Rainer Arlt (2011). Handbook for Meteor Observations. Potstdam: International Meteor Organization. ISBN 978-2-87355-020-2.

[skyscan-2] „Minor Showers and Sporadic Meteors”. Sky Scan, Edmonton, Alberta, Canada. 2004. Arhivirano iz originala 26. 08. 2011. g. Pristupljeno 31. 10. 2011.

[guide-3] Lunsford 2009

[vsmr-4] Rendtel, Jürgen (2006). „Visual Sporadic Meteo Rates” (PDF). WGN, the Journal of the IMO. International Meteor Organizazion. 34 (3): 71—76. Arhivirano iz originala (PDF) 16. 10. 2015. g. Pristupljeno 02. 11. 2011.

[1]

[2]

[3]

[4]